Του Γρηγόρη Μυστιλιάδη
Ποτέ άλλοτε, από το 1992 και την εμφάνιση της Dream Team κι έπειτα, δεν έχει διοργανωθεί διεθνές τουρνουά στην έναρξη του οποίου να υπάρχει η αίσθηση ότι μια ομάδα μπορεί να χτυπήσει στα ίσια τους Αμερικανούς, στο βαθμό που αυτή υπάρχει στο Μουντομπάσκετ που ξεκινά σήμερα στα γήπεδα της Ισπανίας. Οι οικοδεσπότες «φούριας ρόχας» έχουν να επιδείξουν την αφρόκρεμα δύο (ή και τριών, όπως το πάρει κανείς…) εξαιρετικών γενεών και ελπίζουν ότι θα κατορθώσουν να εκμεταλλευτούν τις απουσίες των Αμερικανών στο δρόμο για το στέμμα του Παγκόσμιου μπάσκετ.
Υπάρχουν σαφώς κι άλλοι μνηστήρες, όλοι όμως μοιάζουν δυο σκαλιά κάτω από τις ΗΠΑ και ενάμιση, για να είμαι δίκαιος, από τους Ίβηρες. Παραδοσιακές δυνάμεις όπως η Σερβία, η Κροατία, η Λιθουανία και η Αργεντινή, «αιώνιοι» underachievers όπως οι Σλοβένοι, οι Βραζιλιάνοι, οι Τούρκοι και οι Γάλλοι (με φωτεινή εξαίρεση το περσινό Ευρωμπάσκετ) και αναδυόμενες δυνάμεις, όπως η Αυστραλία. Και, ασφαλώς, υπάρχει και μια διασκεδαστική, νεανική ελληνική ομάδα, χωρίς αυτή τη φορά την αδιαπραγμάτευτη πίεση για το αποτέλεσμα, με ταλέντο και προσόντα να φτάσει αρκετά ψηλά. Ας δούμε, λοιπόν, τις 24 ομάδες που απαρτίζουν τους τέσσερις ομίλους του Μουντομπάσκετ 2014 και θα παλέψουν να μην καταλήξουν στις δύο τελευταίες θέσεις των ομίλων αυτών, ώστε να προχωρήσουν και να κρατήσουν ζωντανό το όνειρό τους στη φάση των Νοκ – Άουτ.
1ος Όμιλος: Βραζιλία, Αίγυπτος, Γαλλία, Ιράν, Σερβία, Ισπανία.
Πανίσχυροι στη διεθνή σκηνή για πολλά χρόνια οι Ισπανοί, όσο και αχώνευτοι, αλλά τόσο εντυπωσιακό ρόστερ δεν είχαν ποτέ. Ο κόουτς Ορένγκα έχει την ευτυχία να διαθέτει την κατά τεκμήριο καλύτερη φροντ λάιν του τουρνουά, με τους αδελφούς Γκασόλ και τον Σερζ Ιμπάκα των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, ενώ στην περιφέρεια τα πράγματα δεν είναι και πολύ χειρότερα… Καλντερόν, Σέρχι και Ρούμπιο συνθέτουν μια εκπληκτική τριάδα πόιντ γκαρντ, πλαισιωμένη από παίκτες όπως ο Ναβάρο, ο Ρούντι και ο Γιουλ. Τρόμος. Εντυπωσιακή γραμμή ψηλών και από τους Βραζιλιάνους, με Σπλίτερ, Νένε και Βαρεχάο, όμως ακόμα κι αν ο Χουέρτας είναι σπάνιο ταλέντο όσον αφορά το σκορ, αν κάποιος κρεμάσει τους πόιντ γκαρντ θα πάει τζάμπα. Και χωρίς πόιντ γκαρντ, δουλειά δεν γίνεται.
Οι Σέρβοι κατεβάζουν ένα πολύ γεμάτο ρόστερ και μοιάζουν κομπλέ σε όλες τις θέσεις, έχοντας στην άκρη του πάγκου τον μεγάλο Σάσα Τζόρτζεβιτς που θα προσπαθήσει να γεμίσει τα παπούτσια του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Τεόντοσιτς και Μπογκντάνοβιτς θα κρατούν την μπάλα με τις ώρες, ο Μπιέλιτσα θα προσπαθεί να κάνει όλα τα υπόλοιπα και όσο βαστάνε τα πόδια του Κρστιτς και της κινούμενης ντουλάπας Ραντούλοβιτς οι Σέρβοι κρυφοκοιτάζουν στο βάθρο. Οι Γάλλοι, από την άλλη, χωρίς Πάρκερ αλλά και τέσσερις (!) NBAers στη φροντ λάιν (Νοά, Σεραφέν, Μαχίνμι και Αζενσά) θα περάσουν τον όμιλο αλλά μετά δύσκολα. Οι Ιρανοί κατέκτησαν άνετα το Πανασιατικό όμως εδώ μιλάμε για εντελώς διαφορετικά κυβικά και θα περιοριστούν, λογικά, σε ρόλο κομπάρσου, κάτι που είναι βέβαιο ότι θα κάνουν οι Αιγύπτιοι που θα κατακτήσουν περήφανα την τελευταία θέση του ομίλου.
