Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
Όσο κι αν προοδεύσει ή οπισθοδρομήσει μία κοινωνία, κάθε πολιτική ενέργεια μπαίνει σε μία κυνική και αδυσώπητη ζυγαριά. Οι Αμερικάνοι το έχουν σλόγκαν στις τάξεις της Πολιτικής Επιστήμης με μεγάλα γράμματα. «Who benefits;», είναι η ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί, σε όλες τις περιστάσεις, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, όσο κι αν η δίκαια οργή, θολώνει για λίγο το νου μας.
Ακόμη και στην περίπτωση της στυγερής δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, οφείλουμε να θέσουμε αυτή την ερώτηση. Ποιος ωφελείται από την εν ψυχρώ σφαγή στο Κερατσίνι; Χθες, το διάγγελμα του πρωθυπουργού έδωσε την απάντηση. Ο Α. Σαμαράς διάλεξε να κρυφτεί στο Μαξίμου την πρώτη δύσκολη μέρα. Δεν ήθελε να εκτεθεί την ώρα που ο λαός απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας έλεγε το δικό του αντίο στον Παύλο Φύσσα.
Ώρες μετά, λοιπόν, έλεγε από ένα ακόμη βιντεοσκοπημένο μήνυμα: «Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει στους επίγονους των ναζί να εγκληματούν και να υποσκάπτουν τα θεμέλια της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία». Η κυβέρνηση αφού απέτυχε με το success story, αφού απέτυχε να πείσει έστω κι έναν Έλληνα πως ο Σαμαράς θα πάει σε εκλογές γιατί είναι σίγουρος για την νίκη του, αφού απέτυχε να αναχαιτίσει το κύμα των απεργιών και των αντιδράσεων προς την αντιλαϊκή πολιτική της, τώρα αποπειράται να χρησιμοποιήσει τη δολοφονία για να αυτοανακηρυχθεί σε προστάτη της δημοκρατίας, σε εγγυητή της σταθερότητας.
Η στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα έχει πλέον ξεφύγει από τα αιματοβαμμένα χέρια του εκτελεστή του. Το θύμα του φασισμού επιχειρούν τώρα να καπηλευτούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να στρέψουν το βλέμμα του λαού μακριά από την πολιτική που ασκούν, το νέο μνημόνιο που ετοιμάζουν, τις απολύσεις, τον αυταρχισμό της κυβέρνησης εναντίον του ελληνικού λαού και των μεταναστών. Μία πολιτική που εν πολλοίς έβγαλε τα φίδια από τα αυγά και άρα καθίσταται εξίσου υπεύθυνη με τη Χρυσή Αυγή.
Ξεσάλωσαν και οι έτεροι υπεύθυνοι, οι Ευρωπαίοι. Ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο, Χάνες Σβόμποντα, μίλησε με δήθεν πύρινα λόγια κατά της Χρυσής Αυγής, ζητώντας παράλληλα να μην αναλάβει η Ελλάδα την Προεδρία της ΕΕ, όπως είναι προγραμματισμένο να γίνει. «Αν η ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορέσει να θέσει τέρμα στη γεμάτη μίσος συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής, η επικείμενη ελληνική Προεδρεία θα είναι απαράδεκτη», είπε ο Αυστριακός, λησμονώντας πως όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας ο ομοϊδεάτης του Γιώργος Παπανδρέου, η Χρυσή Αυγή ήταν μία περιθωριακή συμμορία, με ένα εθιμοτυπικό ποσοστό στις εκλογικές διαδικασίες, ποσοστό που δεν έφτανε καν το 0,3%.
Ούτε οι Γερμανοί έχασαν την ευκαιρία. Ο Κλάους- Πέτερ Βιλς των Χριστιανοδημοκρατών και ο Φρανκ Σέφλερ των Φιλελευθέρων ομόθυμα ζήτησαν από τη χώρα μας να παραιτηθεί αυτοβούλως (!) από την Προεδρία της ΕΕ. Ούτε η Κύπρος δεν έκανε κάτι τέτοιο, ενώ οι Κύπριοι δεν μπορούσαν να βγάλουν λεφτά από τα ATM των τραπεζών τους!
Θα μου πείτε έχει την οποιαδήποτε ουσία αυτή η Προεδρία; Όχι, την παραμικρή. Οι Ευρωπαίοι, όμως, δείχνουν πως καθόλου δεν ενδιαφέρονται για να κρατήσουν έστω τα προσχήματα, απέναντι σε μία κυβέρνηση πλήρως υποτακτική σ’ αυτούς. Αυτές τις δύσκολες ώρες – ακόμη και για την φιλική τους ελληνική κυβέρνηση αν θέλετε – διαλέγουν να συνεχίζουν να δυσφημούν την Ελλάδα, να μην λαμβάνουν καμία, μα καμία ευθύνη για τα πεπραγμένα τους στη χώρα μας και να δημιουργούν νέα στερεότυπα για τους Έλληνες. Τίποτα καλό δεν προοιωνίζει αυτό.
Προσοχή λοιπόν! Κυβέρνηση και ΕΕ σκοπεύουν να κάνουν ότι χρειαστεί για να διαιωνίσουν μνημόνια και εξαθλίωση. Θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν, όπως ήδη κάνουν εδώ και καιρό, την Χρυσή Αυγή. Μέχρι και τη διάλυσή της (σενάριο μακρινό) μπορεί να αποφασίσουν, αν θεωρήσουν πως τους συμφέρει. Εμείς πιστεύουμε ακράδαντα, όμως, πως όλοι αυτοί οι απλοί άνθρωποι που συγκλόνισαν τις τελευταίες δύο μέρες την Ελλάδα με τις διαδηλώσεις τους – το καλύτερο αντίο στον Παύλο Φύσσα – θα είναι αυτοί που θα «διαλύσουν» τη Χρυσή Αυγή, εντείνοντας τους μαζικούς αγώνες, από τις συνελεύσεις στις γειτονιές και τα πρωτοβάθμια σωματεία μέχρι κάθε φορέα ή συνδικάτο. Βλέπετε, ο αγώνας κατά του σκοταδισμού δεν διαφέρει καθόλου από τον αγώνα ενάντια στην εξαθλίωση.
