ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Ένα από τα απολύτως δικαιολογημένα παράπονα των ανθρώπων της Θεσσαλονίκης, ιδίως των νέων ή τέλος πάντων όσων επιθυμούν -ανεξαρτήτως ηλικίας- να δουν την πόλη μας να αλλάζει προς το καλύτερο, εντοπίζεται στην κατά γενική ομολογία ανεπαρκή εκπροσώπησή της στα βουλευτικά έδρανα. Χωρίς την παραμικρή πρόθεση να θίξουμε προσωπικά οποιαδήποτε και οποιονδήποτε βουλευτή από τη Θεσσαλονίκης που βρίσκεται στην παρούσα σύνθεση του ελληνικού Κοινοβουλίου, η παραπάνω κουβέντα βρίσκεται στα χείλη αμέτρητων συμπολιτών μας και -αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς- όποιος παριστάνει πως δεν την έχει ακούσει μάλλον ψεύδεται οικτρά.
Το αίτημα, λοιπόν, για ανανέωση είναι υπαρκτό, είναι εδώ, είναι επείγον και είναι αναγκαίο να γίνει πραγματικότητα, φυσικά όχι μονομιάς, αλλά σταδιακά, με μικρές και ουσιώδεις βελτιώσεις και αλλαγές. Ως γνωστόν, η Θεσσαλονίκη έχει πάμπολλους λόγους για να νιώθει αδικημένη, αγνοημένη, παραπεταμένη από το ελληνικό κράτος, σε κάθε επίπεδο που ορίζει και διαμορφώνει την καθημερινότητα, τη ζωή, αλλά και την οπτική για το μέλλον, ενός πολίτη. Τα ανοιχτά και φλέγοντα θέματα είναι γνωστά και συγκροτούν μια μακροσκελέστατη λίστα, δεν έχει νόημα να τα απαριθμήσουμε για πολλοστή φορά αυτή τη στιγμή (λίγο πριν τις εκλογές, θα το κάνουμε κι αυτό, με την ελπίδα ότι θα περάσουμε κάποτε από τα ευχολόγια στα έργα και στις πράξεις). Προς το παρόν, ας ασχοληθούμε μονάχα με τους ανθρώπους που θα επιλεγούν για να προασπίσουν τα συμφέροντα και την ευημερία της πόλης στην ελληνική Βουλή.
Κατά την ταπεινή μας γνώμη, το γνωστό μοιρολόι που αναπαράγει τα χιλιομασημένα στερεότυπα κάπου πρέπει να πάψει. Όχι, δεν λείπει από τη Θεσσαλονίκη το λαμπρό ανθρώπινο δυναμικό, το κάθε άλλο μάλιστα. Όχι, δεν μπορούμε να πορευτούμε με τη μεμψιμοιρία του «αυτούς έχουμε, τι να κάνουμε», που είναι μια προέκταση της θλιβερής νοοτροπίας του «αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει». Επιπλέον, είναι ανεπίτρεπτο να συνεχίσουμε να βγάζουμε από την εξίσωση και το πολιτικό κάδρο τις δικές μας ευθύνες, τον δικό μας ωχαδερφισμό, τη δική μας ηττοπάθεια και παραίτηση. Με άλλα λόγια, αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τα όσα εισπράττουμε από τους αιρετούς μας άρχοντες, τότε δεν πρέπει να εξακολουθήσουμε να ψηφίζουμε τα ίδια πρόσωπα μηχανιστικά και ρομποτικά.
Όσο για τους υποψήφιους βουλευτές των ονείρων μας, προφανώς δεν υπάρχει καμία εγγυημένη συνταγή της επιτυχίας, ούτε κάποια εύκολη και απλή απάντηση. Προφανώς η προσέλκυση νέων ανθρώπων στον πολιτικό στίβο της πόλης είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη, χωρίς φυσικά αυτό να συνεπάγεται ότι τα νιάτα συνιστούν πανάκεια για όλα μας τα προβλήματα. Εκεί όπου μπορούμε να μιλήσουμε πάντως με σιγουριά είναι για τα όσα δεν θέλουμε να ξαναδούμε. Όπως προϊόντα του κομματικού σωλήνα και τέκνα από τζάκια και πανίσχυρες φαμίλιες που θεωρούν προορισμό τους στη ζωή να αποκτήσουν πολιτικό πόστο. Όπως παρωχημένους δεινόσαυρους συντηρητισμού που συντηρούν τη ναφθαλίνη και τη μούχλα, που βολεύονται με τα λίγα και τα καλά, που θα κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν τη θέση τους σαν σωστοί καρεκλοκένταυροι.
Η Θεσσαλονίκη δεν έχει ανάγκη από φωνακλάδες και γραφικούς, δεν έχει ανάγκη από αυτόκλητους Μακεδονομάχους που καμώνονται πως θα βγουν στους δρόμους με τη σάρισα. Αντιθέτως, θέλουμε ανθρώπους με όρεξη και κέφι, που έχουν δείξει ενδιαφέρον για τα κοινά της πόλης, που έχουν αποκτήσει επαγγελματικές, ανθρωπολογικές και κοινωνικές εμπειρίες, που δεν βλέπουν το βουλευτικό τους αξίωμα ως βατήρα καριέρας, αλλά μονάχα ως ευκαιρία να προσφέρουν στον τόπο τους. Κι επειδή, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε το επικοινωνιακό σκέλος είναι κάτι περισσότερο από σημαντικό στις μέρες, θέλουμε ανθρώπους που θα αναβαθμίσουν το κύρος, τη ζωντάνια και την εικόνα της πόλης. Και σίγουρα δεν θέλουμε διάττοντες αστέρες που ουδεμία σχέση έχουν με την πόλη, αλλά μπαίνουν στο τοπικό ψηφοδέλτιο κατόπιν κομματικών υπολογισμών. Η πόλη μας αξίζει πολλά περισσότερα σε όλους τους τομείς. Αξίζει, όμως, και πιο αποφασισμένους πολίτες που θα αλλάξουν -όσο περνά από το χέρι τους- τα κακώς κείμενα του τόπου τους.