2ος Όμιλος: Ελλάδα, Αργεντινή, Κροατία, Φιλιππίνες, Π. Ρίκο, Σενεγάλη.
Τελευταίο τανγκό για την μεγαλύτερη ομάδα που είδε αυτή η χιλιετία. Οι Αργεντινοί θα παίξουν ουσιαστικά για τελευταία φορά μαζί, 10 χρόνια μετά το έπος της Ολυμπιάδας της Αθήνας. Θα λείπουν, ωστόσο, ο Μανού Τζινόμπιλι και ο Κάρλος Ντελφίνο, αμφότεροι λόγω τραυματισμού, μιας και η πρόθεση των Αργεντινών σούπερ σταρ να αγωνιστούν με τα χρώματα της Αλμπισελέστε είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης. Η παλιά φρουρά μένει ζωντανή μέσα από τους Σκόλα, Πριτζιόνι, Νοσιόνι και Χερμάν, όμως τα χρόνια είναι αμείλικτα. Αν ψάχνει κανείς για φαβορί στον όμιλο, δίπλα στην Εθνική μας θα πρέπει να βάλει τους Κροάτες του Γιάσμιν Ρέπεσα. Αξιόπιστη γραμμή ψηλών με τον Άντε Τόμιτς να δεσπόζει, ευχέρεια στο σκοράρισμα προεξάρχοντος του Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς, εντυπωσιακή νέα γενιά εκπροσωπούμενη από τους Χεζόνια και Σάριτς και αμερικανική βοήθεια στην περιφέρεια από τον Λαφαγιέτ δίπλα στον γερόλυκο Ρόκο Ούκιτς. Στα λόγια, οι Κροάτες είναι για μεγάλα πράγματα. Στην πράξη, λίγες φορές έχουν αποδείξει κάτι τέτοιο.
Χωρίς άγχος αλλά με δίψα για διάκριση, η νεανική και πανύψηλη (δεύτερη στη διοργάνωση) Ελλάδα του Φώτη Κατσικάρη έχει τα φόντα να πετύχει κάτι καλό. Με την προσθήκη του factor X Γιάννη Αντετοκούνμπο και του μήκους 2.24 ανοίγματος χεριών του η Ελλάδα αποκτά ένα αμυντικό υπερόπλο στην υπεράσπιση της ρακέτας, ενώ η προσθήκη του Νικ Καλάθη μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική στον έλεγχο του ρυθμού και την πίεση πάνω στην μπάλα. Η Ελλάδα δεν θα δυσκολευτεί να περάσει τον όμιλο, κι αν οι διασταυρώσεις στα Νοκ – Άουτ είναι ευνοϊκές, ποιος ξέρει… Το Πουέρτο Ρίκο παραδοσιακά θα είναι μια από τις πιο ευχάριστες ομάδες να παρακολουθεί κανείς στη διοργάνωση. Θα σουτάρουν οι πάντες (και από παντού), λίγο παραπάνω οι Μπαρέα και Αρόγιο, παιχνίδι μέσα στη ρακέτα ουσιαστικά δεν υπάρχει, αλλά οι οριακά ψυχοπαθείς Πορτορικάνοι στη μέρα τους μπορούν να διαλύσουν τα νεύρα και την άμυνα οποιουδήποτε και θέλουν προσοχή. Οι Σενεγαλέζοι είναι ιδιαιτέρως αθλητικοί (ξεχωρίζει ο θηριώδης Ντιενγκ των Τίμπεργουλβς), στερούνται όμως παραστάσεων σε τέτοιο επίπεδο και δύσκολα θα μπουν στην τετράδα, αν και θα το παλέψουν, ενώ οι Φιλιππίνες εξαρτώνται ολοκληρωτικά από τα κέφια των Γουίλιαμς και Μπλάτσε.
