Του Γιώργου Καλλίνη
Με πολύ φόρα και πολλά νεύρα έκανε ξεκίνημα η πρωινή ζώνη της Πόπης Τσαπανίδου στο νέο κανάλι. Πριν καλά καλά καταλαγιάσει ο απόηχος του ντεμπούτου της, έπεσε και το πρώτο τηλεοπτικό μάλωμα στον αέρα με τον πρόεδρο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, Πάνο Καμμένο. Εκεί λοιπόν που η συζήτηση πήγαινε «αέρα» και είχαν αποφευχθεί οι συγκρούσεις, ή παρουσιάστρια έκανε την επίμαχη ερώτηση για τις δηλώσεις του προέδρου «να λιντσάρει ο κόσμος τον Πάχτα». Από εκεί και πέρα ο κ. Καμμένος επιτέθηκε στην παρουσιάστρια με διόλου ευγενικούς χαρακτηρισμούς, για να δεχτεί φυσικά και τις ανάλογες απαντήσεις.
Φυσικά αυτό το περιστατικό στερείται οποιασδήποτε ουσίας. Όμως αυτό που παρατηρώ τον τελευταίο καιρό κάθε φορά που κάνει ντεμπούτο μια εκπομπή, είναι ότι συνοδεύεται συνήθως με ένα μεγάλο «μάλωμα» ή τέλος πάντων έναν τηλεοπτικό εκτροχιασμό. Τελευταία παραδείγματα που θυμάμαι είναι η φορά που ήταν προσκεκλημένος ο κ. Μιχαλολιάκος στο άνοιγμα μιας νέας εκπομπής, αλλά και ένα πάνελ μονόπλευρα γεμάτο από βουλευτές της Χ.Α..
Η εξήγηση είναι απλή και οι δείκτες της τηλεθέασης είναι αμείλικτοι: οι λεκτικές αντιπαραθέσεις διαχρονικά πουλάνε πάρα πολύ. Επειδή λοιπόν κάποιοι άνθρωποι είναι πιο προκλητικοί, είτε εκ φύσεως είτε επίτηδες για τραβήξουν τα βλέμματα, γίνονται και αγαπημένοι προσκεκλημένοι των τηλεοπτικών δημοσιογράφων. Εκεί οι δημοσιογράφοι δεν χρειάζεται να κάνουν κάτι φοβερό παρά μια δυο ερωτησούλες που καίνε και η έκρηξη ποτέ δεν αργεί να έρθει.
Καμία από τις δύο πλευρές δεν χάνει, σύμφωνα με το γνωστό αμερικάνικο ρητό «κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα». Η εκπομπή θα αναπαραχθεί από πολλές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο αλλά και από το ίδιο της το κανάλι, κερδίζοντας μια απαραίτητη προβολή στο ξεκίνημα της. Αλλά και ο καλεσμένος θα έχει μια ευκαιρία να δείξει ότι στοχοποιείται αδίκως από τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε. θέλουν να τον «φάνε» και ίσως να προχωρήσει σε -μια πολύ αγαπητή κίνηση εδώ στην Ελλάδα- αποχώρηση από τη συζήτηση ως θιγμένος. Αν γίνεται να κάνει και ένα νταηλίκι, επίσης πολύ αγαπητό στη χώρα μας, τότε καλύτερα για τον ίδιο.
Βέβαια τέτοια περιστατικά δεν ισχύουν μόνο στην τηλεόραση αλλά και σε εφημερίδες και ραδιόφωνα, εκεί δηλαδή που υπάρχει η εικόνα. Εκεί λοιπόν προτιμούν πρόσωπα τα οποία προκαλούν όχι με τη συμπεριφορά ή το στυλ τους, αλλά με τα λεγόμενα τους. Όπως για παράδειγμα την κ. Ρεπούση, η οποία ό,τι και να πει είναι πλέον σίγουρο ότι την επόμενη μέρα θα φιγουράρει σε σχεδόν όλα τα πρωτοσέλιδα, σε μερικά μάλιστα και ως πρώτο θέμα!
Η κ. Ρεπούση προκαλεί εδώ και καιρό όλα τα συντηρητικά και εθνικιστικά αντανακλαστικά των Ελλήνων με τις δηλώσεις της με αποτέλεσμα να τυγχάνει απίστευτης υπερπροβολής, συνήθως αρνητικής βέβαια. Τη βουλευτή της ΔΗΜΑΡ συνοδεύουν φυσικά και όλοι αυτοί που αντιδρούν, οι οποίοι προσπαθούν και αυτοί να πάρουν ένα κομμάτι δημοσιότητας δείχνοντας πόσο ενοχλημένοι είναι. Το μεγάλο φάουλ είναι ότι συνήθως οι δηλώσεις του εκάστοτε πρωταγωνιστή σε προκλητικές δηλώσεις συνήθως παραποιούνται είτε από την αρχή είτε στη συνέχεια, από ένα σπασμένο τηλέφωνο από στόμα σε στόμα. Άρα δεύτερο το κρατούμενο: εκτός από τις τηλεοπτικές μανούρες και η αμφισβήτηση της Ελληνικής ιστορίας ή προϊστορίας πουλάει πάρα πολύ στο ελληνικό κοινό.
Και στα δύο παραδείγματα οι πολίτες γίνονται δέκτες μιας αποπροσανατολιστικής υπερβολής, η οποία έχει σαν στόχο να προκαλέσει τις αισθήσεις μόνο για να πουλήσει. Δυστυχώς κάπως έτσι χάνεται η ουσία της επικαιρότητας και η πιθανότητα να ανοίξουν διάφορα θέματα τα οποία θα είναι χρήσιμο να συζητηθούν. Έτσι καταλήξαμε να κριτικάρουμε το φαινόμενο Ρεπούση αντί να επικεντρώνουμε στις επιτακτικές αλλαγές που οφείλουν να γίνουν στον τομέα της παιδείας και να μένουμε στο (ούτως ή άλλως ποινικώς κολάσιμο) «να τον λιντσάρετε» αντί να γίνει κάτι για τους πολίτες που πίνουν δηλητήριο με το νερό τους.
