Γράφει ο Παναγιώτης Σκουρής*
Βρισκόμαστε πλέον στην κορύφωση των φετινών Ολυμπιακών Αγώνων. Μας έχουν δώσει συγκινήσεις, ας είναι καλά ο άριστος και χαλαρός Μίλτος, ο πάντα χαμογελαστός Μανόλο, ο σιδερένιος Τσελίδης, ο συγκινημένος Χρίστος και όλα τα άλλα παιδιά που μας έκαναν να χαμογελάσουμε. Παιδιά που απλά χαίρεσαι να τα βλέπεις.
Στις ολυμπιάδες όμως παραδοσιακά υπάρχουν και σημεία έντασης και τριβής που συνήθως έχουν να κάνουν είτε με ζητήματα πολιτικά είτε με καταστάσεις, όπου συγκεκριμένοι αθλητές ή αθλήτριες προσπαθούν να ενισχύσουν τις δυνάμεις και συνακόλουθα τις επιδόσεις τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τελευταίου είναι το ντόπινγκ, οι έλεγχοι και το ερώτημα σε σχέση με την αποτελεσματικότητά τους.
Στη φετινή ολυμπιάδα λοιπόν το ένα από τα στοιχεία που στοιχείο που κυριάρχησαν είναι αυτό των λεγόμενων intersex αθλητριών πυγμαχίας, οι οποίες η μοίρα το έφερε να αγωνιστούν στον τελικό. Βέβαια, το πρόσωπο της επικαιρότητας ήταν η Ιμάν Κελίφ από την Αλγερία.
Με αφορμή λοιπόν την πυγμάχο αυτή, οι περισσότεροι από εμάς έμαθαν την έννοια του intersex, των χρωμοσωμάτων ΧΥ τη διαμάχη για τον ορισμό του φύλου στον αθλητισμό. Όχι και πάρα πολύ συνηθισμένα πράγματα. Ενδιαφέροντα όμως για όλους και οπωσδήποτε μία πρόκληση για τους επαΐοντες και την επιστήμη.
Είπαμε και πιο πάνω, ότι οι κατηγορίες των ζητημάτων που φέρνουν διαφωνίες στους Ολυμπιακούς είναι δυο λογιών. Συνήθως όμως αυτά δεν εμπλέκονται. Σε αυτό η ιστορία της Ιμάν είναι μια εξαίρεση.
Καταρχάς μαθαίνουμε, ότι λόγω της κατάστασής της είχε αποκλειστεί από τη διεθνή ομοσπονδία πυγμαχίας σε παγκόσμια πρωταθλήματα (όπως και η αντίπαλός της στον τελικό για το χρυσό μετάλλιο), ενώ η ολυμπιακή επιτροπή επιτρέπει τη συμμετοχή της στην Ολυμπιάδα. Επίσης, ότι πίσω από τον αποκλεισμό υπάρχουν και πολιτικά κίνητρα, διεθνείς συμμαχίες και επιρροές που βασίζονται σε ακριβές χορηγίες. Πράγματα δηλαδή που ουδεμία σχέση έχουν με τον αθλητισμό, αλλά και με το όλο θέμα.
Περαιτέρω, θα πρέπει να αναλογιστούμε, ότι στην προκειμένη περίπτωση το ζήτημα που αντιμετωπίζει η συγκεκριμένη αθλήτρια και την καθιστά διαφορετική, ουδόλως σχετίζεται με κάποιου είδους προσωπική της επιλογή, αλλά είναι κάτι που της συμβαίνει, όπως και σε πολλούς ανθρώπους, εκ γενετής και είναι βιολογικό.
Αυτό όμως που κατά κύριο λόγο προβληματίζει είναι, ότι η συμμετοχή της Ιμάν εξελίχθηκε σε πολιτικό ζήτημα. Κυρίως από διάφορους αντιδραστικούς, οι οποίοι είδαν μπροστά τους τη γνωστή, μισητή ατζέντα και έπρεπε για άλλη μια φορά να μας παρουσιάσουν το οχετό τους. Τόσο διεθνώς, όσο και στη χώρα μας.
Ακούσαμε από πολλές πλευρές, ότι επιτράπηκε σε έναν άνδρα που μετέχει ως γυναίκα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να ξυλοκοπήσει ανελέητα γυναίκες. Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι τέτοια που δε χρειάζεται καν αντίκρουση.
Αυτό όμως που τρομάζει και δείχνει και το επίπεδο της συγκεκριμένης ιδεολογίας είναι, ότι εδώ οι γνωστοί ορκισμένοι εχθροί της εν λόγω ατζέντας δε βάζουν στο στόχαστρο άτομο που να έχει κάνει επιλογή σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας φύλου -που επίσης θα ήταν απαράδεκτο εξ ορισμού να στοχοποιηθεί-, αλλά μία κατάσταση που προέρχεται από την ίδια τη φύση. Να σημειώσουμε βέβαια, ότι και η καταγωγή της Ιμάν και η κουλτούρα της ομοίως δεν πολυαρέσει στους συγκεκριμένους ιδεολόγους. Δεν ξέρω δηλαδή τί θα γινόταν, αν για παράδειγμα προερχόταν από τις Η.Π.Α. και ήταν ξανθιά γαλανομάτα…
Εδώ λοιπόν έχουμε το φαινόμενο, να γίνεται ευθεία και στοχευμένη επίθεση σε έναν άνθρωπο για κάτι που έχει να κάνει με την ίδια του τη φύση και καθόλου με κάποιου είδους επιλογή. Η Ιμάν έτσι γεννήθηκε, απλά. Όμως, επειδή η φύση αυτή προσομοιάζει με τα θέματα που προβάλει η μισητή για τους ακροδεξιούς ατζέντα, δε μας ενδιαφέρει. Θα τη φάμε λάχανο, γιατί μας θυμίζει κάτι που απεχθανόμαστε. Εδώ λοιπόν η αγραμματοσύνη, η εμμονή στη μισή αλήθεια και εν τέλει η άγνοια, συναντάνε τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό. Και αυτό εμένα με τρομάζει, δε σας κρύβω.
Το κρίσιμο ζήτημα για το καθαρά αθλητικό σκέλος είναι μάλλον απλό και μπορεί να το λύσει η επιστήμη. Να μας ξεκαθαρίσει δηλαδή, το κατά πόσο η Ιμάν και κάθε Ιμάν έχει πλεονέκτημα σε σχέση με τις συναθλήτριές της. Αυτό μπορεί και είναι το μόνο ίσως που επιτρέπεται να μας απασχολήσει. Και φαίνεται, ότι για την ώρα έχει λυθεί, έστω και αν υπάρχουν διαφωνίες.
Σίγουρα πάντως το ζήτημα αυτό δεν έχει καμία πολιτική ή ιδεολογική διάσταση, παρά μόνο για τους φανατικούς, στους οποίους αναφερθήκαμε πιο πάνω.
Α, και για την ιστορία να σας πω, ότι κάπου πήρε το μάτι μου την πληροφορία, ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες συνολικά έχουν καταγραφεί 18 intersex ολυμπιονίκες. Δεν το λες και καινούριο λοιπόν το ζήτημα αυτό.
*Ο Παναγιώτης Σκουρής είναι δικηγόρος, διδάκτωρ νομικής του πανεπιστημίου Regensburg και συνιδρυτής του δικηγορικού γραφείου AnP Legal Praxis (www.anplegal.gr).