3ος Όμιλος: ΗΠΑ, Δομινικανή Δημοκρατία, Φινλανδία, Ν. Ζηλανδία, Τουρκία, Ουκρανία
Οι Αμερικανοί, όπως είναι λογικό, δεσπόζουν. Παρά τις πολλές και ηχηρές απουσίες (Τζέιμς, Ντουράντ, Πολ, Χάουαρντ κ.α.) η ομάδα του Σιζέφσκι δεν στερείται ταλέντου και η 12άδα μοιάζει προσαρμοσμένη στην Ισπανία. Ο Αμερικανός τεχνικός πήρε μαζί του 5 ψηλούς, από τους οποίους ξεχωρίζει ο κατά πολλούς επόμενος MVP του NBA, ο 21χρονος Ντέιβις. Μεγάλο στοίχημα η αμυντική συμπεριφορά της αδιαπραγμάτευτα ταλαντούχας περιφερειακής γραμμής και το κατά πόσον ο Τζέιμς Χάρντεν μπορεί να αναλάβει το ρόλο του ηγέτη. Οι Τούρκοι, από την άλλη, έχουν τα δικά τους προβλήματα και δε γεμίζουν το μάτι κανενός, ωστόσο αν τα πράγματα κυλίσουν λογικά δεν θα έχουν πρόβλημα να προκριθούν από τον όμιλο.
Φινλανδοί και Ουκρανοί εντυπωσίασαν στο περασμένο Ευρωμπάσκετ και αναμένεται να είναι και πάλι αξιόμαχοι, με ξεκάθαρο στόχο την πρόκριση στους 16. Οι Νεοζηλανδοί μοιάζουν (και είναι) μετριότατοι, όμως αντισταθμίζουν το έλλειμμα σε ταλέντο με πάθος και δύναμη και έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ζημιές, ενώ οι Δομινικανοί έχουν αθλητικά προσόντα και έναν σουτέρ ολκής, τον Γκαρσία των Ρόκετς, όμως ρεαλιστικά κάθε νίκη που μπορεί να κάνουν θα θεωρείται μεγάλη επιτυχία.
4ος Όμιλος: Αγκόλα, Αυστραλία, Ν. Κορέα, Λιθουανία, Μεξικό, Σλοβενία
Ίσως ο πιο αδύναμος, από πλευράς ονομάτων, όμιλος, και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για το ξεπέταγμα των Αυστραλών. Μπορεί να τους λείπει ο «φονιάς» των Σπερς (και πρώτος σκόρερ της προηγούμενης Ολυμπιάδας) Πάτι Μιλς λόγω τραυματισμού, όπως άλλωστε και ο Άντριου Μπόγκουτ, λόγω έχω-χάσει-πια-το-μέτρημα-πόσων συνεχών τραυματισμών, ωστόσο οι «Μπούμερς» είναι, μαζί με τον Καναδά, η ταχύτερα αναπτυσσόμενη νέα δύναμη του Παγκόσμιου μπάσκετ. Σε αυτό το τουρνουά θα πάρουμε μια πρώτη γεύση σε επίπεδο εθνικών ομάδων από τους Έξουμ, Ντελαβεντόβα και Μπέρστοου, ενώ υπάρχουν πάντα οι έμπειροι Άντερσον, Τζαγουάι, Μπέινς και Ινγκλς. Οι Λιθουανοί υπέστησαν ισχυρό πλήγμα την ύστατη ώρα με τον τραυματισμό του Καλνιέτις και, σε συνάρτηση με την απουσία του Λίνας Κλέιζα, δεν μπορούν να έχουν σοβαρές ελπίδες για κάτι πραγματικά καλό, αν και ασφαλώς δεν θα έχουν πρόβλημα να προκριθούν στην επόμενη φάση
Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και για τους Σλοβένους, οι οποίοι εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις ορέξεις και τις εμπνεύσεις των αδελφών Ντράγκιτς, όμως η απουσία του Λόρμπεκ είναι πολύ δύσκολο να περάσει απαρατήρητη, μιας και μοναδικός αξιόπιστος ψηλός που μένει στο ρόστερ είναι ο Ούρος Σλόκαρ. Το Μεξικό, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, διαθέτει μια αρκετά καλή πεντάδα και με πρώτα βιολιά τους NBAers Αγιόν και Γκουτιέρεζ θα δώσει μάχη για την πρόκριση, μιας και πρόκειται για μια ομάδα σκληροτράχηλη με αρκετά καλό περιφερειακό σουτ. Οι Κορεάτες, τέλος, διακρίνονται για τα γρήγορα πόδια των περιφερειακών τους και την πίεση που ασκούν στην μπάλα, όμως υστερούν κατά πολύ των υπολοίπων ομάδων σε ύψος και παραστάσεις από τέτοιο επίπεδο, κάτι που ρεαλιστικά σημαίνει ότι στόχος τους θα πρέπει να είναι να φανούν ανταγωνιστικοί και να μην εξελιχθούν σε σάκο του μποξ.
