Του Γιώργου Καλλίνη
Κάποτε το ΠΑΣΟΚ έσερνε μαζί του ανθρώπους και μέσα από την κυβερνητική του εξουσία τους αναδείκνυε στο προσκήνιο. Πλέον φαίνεται να αντιστρέφεται η κατάσταση και διάφορα πρόσωπα σέρνουν πίσω τους το ΠΑΣΟΚ και να το διατηρούν στην επικαιρότητα. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος στην προχθεσινή του βραδινή συνέντευξη είπε ότι «εκεί που το χάνεις το ΠΑΣΟΚ, εκεί το βρίσκεις». Αυτή η δήλωση είναι η μεγάλη αλήθεια του αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Το ουσιώδες είναι ότι το συγκεκριμένο κόμμα έχει κάνει τον κύκλο του έχοντας χάσει πλήρως την απήχηση του στον λαό, μαζεύει τα διάφορα «χρωστούμενα» από εδώ και από εκεί και ο τελευταίος είναι έτοιμος να κλείσει την πόρτα.
Για ανοίξει πρώτος μια άλλη πόρτα σε ένα νέο εγχείρημα, την ελληνική «Ελιά». Μια φράση που θα την χορτάσουμε τις προσεχείς εβδομάδες, καθώς ως εγχείρημα έχει την στήριξη μεγάλων εφημερίδων. Αλλά και την στήριξη πολλών πολιτικών φυσιογνωμιών, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν ένα νέο πολιτικό καταφύγιο. Ας μην είμαστε μόνο κακοπροαίρετοι όμως, εφόσον και νέος κόσμος φαίνεται να αποζητά μια νέα πολιτική σκέπη ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον όπως μαρτυρούν διάφορες πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Ως ιδέα η κίνηση των 58, η οποία έκανε χθες την εκκίνηση της και μέχρι της ευρωεκλογές θα έχει μετουσιωθεί πλήρως σε πολιτικό κόμμα, φέρνει μια νέα συνεργασία στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας ή πιο γενικευμένα της κεντροαριστεράς. Θέλει να κάνει μια νέα αρχή, να οργανωθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να γίνει ο πιο σύγχρονος πολιτικός σχηματισμός στην Ελλάδα. Στην πράξη όμως;
Αν ξεδιαλύνουμε λίγο το τοπίο, θα βρούμε πίσω από το νέο, το εντυπωσιακό, το φρέσκο, πρόσωπα πάρα πολύ γνωστά. Στην προχθεσινή συγκέντρωση αλλά και σε δηλώσεις στα Μ.Μ.Ε., τα πρόσωπα που στηρίζουν την ελληνική ελιά, προέρχονται κατά πλειοψηφία και πολιτική δυναμική από το ΠΑΣΟΚ. Ούτως ή άλλως ο ίδιος ο Βενιζέλος δήλωσε «μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι ο κύριος όγκος της χθεσινής εκδήλωσης προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ». Ξοπίσω του ο Κ. Σημίτης, ο πρώην υπουργός Γιαννίτσης, ο τωρινός γραμματέας Κωνσταντινόπουλος, ο Κουκουλόπουλος, οι επίσης πρώην υπουργοί Μπένος και Χριστοδουλάκης και άλλα γνωστά πρόσωπα του κόμματος, για να κλείσουμε μια ατελείωτη λίστα με ονόματα του χώρου. Που είναι τα νέα ονόματα και τα καινούργια πρόσωπα στο εγχείρημα, όπως επεσήμανε ορθώς και ο Θ. Πάγκαλος; Θα παραθέσω αυτούσια και τη δήλωση του ανεξάρτητου βουλευτή Μ. Ανδρουλάκη, η οποία έχει την αλληγορική σημασία της: «Δεν πήγα στην Ελιά, γιατί το δέντρο απαιτεί κορμό. Άλλο η Ελιά και άλλο οι βρώσιμες ελιές». Τι ζητάει; Το αυτονόητο. Καινούργια αφήγηση, η οποία όπως είπε δε μπορεί να γίνει από τους νοσταλγούς μια παλαιότερης περιόδου.
Αν σκάψουμε περισσότερο θα βρούμε ακόμη περισσότερα εμπόδια στο νέο-παλιό πολιτικό εγχείρημα. Ο Φ. Κουβέλης μαζί με τον Α. Λοβέρδο κάνουν ένα παρόμοιο κάλεσμα στο χώρο της κεντροαριστεράς, αποκλείοντας όμως τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και κατά ένα μεγάλο μέρος τον κόσμο που σχετίζεται με το συγκεκριμένο κόμμα. Από την άλλη υπάρχουν διαρροές του κόσμου του ΠΑΣΟΚ προς το ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε πρόσφατα και με την αποχώρηση της Θ. Τζάκρη, η οποία στήριξε την πρόταση μομφής. Επίσης, για να εισχωρήσουμε τελείως σε μικροκομματικά χωράφια υπάρχει και η κίνηση των Παπανδρεϊκών μέσα στο ΠΑΣΟΚ, η οποία λοξοκοιτάζει αριστερότερα του κινήματος και δεν συμμετέχει στην Ελιά. Τέλος Η Α. Διαμοντοπούλου και ο Γ. Φλωρίδης απαιτούν να αυτοδιαλυθούν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ για να πιστοποιήσουν τη δέσμευση τους για κάτι νέο στο πρόσωπο της «Ελιάς». Στα μοναδικά συν της πρώτης συνάντησης η όντως μεγάλη προσέλευση του κόσμου. Ας μας συγχωρέσει η Ελιά τη δυσπιστία και ας μας διαψεύσει.
Σκοπός της νέας συνεργασίας: Ένα κάλπικο νέο ξεκίνημα με μια επικάλυψη νέας συνεργασίας η οποία δεν θα είναι πολιτικά φθαρμένη, στο οποίο θα έχει την πρωτοκαθεδρία το ΠΑΣΟΚ. Στην ουσία θα αποτελέσει την μετεξέλιξη του κόμματος σε κάτι νέο, μετά από το πρόσφατο άνοιγμα στο κέντρο. Μία «εμπρός προς τα πίσω τύπου εξέλιξη» σε μια νέα Ένωση Κέντρου, δηλαδή την Ελιά, με πιο σύγχρονες ευρωπαϊκές ματιές. Άλλωστε ο Β. Βενιζέλος άφησε προχτές ανοικτό το ενδεχόμενο να συζητηθεί στο μέλλον η ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ. Το «μάζεμα» που γίνεται στο πολιτικό κέντρο, θυμίζει λίγο το μάζεμα στην Αριστερά που έκανε ο πρώην Συνασπισμός (τα στελέχη του οποίου παραμένουν ο σκληρός πυρήνας μέχρι σήμερα) για το ΣΥΡΙΖΑ, με τη διαφορά ότι η συνεργασία στην Αριστερά ήταν πάντοτε μια πιο δύσκολη υπόθεση από τη συνεργασία στο κέντρο, το οποίο είναι από τη φύση του συνεργατικό.
Θα είναι λοιπόν αυτή η πολύ κακή αρχή καταδικαστική για την ελληνική ελιά; Μόνο ως προς την πολιτική ουσία της. Γιατί ως πολιτική μανούβρα, η λεηλασία του κέντρου είναι διαχρονικά μια από τις πιο πετυχημένες κινήσεις στην ελληνική ιστορία.
