Στριμωγμένος με την απειλή μίας επώδυνης βαριάς ήττας ως δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα σκεφτεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, αναφέρει ο Αμερικανός πολιτικός αναλυτής Τόμας Φρίντμαν, σε άρθρο του στους Τάιμς της Νέας Υόρκης.
Ο Αμερικανός αναλυτής, βραβευμένος με τρία Πούλιτζερ γράφει τα εξής:
Εάν ελπίζετε ότι η αστάθεια που προκάλεσε ο πόλεμος του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία στις παγκόσμιες αγορές και τη γεωπολιτική έχει κορυφωθεί, η ελπίδα σας είναι μάταιη. Δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα. Περιμένετε μέχρι ο Πούτιν να καταλάβει πλήρως ότι οι μόνες επιλογές που του απομένουν στην Ουκρανία είναι πώς να χάσει — νωρίς, λίγο και ελαφρώς ταπεινωμένος ή αργά, με στόμφο και βαθιά ταπεινωμένος.
Δεν μπορώ καν να σκεφτώ τι είδους οικονομικά και πολιτικά σοκ θα εκπέμψει από τη Ρωσία – αυτή η χώρα που είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός πετρελαίου στον κόσμο και διαθέτει περίπου 6.000 πυρηνικές κεφαλές – όταν χάσει έναν πόλεμο επιλογής που πρωτοστάτησε ένας άνθρωπος, που ποτέ δεν έχει την πολυτέλεια να παραδεχτεί την ήττα.
Γιατί όχι? Επειδή ο Πούτιν σίγουρα γνωρίζει ότι «η ρωσική εθνική παράδοση δεν συγχωρεί τις στρατιωτικές αποτυχίες», όπως παρατήρησε ο Λέον Άρον, ειδικός στη Ρωσία στο American Enterprise Institute, ο οποίος γράφει ένα βιβλίο για τον δρόμο του Πούτιν προς την Ουκρανία.
«Σχεδόν κάθε μεγάλη ήττα έχει οδηγήσει σε ριζικές αλλαγές», πρόσθεσε ο Άρον, γράφοντας στην Washington Post. «Ο Κριμαϊκός Πόλεμος (1853-1856) επιτάχυνε τη φιλελεύθερη επανάσταση του αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β'. Ο Ρωσο-ιαπωνικός πόλεμος (1904-1905) έφερε την Πρώτη Ρωσική Επανάσταση. Η καταστροφή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του αυτοκράτορα Νικολάου Β' και την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Και ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έγινε βασικός παράγοντας στις μεταρρυθμίσεις του Σοβιετικού ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ». Επίσης, η υποχώρηση από την Κούβα συνέβαλε σημαντικά στην απομάκρυνση του Νικίτα Χρουστσόφ δύο χρόνια αργότερα.
Τις επόμενες εβδομάδες θα γίνεται όλο και πιο προφανές ότι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας με τον Πούτιν στην Ουκρανία είναι ότι θα αρνηθεί να χάσει νωρίς και μικρά, και το μόνο άλλο αποτέλεσμα είναι ότι θα χάσει μεγάλα και αργά. Αλλά επειδή αυτός είναι αποκλειστικά ο πόλεμος του και δεν μπορεί να παραδεχτεί την ήττα, θα μπορούσε να συνεχίσει την στρατηγική του πολέμου στην Ουκρανία μέχρι … μέχρι να σκεφτεί να χρησιμοποιήσει ένα πυρηνικό όπλο.
Γιατί λέω ότι η ήττα στην Ουκρανία είναι η μόνη επιλογή του Πούτιν, ότι μόνο ο χρόνος και το μέγεθος αμφισβητούνται; Γιατί η εύκολη, χαμηλού κόστους εισβολή που οραματιζόταν και το πάρτι καλωσορίσματος από Ουκρανούς που φανταζόταν ήταν ολοκληρωτικές φαντασιώσεις — και όλα πηγάζουν από αυτό.
Ο Πούτιν υποτίμησε εντελώς τη βούληση της Ουκρανίας να είναι ανεξάρτητη και να γίνει μέρος της Δύσης. Υποτίμησε εντελώς τη θέληση πολλών Ουκρανών να αγωνιστούν, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να πεθάνουν, για αυτούς τους δύο στόχους. Υπερεκτίμησε εντελώς τις δικές του ένοπλες δυνάμεις. Υποτίμησε εντελώς την ικανότητα του Προέδρου Μπάιντεν να κινητοποιήσει έναν παγκόσμιο οικονομικό και στρατιωτικό συνασπισμό για να μπορέσουν οι Ουκρανοί να σταθούν και να πολεμήσουν και να καταστρέψουν τη Ρωσία στο εσωτερικό - την πιο αποτελεσματική προσπάθεια οικοδόμησης συνασπισμού των ΗΠΑ από τον Τζορτζ Μπους όταν ανάγκασε τον Σαντάμ Χουσεΐν να πληρώσει για την ανοησία του που κατέλαβε το Κουβέιτ. Και υποτίμησε εντελώς την ικανότητα των εταιρειών και των ατόμων σε όλο τον κόσμο να συμμετάσχουν και να ενισχύσουν τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας — πολύ πέρα από οτιδήποτε άρχισαν ή αποφάσισαν οι κυβερνήσεις.
