Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
«Και τώρα μπούγκα μπούγκα για όλους», αναφώνησε αστειευόμενος ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι μετά την οριστική αθώωσή του για το σκάνδαλο «Ρούμπι-γκέιτ» και τις κατηγορίες πως πλήρωσε για σεξ με ανήλικη και στη συνέχεια έκανε κατάχρηση εξουσίας για να κουκουλώσει την όλη ιστορία. Ο πρώην Καβαλιέρε δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του, διακηρύττοντας την επιστροφή του στην πολιτική: «Είμαι και πάλι στην αρένα, για μια καλύτερη Ιταλία», δήλωσε μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Το ερώτημα πλέον είναι το εξής: Μπορεί ο Μπερλουσκόνι να κάνει άλλη μία μεγάλη επιστροφή στην ιταλική πολιτική σκηνή; Αυτό είναι το ζήτημα που απασχολεί δεκάδες αναλυτές, αλλά πολύ περισσότερο τις ηγεσίες των ισχυρότερων χωρών της Ευρώπης. Χωρίς υπερβολή, η επιστροφή του Μπερλουσκόνι μπορεί να αναστατώσει το Παρίσι, το Βερολίνο και την… Ρώμη!
Ας δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται αυτή τη στιγμή το πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας. Έχουμε και λέμε: Υπάρχει ο πρωθυπουργός και ηγέτης της κεντροαριστεράς Ματέο Ρέντζι, πιθανώς ο πλέον αγαπητός πολιτικός στη χώρα. Η ικανότητά του να χειρίζεται τα μέσα της Ιταλίας, σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας του, επιτρέπουν στον Ρέντζι να φιλοδοξεί πως μπορεί να διατηρήσει τη δημοφιλία του, ακόμη και δίχως κάποια ουσιαστική πολιτική διαφοροποίηση από τον προκάτοχό του, Ενρίκο Λέττα.
Μετά τον Ρέντζι το… χάος! Υπάρχει ο Μπέπε Γκρίλο και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, το οποίο κάνει εδώ και μήνες εκστρατεία για την επιστροφή της χώρας στη λιρέτα! Όταν ο Γκρίλο πρωτοπήγε στις Βρυξέλλες, μετά τις ευρωεκλογές, είχε κλέψει την παράσταση λέγοντας πως «Εμείς είμαστε το Plan B της Ιταλίας. Οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών έχουν καταστρέψει το όνειρο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Σήμερα, δεν είμαστε σε πόλεμο με την ISIS (Ισλαμικό Κράτος) ή με τη Ρωσία, είμαστε σε πόλεμο με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα»! Το καλύτερο για το τέλος κρατούσε ο Γκρίλο, ουρλιάζοντας πως «Το 1989 έπεσε το Τείχος του Βερολίνο, 25 χρόνια μετά, θα πέσει και το τείχος του ευρώ»!
Κι αν ο Γκρίλο θυμίζει λίγο τον Φάρατζ της Αγγλίας, η Ιταλία έχει και την δική της… Λε Πεν. Στα άκρα δεξιά υπάρχει η Λέγκα του Βορρά, με τον Ματέο Σαλβίνι να είναι πιθανώς ο δεύτερος πιο δημοφιλής πολιτικός της Ιταλίας, πίσω μονάχα από τον πρωθυπουργό Ρέντζι! Πράγματι, ο Σαλβίνι πατώντας πάνω στην κοινή τους ηλικία έχει καλλιεργήσει το προφίλ ενός αντι-Ρέντζι της δεξιάς. Συχνά πυκνά μιλάει και γι’ αυτόν: «Το πρόβλημα δεν είναι ο Ρέντζι», είπε σε συγκέντρωση στη Ρώμη, «ο Ρέντζι είναι ένα πιόνι, είναι ένας ανόητος σκλάβος, στην υπηρεσία κάποιου ανώνυμου ανθρώπου, ο οποίος θέλει να ελέγχει τις ζωές μας από τις Βρυξέλλες». Προφανώς και ο Σαλβίνι έχει κατά καιρούς αμφισβητήσει τα οφέλη της Ιταλίας από την παραμονή της στο ευρώ.
Σε αυτό το ήδη εκρηκτικό μείγμα προσθέστε τώρα τον Μπερλουσκόνι! Ναι, η εκλογική του απήχηση είναι σαφώς μειωμένη από την ημέρα που παρέδωσε την εξουσία στον Μάριο Μόντι το 2011. Ωστόσο, έχει ένα εξαιρετικά ισχυρό χαρτί να παίξει: Είναι ο μόνος στην Ιταλία που μπορεί να συνομιλήσει είτε με τον Ρέντζι, είτε με τον Γκρίλο, είτε με τον Σαλβίνι. Το ίδιο ισχύει και εκτός Ιταλίας: Ο Μπερλουσκόνι έχει ήδη υπάρξει τρεις φορές πρωθυπουργός της Ιταλίας και δεν φέρει το στίγμα του ευρωσκεπτικιστή ή του ακροδεξιού. Αν αυτός υιοθετήσει ανοικτά αντιγερμανικές ή αντιευρώ θέσεις – ήδη το κάνει ως ένα βαθμό – θα νομιμοποιήσει σε ένα μεγάλο ιταλικό και ευρωπαϊκό κοινό και τους υπόλοιπους.
