Του Γιώργου Καλλίνη
Να τα και πάλι ξεπροβάλουν τα εκλογικά σενάρια. Πως προκύπτει αυτό; Γνωστή εφημερίδα αφιερώνει το κυριακάτικο φύλλο της στη πολύ πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ νέες δημοσκοπήσεις δείχνουν μετά από πολύ καιρό ως δεύτερο κόμμα τη ΝΔ. Δεύτερο στοιχείο οι δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης ότι η τρόικα «υπονομεύει την εθνική προσπάθεια» αλλά και ο Κ. Μητσοτάκης ο οποίος ήδη αναφέρει ότι «αν η κυβέρνηση είναι να πέσει, ας πέσει μαχόμενη». Προσθέτω και τον υπουργό Υγείας Α. Γεωργιάδη, ο οποίος πλέον κάνει απελπισμένες «επιθέσεις αυτοκτονίας» επιτιθέμενος στους γιατρούς, απειλώντας ότι θα κλείσει μέχρι και τον ΕΟΠΥΥ.
Αυτές είναι ενδείξεις, οι οποίες αν συνδυαστούν με την αναγκαστική απροθυμία της κυβέρνησης για εφαρμογή νέων μέτρων που ζητάει η τρόικα και αν τα τραβήξουμε όλα λίγο από τα μαλλιά, δείχνουν ότι η κυβέρνηση περνάει ίσως την πιο ασταθή περίοδο μετά τις εκλογές. Η παρούσα κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έχει φθαρεί υπερβολικά και έχει σηκώσει ήδη τα βάρη που αντέχει. Το μόνο που της μένει είναι η ευρωπαϊκή προεδρία, ως η τελευταία υποχρέωση και μια ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταρρεύσει. Έτσι λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι τη στιγμή που θα αναγκαστεί η κυβέρνηση να πάρει νέα μέτρα, θα είναι και η στιγμή που αυτά δεν θα ψηφιστούν.
Βέβαια επιτρέψτε μας να είμαστε πιο επιφυλακτικοί αυτή τη φορά ως προς την πρόβλεψη εκλογών μέσα στο 2014, μετά από τις λανθασμένες προβλέψεις για εκλογές τον χειμώνα του 2013. Φυσικά οι ευρωπαϊκές συνθήκες αλλάζουν συνεχώς και είναι πιθανό πλέον όλοι στην Ευρώπη να είναι πιο προετοιμασμένοι για μια μακρά προεκλογική περίοδο από τον Απρίλη και μετά στην Ελλάδα. «Βολεύει» και λίγο. Το μνημόνιο θα έχει σταματήσει να ισχύει, τα νέα στατιστικά θα βγαίνουν εκείνη την εποχή για να διαπιστωθεί πιο είναι το πραγματικό έλλειμμα και αν χρειάζεται νέο μνημόνιο και τέλος θα πρέπει να ανανεωθεί η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στην όποια κυβέρνηση, για να έχει τη στήριξη σε όποια κατεύθυνση και αν πάρει. Είτε αν αυτό σημαίνει νέο μνημόνιο, είτε αν σημαίνει σκληρότερη διαπραγμάτευση.
Αν κάνουμε πάντως έναν λιλιπούτειο απολογισμό ως επίλογο των ελληνικών κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η σημερινή κυβέρνηση ήταν η πρώτη η οποία στενοχώρησε με τα απάνθρωπα μέτρα της τόσους πολλούς ψηφοφόρους. Στο παρελθόν εκτός από τα «υψηλά συμφέροντα» οι εκάστοτε κυβερνήσεις προσπαθούσαν να προστατέψουν και κάποιες άλλες μερίδες του λαού, όπως τους αγρότες. Όχι πια, τώρα η επίθεση είναι προς όλες τις κατευθύνσεις εκτός φυσικά από το μεγάλο κεφάλαιο. Η κυβέρνηση αυτή θα μείνει στην ιστορία επειδή πήρε τόσα πολλά από πάρα πολλούς (κυρίως μεσαίους και φτωχούς), εννοώντας και χρήματα αλλά και δικαιώματα. Σε αυτό μόνο έδειξε τόλμη.
Αυτή ήταν η μεγαλύτερη εξέλιξη στη χώρα μας, ότι ο κόσμος έγινε φτωχότερος και η ανεργία ανέβηκε, καθότι κατά τα άλλα δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Οι δομές παραμένουν το ίδιο, η φορολογία παραμένει άδικη, το επιχειρηματικό κλίμα είναι το ίδιο δύσκολο για νέους επιχειρηματίες, δεν ήρθε δηλαδή επ’ ουδενί το σύγχρονο κράτος το οποίο είχαν βάλει ως στόχο, ούτε ήρθε η ανάπτυξη. Ως μεγάλη μεταρρύθμιση μάλλον θα μας μείνει το παράνομο αντιδημοκρατικό κλείσιμο της ΕΡΤ, το οποίο δεν ήταν τίποτα άλλο εκτός από μαζικές απολύσεις προς τέρψιν της τρόικας για να στηθεί κάτι παρόμοιο με λιγότερο αξιοκρατικές διαδικασίες.
Οπότε υπάρχει ένας νέος διαχωρισμός ανάμεσα στους ανθρώπους που θέλουν το επόμενο βήμα να είναι προς μια πιο δίκαιη φορολόγηση και ελάφρυνση των βαρών των φτωχών και μια επιβάρυνση των πιο πλούσιων σε ένα ούτως ή άλλως αβέβαιο οικονομικό μέλλον και σε αυτούς που θέλουν να συνεχιστούν οι περικοπές και η λιτότητα για να «στρώσει» η οικονομία μας, όπως (δεν ) έστρωσε και στην Ιρλανδία μετά το μνημόνιο. Φυσικά υπάρχουν σοβαροί και ασόβαροι άνθρωποι και στις 2 πλευρές και κάποια καλά μπορεί να προκύψουν και από τις δύο επιλογές. Το πιο πιθανό είναι ότι σύντομα θα πρέπει να επιλέξουμε και θα είναι πολύ δύσκολο. Και αν διαφαίνεται ποια θα είναι η επιλογή του γράφοντος, εδώ θα είμαστε (ελπίζουμε) να κρίνουμε και τους επόμενους με την ίδια αυστηρότητα!
