Του Θωμά Γκοσινή
Ελάτε τώρα. Μεταξύ μας είμαστε. Όλοι σ’ αυτόν τον τόπο έχουμε μεγαλώσει και δεν έχουν δει και λίγα τα ματάκια μας. Ευτυχώς διαθέτουμε πια μια κυβέρνηση που μόνο στόχο έχει τη νομιμότητα και τη διαφάνεια και είναι ανυποχώρητη σε αυτόν τον τομέα, διαλύοντας μια και καλή κηλίδες του ένοχου παρελθόντος. Κι εντάξει, αν μια στο τόσο τυχαίνει και κάποια σύμπτωση ρε αδερφέ, το ζήτημα είναι να μην είμαστε κακοπροαίρετοι. Δεν είναι δα και όλα πια σκάνδαλα. Καμιά φορά είναι θέμα διαφορετικής ερμηνείας μια κατάστασης.
Πάρε για παράδειγμα την Καλαμάτα. Κάποιος κακεντρεχής μπορεί να πει ότι πλέον απέχει οδικώς κάπου δύο ώρες από την πρωτεύουσα. Η κυβέρνησή μας όμως λέει ότι η Καλαμάτα είναι παραμεθόριος περιοχή. Κάτι σαν τον Έβρο, τη Λήμνο ή τη Χίο ας πούμε. Εσύ βγες και πες το αντίθετο. Εγώ θα επιμείνω ότι κάτι παραπάνω θα ξέρει η σοφή μας ηγεσία. Στην τελική, λίγο καλή όραση να έχεις και ξάστερο ουρανό, βλέπεις απέναντι Αφρική, δυτικά Ιταλία και στο βάθος Μάλτα. Δεν είναι αυτό παραμεθόριος;
Η διαπίστωση γίνεται πιο ξεκάθαρη στην επίσημη ιστοσελίδα του ΟΑΕΔ. Αν κάποιος επισκέπτης ανατρέξει στην ερώτηση «Σε ποιους νομούς της παραμεθορίου μπορώ να εγκαταστήσω την επιχείρησή μου και να ωφεληθώ από το νόμο», θα διαπιστώσει ότι πέρα από περιοχές όπως ο Έβρος, η Ροδόπη και τα Δωδεκάνησα περιλαμβάνονται και οι επαρχίες Καλαμάτας και Μεσσήνης του Νομού Μεσσηνίας. Πιο συγκεκριμένα, «Όλες οι βιομηχανικές, βιοτεχνικές, μεταλλευτικές, κτηνοτροφικές βιομηχανικού τύπου, ξενοδοχειακές και ναυτιλιακές επιχειρήσεις επιδοτούνται με ποσοστό 12% επί του συνολικού κόστους μισθοδοσίας του προσωπικού τους, εφόσον είναι εγκατεστημένες στους νομούς Ξάνθης, Ροδόπης και Έβρου. Αντίστοιχα, οι ως άνω δραστηριότητες, εφόσον ασκούνται στους νομούς Καβάλας και Δράμας δύνανται να επιδοτηθούν, με ποσοστό 4%, επί του συνολικού κόστους μισθοδοσίας του προσωπικού των επιχειρήσεων με εξαίρεση τις επιχειρήσεις επεξεργασίας καπνού, οι οποίες επιδοτούνται με ποσοστό 12%. Επίσης, επιδοτούνται, με ποσοστό 1%, όλες οι βιομηχανικές, βιοτεχνικές και μεταλλευτικές επιχειρήσεις εφόσον είναι εγκατεστημένες στους νομούς Λέσβου, Χίου, Σάμου, Δωδεκανήσου, Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων, Καστοριάς, Φλώρινας, Πέλλας, Κιλκίς, Σερρών καθώς και στις επαρχίες Καλαμάτας & Μεσσήνης του νομού Μεσσηνίας». Με λίγα λόγια, την ίδια επιδότηση δικαιούται ένας επιχειρηματίας στη Χίο με τον Τούρκο απέναντι με έναν συνάδελφό του στην Καλαμάτα.
