Του Γιώργου Παπαδημητρίου
Τις στιγμές που γράφονται τούτες οι γραμμές, η εκδίκαση της υπόθεσης του ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού, που δεν διεξήχθη την προηγούμενη Κυριακή, βρίσκεται εν εξελίξει. Μέχρι αυτή τη στιγμή, τα όσα έχουν διαρρεύσει από τη διαδικασία μας έχουν κάνει για μια ακόμη φορά σοφότερους.
Την Παρασκευή, λοιπόν, μάθαμε ότι η δικαστής κα. Σκολαρίκη εξεπλάγη, μένοντας εμβρόντητη, στο άκουσμα των ισχυρισμών των νομικών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ περί προσποιητού τραυματισμού του προπονητή του Ολυμπιακού. Προφανώς, η κα. Σκολαρίκη, καίτοι αρμόδια δικαστής της συγκεκριμένης υπόθεσης, τις προηγούμενες μέρες μάλλον βρισκόταν χωρίς πρόσβαση στο ίντερνετ σε κάποιο απομακρυσμένο εξωτικό νησί και εξεπλάγη από την παντελώς αναμενόμενη υπερασπιστική γραμμή του ΠΑΟΚ. Επίσης, μάθαμε πως συμπληρωματικές εκθέσεις μπορούν να εμφανίζονται από το πουθενά, χωρίς όμως να γίνεται παράλληλα δεκτό το αίτημα για αναβολή της εκδίκασης από την πλευρά του ενός εκ των δύο διαδίκων, λόγω παρουσίας νέων στοιχείων.
Αν λάβουμε υπόψη το περιρρέον κλίμα, τη συμπληρωματική έκθεση του διαιτητή Αρετόπουλου, τη στάση της κα. Σκολαρίκη, όπως αυτή διεφάνη από τα πρώτα της σχόλια, αλλά και τη γνώση του σε ποια χώρα ζούμε, η τιμωρία του ΠΑΟΚ μοιάζει αναπόφευκτη. Αν αναρωτιέστε τι εννοούμε με το «σε ποια χώρα ζούμε», εννοούμε ότι ζούμε στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας που αποθεώνει με πρωτοφανή τρόπο την πολιτική ορθότητα, ακριβώς γιατί δεν είναι σε θέση να παραδεχτεί με γενναιότητα και παρρησία τις αληθινές της καφρίλες, τις οποίες προσπαθεί να καλύψει με φύλα συκής.
Ο κύβος, λοιπόν, δείχνει να ερρίφθη, με μία στυγνή επίκληση του τυπολατρικού γράμματος του νόμου και το παράλληλο τσαλαπάτημα του πνεύματός του: έπεσε αντικείμενο - προπονητής της αντίπαλης ομάδας δηλώνει τραυματίας - πάπαλα το ματσάκι, είναι πάνω-κάτω η λογική με την οποία αντιμετωπίζουν τα ΜΜΕ την όλη υπόθεση, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ορισμένα ουσιωδέστατα στοιχεία.
Τα στοιχεία αυτά, τα οποία θα απαριθμήσουμε προκειμένου να μην χαθούν μέσα στο ευρύτερο συλλογισμό μας, είναι τα εξής:
α) η ομάδα του Ολυμπιακού έδειχνε προαποφασισμένη, αφορμής δοθείσης, να μην κατέβει στο χορτάρι,
β) ο εκπρόσωπος του απόπατου της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ονόματι Σάββας Θεοδωρίδης, σε μία έκρηξη γεροντικής λίμπιντο, απέσυρε την ομάδα του στα αποδυτήρια σε χρόνο dt, έχοντας ένα χαμόγελο ώς τα αυτιά,
γ) ο προπονητής του Ολυμπιακού πρώτα ήταν χτυπημένος στο μάτι, μετά κάτω από το μάτι, μετά στο κάτω χείλος, την επόμενη μέρα φορούσε ένα μυστηριώδες κολάρο, ενώ λίγο πριν την εκδίκαση της υπόθεσης, κυκλοφόρησαν φωτογραφίες στις οποίες έφερε αμυχή στο άνω χείλος, το άλλο δηλαδή χείλος από εκείνο στο οποίο είχε τοποθετήσει το χαρτομάντηλο όταν έφευγε θεατρινίστικα υποβασταζόμενος από το γήπεδο,
δ) ο Ολυμπιακός αρνούταν επί ένα τέταρτο να επιτρέψει στον γιατρό του αγώνα να εξετάσει τον «τραυματία» προπονητή του,
ε) ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Κέβιν Μιραλάς προέβη σε μια μάταιη απόπειρα να προκαλέσει χάος στο γήπεδο, επιδιδόμενος σε παντελώς απρόκλητες και χυδαίες χειρονομίες,
στ) σε ένα τέτοιο ντέρμπι, μετά από αμέτρητα χρόνια, δεν είδαμε να ανάβει ούτε ένας πυρσός,
ζ) 30.000 φίλαθλοι έμειναν ειρηνικά καρφωμένοι στις θέσεις τους, σε άσχημες καιρικές συνθήκες, περιμένοντας μάταια κάποια ειδοποίηση περί του τι μέλλει γενέσθαι,
η) βίντεο που κυκλοφόρησε δείχνει πως ο προπονητής του Ολυμπιακού κουτρουβαλά στον στίβο της Τούμπας, χωρίς καν να έχει χτυπηθεί στο πρόσωπο, σε μια σπάνια επίδειξη ελλείμματος αξιοπρέπειας,
θ) τα κυρίαρχα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν φρασεολογία που παραπέμπει σε ζούγκλα και κόλαση, επιδεικνύοντας σαφή έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα,
ι) ο προπονητής του Ολυμπιακού, αφότου μπουρλότιασε με τους θεατρινισμούς του την όλη κατάσταση, προέβη σε μία δημόσια δήλωση κροκοδείλιας ανωτερότητας, την οποία όλα τα ΜΜΕ, βουτηγμένα σε αυτή την αδιαπραγμάτευτη λατρεία της πολιτικής ορθότητας, αποθέωσαν ωσάν επίδειξη υποτιθέμενου ποδοσφαιρικού πολιτισμού.
Πολύ φοβάμαι ότι ο Ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει πλέον για τα καλά κι ότι θα γίνουμε μάρτυρες διάφορων τραγελαφικών περιστατικών, όπου παράγοντες και αθλητές με υποκριτική φλέβα θα παθαίνουν κάταγμα από χαρτομάντηλα, διάσειση από άγριο βλέμμα, ράγισμα από ακίνητο αντικείμενο, προς το οποίο θα έλκονται τηλεπαθητικά. Ας είναι. Αφού αυτό θέλουμε κατά βάθος. Αφού κατά βάθος ξετρελαινόμαστε για τα καραγκιοζιλίκια, το θεαθήναι, το φαίνεσθαι και, φυσικά, πάνω απ’ όλα, για την αγαπημένη μας εθνική συνήθεια: τη νίκη στη ζούλα, τη μουλωχτή κλεψιά στο ζύγι.
