Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
Εξαιρετικά ευφυής ήταν η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα. Η επταμερής σύσκεψη στις Βρυξέλλες είχε επιτύχει τον σκοπό της προτού καν αρχίσει. Με αυτό τον τρόπο, ο Τσίπρας ανέτρεψε τα σχέδια του Βερολίνου και πλέον είναι στο χέρι του να θέσει τους όρους του.
Ο Τσίπρας έχοντας κλεισμένο ραντεβού στο Βερολίνο με την Άνγκελα Μέρκελ, απαίτησε την προχθεσινή επταμερή σύσκεψη στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής. Γιατί το έκανε αυτό; Ο Έλληνας πρωθυπουργός σωστά αντιλήφθηκε πως η συνάντηση με την Μέρκελ ήταν μία παγίδα που έπρεπε να αποφύγει. Οι Γερμανοί είχαν ενορχηστρώσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να πάει «σκυφτός» ο Τσίπρας στο Βερολίνο: Ο Κοστέλο αποκαλούσε «μονομερή ενέργεια» το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, ο Ντάισελμπλουμ απειλούσε με κούρεμα καταθέσεων και ο Σόιμπλε συνέχιζε την επιθετική του στάση. Έτσι, η Μέρκελ σκόπευε να υποδεχτεί έναν Τσίπρα υπό ασφυκτική πίεση και να τον αναγκάσει σε πλήρη υποχώρηση.
Με μιας, όμως, ο Τσίπρας άλλαξε το κλίμα απαιτώντας την επταμερή σύσκεψη! Ό,τι και να λέει ο Κοστέλο και ο Ντάισελμπλουμ, σκέφτηκε σωστά, όλοι ξέρουν πως αυτοί δεν μπορούν να λάβουν καμία ουσιαστική απόφαση. Πιόνια είναι και ως τέτοια υπακούουν στις εντολές του πιο ισχυρού: Της Γερμανίας. Ποιο ήταν λοιπόν το σκεπτικό του Έλληνα πρωθυπουργού: Οι εκβιασμοί και η πίεση προς την Ελλάδα θα αποκλιμακωθούν άπαξ και το ελληνικό ζήτημα τεθεί στο ανώτερο δυνατό επίπεδο. Όπως και έγινε. Η ίδια η Μέρκελ εμφανίστηκε μετά τη λήξη της επταμερούς και χωρίς να πει κάτι ιδιαίτερο μετέδωσε το στίγμα που ήθελε η ελληνική πλευρά: Η Ελλάδα θα μας πει τι θέλει να κάνει και γενικώς συνεχίζουμε τη διαπραγμάτευση. Ο Τσίπρας είχε καταφέρει μέσα σε τέσσερις ώρες: 1) να άρει τις αντιδράσεις για το νομοσχέδιο ανθρωπιστικής κρίσης και 2) να σταματήσει την επικίνδυνη παραφιλολογία για κούρεμα καταθέσεων.
Το ακόμη σημαντικότερο: Ο Τσίπρας εξασφάλισε πως θα πάει στο Βερολίνο με αυτές τις δηλώσεις στο τσεπάκι του. Όχι μόνο της ίδιας της Μέρκελ, αλλά και του Ολάντ, του Ντράγκι και του Γιουνκέρ. Αυτά είναι τα λιγότερα και δεν τίθενται εν αμφιβόλω πλέον. Από αυτή την άποψη, σοφά έπραξε ο Έλληνας πρωθυπουργός. Το καίριο ερώτημα όμως είναι: Πώς μπορούσε να είναι βέβαιος πως η συνάντηση στις Βρυξέλλες θα του εξασφάλιζε αυτές τις συνθήκες; Πώς, δηλαδή, ήταν βέβαιος ότι η Μέρκελ δεν θα ακολουθούσε την σκληρή γραμμή που επιβάλλει η Γερμανία στα κατώτερα κλιμάκια;
Εδώ είναι το μυστικό: Ο Τσίπρας ήταν βέβαιος, γιατί η Μέρκελ δεν θα κάνει ποτέ, μα ποτέ εμπρηστικές κινήσεις ή δηλώσεις όσο το παγκόσμιο βλέμμα είναι στραμμένο πάνω μας. Ως ηγέτιδα της Γερμανίας, δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά από το να αποδεχτεί τις αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης! Από τη μία πλευρά, η αμερικανική πίεση αντανακλά – με τρεις (!) συνολικά παρεμβάσεις Ομπάμα - τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδας, σε μία χρονική συγκυρία ιδιαίτερα ευαίσθητη, από την ουκρανική κρίση μέχρι τον πόλεμο σε Συρία-Ιράκ και την κόντρα ΗΠΑ-Τουρκίας. Από την άλλη, η ίδια η Γερμανία έχει παραδεχτεί κατά καιρούς πως μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε ανεπανόρθωτο κόστος, με αποτελέσματα καταστροφικά.
Μετά από όλα αυτά, πρέπει να τονίσουμε πως η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει τεράστιο λάθος αν θεωρήσει πως η Γερμανία θα σταματήσει τους εκβιασμούς και την προσπάθεια αναχαίτισης των σχεδίων της. Εξ ου και το ζήτημα είναι ένα. Ο Τσίπρας έχοντας νιώσει στο πετσί του τις προεκτάσεις του ελληνικού ζητήματος, οφείλει να σταθεί ανυποχώρητος στο Βερολίνο και να επιστρατεύσει κάθε όπλο που έχει στη διάθεσή του για να τηρήσει μέχρι τελευταίας γραμμής τις προγραμματικές του δηλώσεις.