Επιστρέφοντας τώρα στο λήμμα με τους κακοπροαίρετους και ξεδιάντροπους Έλληνες, μια πρώτη σκέψη θα ήταν ότι ίσως το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός μας, κ. Σαμαράς, κατάγεται από την Καλαμάτα να έχει κάτι να κάνει με το ότι η περιοχή περιλαμβάνεται στις παραμεθόριες περιοχές και τυγχάνει της αντίστοιχης προνομιακής αντιμετώπισης. Ότι δηλαδή πρόκειται απλά για ένα αθώο, τόσο δα ρουσφετάκι, έτσι για να εξασφαλίσουμε μερικά ψηφαλάκια και να δώσουμε και κάτι πίσω στον τόπο που μας γέννησε. Η αλήθεια, όμως, δεν είναι τόσο απλή. Μακάρι η ρύθμιση να ήταν τωρινή και να επρόκειτο απλά για μια ατασθαλία της κυβέρνησης. Μακάρι που λέει ο λόγος δηλαδή, αλλά τον ξέρετε τώρα τον Έλληνα, θα το συγχωρούσαμε κι αυτό, εντάξει, και ποιος δεν θα κοιτούσε λίγο παραπάνω τον τόπο του; (Ξανά, που λέει ο λόγος). Το θέμα είναι πως δεν είναι τωρινή η ρύθμιση. Και δεν έχει γίνει από τον Καλαματιανό Σαμαρά, αλλά από τον γεννημένο στη … Χίο, Ανδρέα Παπανδρέου.
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του Ανδρέα, λοιπόν, το Μάρτιο του 1989, ψηφίστηκε ο νόμος 1836, το άρθρο 32 του οποίου αντικαθιστούσε το άρθρο 21 του νόμου 1767 του προηγούμενου έτους και πρόσθετε, επί της ουσίας, τις επαρχίες Καλαμάτας και Μεσσήνης στη λίστα με τις παραμεθόριες περιοχές που δικαιούνται οικονομική ενίσχυση από τον ΟΑΕΔ. Με λίγα λόγια, αν θέλουμε να είμαστε λίγο πιο ακριβείς και η κακεντρέχειά μας να είναι λιγάκι ορθότερα στοχευμένη, το ρουσφετάκι μάλλον το κυνήγησε ο ηγέτης που έφερε την «Αλλαγή» στη χώρα. Αυτό, βέβαια, δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι η μαρτυρική Μεσσηνία εξακολουθεί να θεωρείται, 25 χρόνια αργότερα, παραμεθόριος. Προφανώς όμως οι χάρες ήταν πολλές και η αγάπη ξεχείλιζε παντού, για αυτό και ουδείς έκτοτε αποφάσισε να κάνει κάτι ώστε να επανορθώσει το προφανές. Και για να είμαστε δίκαιοι, μετά από τόση παράνοια και γλεντοκόπι, ειλικρινά περιμέναμε από τον κ. Σαμαρά να είναι αυτός που θα βγάλει στην απέξω την Καλαμάτα; Αυτός στην τελική είναι και από κει, είναι συναισθηματικό το θέμα, κομμάτια να γίνει. Αθώος, κύριοι…
Ούτε την Αμερική ανακαλύψαμε ξαφνικά (αν και σίγουρα ανακαλύψαμε μια νέα, ακριτική Καλαμάτα…), ούτε πέφτουμε πια από τα σύννεφα. Το πρόβλημα είναι ότι όσο κι αν θες, δεν μπορείς πια να τα πάρεις κάτι τέτοια στα σοβαρά. Ο άνθρωπος που δεν ξέρει πια από πού να φυλαχτεί, συνήθως χαλαρώνει και το παίρνει στην πλάκα. Αν βέβαια αφήσουμε για λίγο την πλάκα κατά μέρος, δεν αργεί η ώρα που αυτό το μαντίλι το καλαματιανό θα το δέσουμε σε κάποιο λαιμό. Σφιχτά.
