Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Μεγάλη Εβδομάδα, η Ανάσταση κοντοζυγώνει, ιδανική εποχή για πίστη και ελπίδα σε θαύματα. Κι εμείς, λοιπόν, από την πλευρά μας, προσδοκούμε Ανάσταση Θεσσαλονίκης, για να θυμηθούμε και τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος προσδοκούσε ανάσταση και ζωή του μέλλοντος αιώνα.
Στο δικό μας μετερίζι, της Θεσσαλονίκης των πολλών προβλημάτων, αρκούμαστε πάντως και σε μια ζωή εναρμονισμένη με τα στάνταρ, τις συνθήκες και τις απαιτήσεις του τρέχοντος αιώνα. Αν έπρεπε, πάντως, να χωρίσουμε τους ευσεβείς πόθους και τις ευχές μας σε κατηγορίες, θα προέκυπτε η εξής πεντάδα.
Η λύτρωση του μετρό και η συγκοινωνιακή αναβάθμιση μιας πρωτόγονης κατάστασης
Προφανώς, τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν στο αιώνιο γιοφύρι της Άρτας, σε αυτή την απύθμενη και χυδαία κοροϊδία που έχουμε βιώσει ως πολίτες της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας. Το μετρό είναι μια ανοιχτή πληγή στον κορμό της πόλης, από όποια άποψη και να το εξετάσει κανείς: ψυχολογική, συγκοινωνιακή, κοινωνική, πολιτική, οικονομική, πολιτισμική, κοινωνική. Έπειτα από ατελείωτες κούφιες υποσχέσεις και παραπλανητικά χρονοδιαγράμματα που απευθύνονταν σε χάπατα και όχι σε κανονικούς πολίτες ενός κανονικού κράτους, έχει έρθει επιτέλους η ώρα να ολοκληρωθεί ένα έργο που μας έχει ψήσει το ψάρι στα χείλη. Κι όταν ολοκληρωθεί, δεν πρόκειται να λησμονήσουμε ποτέ τα ψέματα, τους εμπαιγμούς και τα αίσχη που είχαν προηγηθεί. Φυσικά, το μετρό θα μπορέσει να νοηθεί ολοκληρωμένο, μόνο όταν θα έχουν ενταχθεί και οι προεκτάσεις του, με απώτερο στόχο να εξαλειφθεί επιτέλους το συγκοινωνιακό Απαρτχάιντ που υφίσταται ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης. Κι ίσως να γίνει κάποτε ανθρώπινη η πόλη μας όσον αφορά τις καθημερινές μετακινήσεις, διότι αυτή τη στιγμή οι συνθήκες είναι αληθινά ανυπόφορες.
Η εκμετάλλευση των υπέροχων χώρων που λιμνάζουν και ερημώνουν
Τα ξέρουμε, τα ξέρετε κι εσείς, τα έχετε διαβάσει, ακούσει, συζητήσει παντού. Από το παλατάκι που θα μπορούσε να γίνει κόσμημα της πόλης, μέχρι τα υπέροχα νεοκλασικά, το συγκρότημα Αλλατίνη, τις αραχνιασμένες βίλες, τα αχανή πρώην στρατόπεδα και άλλα πολλά που δεν έχουμε το κουράγιο να ξαναγράψουμε. Η πόλη βρίθει από υπέροχους χώρους που θα μπορούσαν δυνητικά να αξιοποιηθούν με χίλιους και έναν τρόπους, φέρνοντας οικονομικά, πολιτιστικά και κάθε λογής άυλα οφέλη στην πόλη και στους κατοίκους της.
Η αξιοποίηση, γνώση και καλλιέργεια της υπέροχης ιστορίας μας
Η Θεσσαλονίκη της Μπελ Επόκ, του πολυπολιτισμικού παρελθόντος, της διασταύρωσης πολιτισμών, της εβραϊκής κληρονομιάς, των ιστορικών κειμηλίων, των αμέτρητων ιστοριών και θρύλων. Με όχημα και αιχμή του δόρατος το Μουσείο Ολοκαυτώματος, το οποίο ελπίζουμε να γίνει σύντομα πραγματικότητα, η Θεσσαλονίκη οφείλει να τιμήσει μια ιστορία για την οποία δικαιούται να νιώθει περήφανη. Όχι για να προσελκύσει ορδές από τουρίστες, ποσώς απασχολεί τον γράφοντα να μετατραπεί το κέντρο της πόλης σε τουριστική εμποροπανήγυρη φρικτής αισθητικής, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Αντιθέτως, μοναδικός γνώμονάς μας οφείλει να είναι η βαθύτερη διασύνδεση των ανθρώπων μιας πόλης με το συναρπαστικό της υπογάστριο. Δεν νοείται να υπάρχουν κάτοικοι της πόλης, οι οποίοι να μην έχουν επισκεφτεί τους Κήπους του Πασά ή τις κατακόμβες του Αγίου Δημητρίου, δεν νοείται να υπάρχουν κάτοικοι της πόλης που να μην είναι εξοικειωμένοι με τους θησαυρούς της Άνω Πόλης, που να μην γνωρίζουν απ’ έξω και ανακατωτά τα πάντα για τους ποιητές, τους καλλιτέχνες, τους μουσικούς, τους ήχους και τις γεύσεις της Θεσσαλονίκης.
Ισχυρότεροι και αναβαθμισμένοι θεσμοί
Από την αναγκαία αναβάθμιση στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, μέχρι τη ΔΕΘ και την πολυθρύλητη ανάπλασή της. Από την Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας και την αναβίωση μιας στοιχειώδους βιομηχανικής ζώνης. Από την επαναφορά τόσο των ακτοπλοϊκών συνδέσεων στο λιμάνι όσο και των σιδηροδρομικών συνδέσεων με τις γειτονικές χώρες. Σε όλους τους τομείς και με κάθε τρόπο, η ακαδημαϊκή, οικονομική, ταξιδιωτική και κοινωνική ζωή της πόλης είναι απαραίτητο να πάρει τα πάνω της. Να ξαναγίνει η Θεσσαλονίκη αληθινός πόλος έλξης, τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε υγιείς επενδύσεις.
Ποιότητα ζωής στα μικρά και καθημερινά
Να κάνουμε το βήμα παραπάνω, πέρα από τα ελληνικά δεδομένα. Να σταματήσουμε να αναπνέουμε μολυσμένο αέρα, να δείξουμε σεβασμό στη φύση, να απαιτούμε ως κάτοικοι πάρκα με πράσινο, λιγότερα σκουπίδια, λιγότερα τραπεζοκαθίσματα στον δημόσιο χώρο κι επιτέλους να αντικρίσουμε έναν καθαρό Θερμαϊκό σε ολόκληρο το θαλάσσιο μέτωπο, με την ελπίδα να αναβαθμιστεί επιτέλους και η παραθαλάσσια έκταση στο Καραμπουρνάκι που έχει αφεθεί στο έλεος του όποιου θεού.
Δεν θέλει προσευχή και τάματα. Ενδιαφέρον, ενσυναίσθηση και αποφασιστικότητα θέλει. Από τους αρμόδιους που οφείλουν να τιμήσουν την αποστολή τους και από όλους εμάς που οφείλουμε να περάσουμε από την γκρίνια στη δράση.
