Γράφει ο Παναγιώτης Σκουρής*
Παρά το γεγονός, ότι λόγω το θλιβερού (για άλλη μια φορά στην Ευρώπη) εκλογικού αποτελέσματος στη Γερμανία και της ανάδειξης ακόμα ενός ακροδεξιού κόμματος σε ουσιαστικό νικητή της διαδικασίας με έτρωγε το χέρι μου, να γράψω για αυτό, αποφάσισα να μιλήσω για κάτι άλλη αυτή τη βδομάδα. Ιδίως, για να μην καταλήξει μονοθεματική η στήλη. Χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι πρέπει να χαλαρώσουμε την αντίδρασή μας απέναντι στο εξοργιστικό αυτό φαινόμενο.
Ας δούμε κάτι άλλο λοιπόν σήμερα.
Κάποια στιγμή λοιπόν, η Α προσεκλήθη σε ένα πάρτι, στο οποίο δεν πήγε. Δεν έδωσε κάποια δικαιολογία για αυτό, όπως συμβαίνει πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό. Όταν λίγες μέρες μετά συνάντησε το διοργανωτή, ρώτησε, αν τελικά η γιορτή έλαβε χώρα. Ο λόγος που ρώτησε ήταν, ότι δεν είδε story ή γενικά ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα, οπότε συνήγαγε, ότι το πάρτι δεν έγινε.
Η ανάρτηση ως στοιχείο της αλήθειας ενός γεγονότος, λοιπόν. Και όχι μόνο ως απόδειξή του.
Αρκετά χρόνια πριν είχα πάει (για δεύτερη φορά στην Ελλάδα) σε συναυλία ενός από τα μεγαλύτερα (και πολύ δικό μου αγαπημένο) ροκ συγκροτήματος, των U2. Σημειωτέον, ότι επρόκειτο για συναυλία, η οποία είχε στηθεί με έναν πολύ ιδιαίτερο, σχεδόν επαναστατικό τρόπο και ήταν για το λόγο αυτό -πέρα από την κορυφαία μουσική- ένα πραγματικό υπερθέαμα.
Άρα, είχε μεγάλη σημασία να το παρακολουθήσει κανείς απερίσπαστος. Είχα λοιπόν έναν τύπο μπροστά μου, ο οποίος είδε όλη τη συναυλία μέσα από το smartphone, για να μπορέσει να τη μαγνητοσκοπήσει. Δεν είδε με άλλα λόγια ζωντανά και χωρίς παρέμβαση φακού και οθόνης ούτε ένα δευτερόλεπτό της.
Έχασε, μα την αλήθεια. Αλλά προφανώς ήταν πιο σημαντικό, να έχει τη συναυλία μαγνητοσκοπημένη, παρά να τη δει κανονικά.
Θέλετε να μάθετε και το πιο αστείο;
Η συναυλία αυτή, από άλλη τοποθεσία, είχε ανέβει στο επίσημο κανάλι του συγκροτήματος και ήταν προσβάσιμη σε όλους μας. Με επαγγελματική λήψη και πολύ καλή ποιότητα εικόνας και ήχου. Σίγουρα καλύτερη από αυτές του smartphone εκείνης της εποχής.
Αυτά γίναν στη συναυλία με την επωνυμία 360o και το έτος 2011. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω τη λογική του εν λόγω κυρίου και το πώς το σκέφτηκε όλο αυτό.
Ωστόσο και ενώ πλέον έχουν περάσει τα χρόνια, η παρακολούθηση μιας παράστασης (ολόκληρης ή μέρους αυτής) μέσα από το κινητό είναι ο κανόνας.
Εξακολουθώ να μην το καταλαβαίνω.
Εκτός όμως από αυτό, είναι και πάρα πολύ σημαντικό πλέον, να γνωστοποιεί ο καθένας μας το πού είναι και τί κάνει μέσα από τα δίκτυα αυτά. Σα να είναι πιο σημαντικό να πει και να δείξει, ότι κάτι έκανε, παρά να το κάνει και να το ζήσει.
Κοιτάξτε λίγο, τί γίνεται γύρω σας και θα το καταλάβετε αυτό που λέω.
Και με την εξέλιξη αυτής της ιστορίας έχουμε φτάσει στο σημείο να αναρωτιόμαστε, αν κάτι τελικά έγινε, αν δε δούμε τη σχετική ανάρτηση που λέει και ένας παλιός και καλός μου φίλος.
Καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε, γιατί γίνεται όλο αυτό τελικά.
Γίνεται επειδή το κάνουν οι διάσημοι και παρασέρνουν και τους υπόλοιπους που έχουν πλέον τις ίδιες δυνατότητες να προβληθούν σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε παλιά;
Είναι η ματαιοδοξία που μας κάνει να πιστεύουμε, ότι μπορεί κάποιος να ενδιαφέρεται για το τί κάνουμε ή τί λέμε ή τί βλέπουμε μια συγκεκριμένη στιγμή;
Όποιος και να είναι ο λόγος το οξύμωρο, παράλογο και επικίνδυνο είναι, ότι ταυτίζουμε την αλήθεια του γεγονότος με τις αναρτήσεις. Έτσι, ώστε πολύ συχνά να σκέφτεται κανείς, ότι αν δεν υπάρχει αυτή, δεν έχει συμβεί.
Όλο αυτό μας απομακρύνει από το τί ζούμε πραγματικά και μας ωθεί να εστιάζουμε στο τί θα δείξουμε στον κόσμο εκεί έξω, ότι ζούμε. Ή και ότι έχουμε την υποχρέωση να δείξουμε στο οπαδούς-ακολούθους μας τί μας συμβαίνει.
Κατά τη γνώμη -και αυτό το υποστηρίζω από την εποχή που είχαμε μόνο φωτογραφικές μηχανές και όχι στα κινητά μας- το πιο σημαντικό είναι να βιώνεις αυτό, το οποίο έχεις πάει να κάνεις ή να δεις και να κρατήσεις την ανάμνηση από αυτό κυρίως στο μυαλό σου. Έτσι αποκτάει σχεδόν μυθικές διαστάσεις και σου φέρνει τη γνωστή γλυκόπικρη γεύση που αυτές συνήθως έχουν.
Όπως και να έχει στα πάρτι πάμε για να συναντήσουμε τους φίλους μας και να διασκεδάσουμε μαζί τους και στις συναυλίες, για να δούμε από κοντά και να ακούσουμε τα ινδάλματά μας και να απολαύσουμε τα δημιουργήματα και τις ερμηνείες τους. Με τα ματιά μας και όχι με φακούς.
Καλό τριήμερο!
*Ο Παναγιώτης Σκουρής είναι επίκουρος καθηγητής ευρωπαϊκού δημοσίου δικαίου στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, δικηγόρος και συνιδρυτής του δικηγορικού γραφείου AnP Legal Praxis (www.anplegal.gr).