Όταν κάνεις λάθος τόσα πράγματα ως ηγέτης, η καλύτερη επιλογή σου είναι να χάσεις νωρίς και μικρά. Στην περίπτωση του Πούτιν, αυτό θα σήμαινε την άμεση απόσυρση των δυνάμεών του από την Ουκρανία. Προσφέροντας ένα ψέμα που σώζει το πρόσωπό του για να δικαιολογήσει την «ειδική στρατιωτική του επιχείρηση», όπως το να ισχυρίζεται ότι προστάτευε επιτυχώς τους Ρώσους που ζούσαν στην Ουκρανία· και υπόσχεται να βοηθήσει τους αδελφούς των Ρώσων στην ανοικοδόμηση. Αλλά η αναπόφευκτη ταπείνωση θα ήταν σίγουρα αφόρητη για αυτόν τον άνθρωπο που έχει εμμονή με την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας και της ενότητας αυτού που βλέπει ως ρωσική πατρίδα.
Παρεμπιπτόντως, με τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα επί του εδάφους στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή, δεν είναι έξω από τη σφαίρα των πιθανοτήτων ότι ο Πούτιν θα μπορούσε πράγματι να χάσει νωρίς και μεγάλα. Δεν θα στοιχημάτιζα σε αυτό, αλλά κάθε μέρα που όλο και περισσότεροι Ρώσοι στρατιώτες σκοτώνονται στην Ουκρανία, ποιος ξέρει τι συμβαίνει με το μαχητικό πνεύμα των στρατευσίμων στο ρωσικό στρατό που καλούνται να πολεμήσουν έναν φονικό αστικό πόλεμο ενάντια σε άλλους Σλάβους, για μια αιτία που ποτέ δεν τους εξηγήθηκε πραγματικά.
Δεδομένης της αντίστασης των απανταχού Ουκρανών στη ρωσική κατοχή, για να «κερδίσει» στρατιωτικά ο Πούτιν στο έδαφος, ο στρατός του θα χρειαστεί να υποτάξει κάθε μεγάλη πόλη της Ουκρανίας. Αυτό περιλαμβάνει την πρωτεύουσα, το Κίεβο — μετά από πιθανώς εβδομάδες αστικού πολέμου και τεράστιες απώλειες αμάχων. Εν ολίγοις, μπορεί να γίνει μόνο από τον Πούτιν και τους στρατηγούς του διαπράττοντας εγκλήματα πολέμου που δεν έχουν δει στην Ευρώπη από τον Χίτλερ. Θα κάνει τη Ρωσία του Πούτιν έναν μόνιμο διεθνή παρία.
Επιπλέον, πώς θα διατηρούσε ο Πούτιν τον έλεγχο μιας άλλης χώρας - της Ουκρανίας - που έχει περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού της Ρωσίας, με πολλούς κατοίκους να είναι εχθρικοί προς τη Μόσχα; Μάλλον θα χρειαστεί να διατηρήσει για πάντα κάθε έναν από τους 150.000 και πλέον στρατιώτες που έχει αναπτύξει εκεί —αν όχι περισσότερους—.
Δεν υπάρχει απλώς κανένας δρόμος που να βλέπω για τον Πούτιν να κερδίσει στην Ουκρανία με βιώσιμο τρόπο, επειδή απλά δεν είναι η χώρα που πίστευε ότι ήταν - μια χώρα (σ.σ. η Ουκρανία) που απλώς περιμένει έναν γρήγορο αποκεφαλισμό της «ναζιστικής» ηγεσίας της ώστε να μπορέσει να πέσει απαλά πίσω στους κόλπους της Μητέρας Ρωσίας.
Έτσι, είτε θα μειώσει τις απώλειές του τώρα - και να ελπίζει ο ίδιος να γλιτώσει από αρκετές κυρώσεις για να αναζωογονήσει τη ρωσική οικονομία και να διατηρήσει την εξουσία - είτε θα αντιμετωπίσει έναν αιώνιο πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας και μεγάλου μέρους του κόσμου, ο οποίος σιγά-σιγά θα μειώσει δραστικά τη δύναμη της Ρωσίας και θα οδηγήσει στην κατάρρευση των υποδομών της.
Καθώς φαίνεται αποφασισμένος για το τελευταίο, είμαι τρομοκρατημένος. Γιατί υπάρχει μόνο ένα πράγμα χειρότερο από μια ισχυρή Ρωσία υπό τον Πούτιν — και αυτό είναι μια αδύναμη, ταπεινωμένη, άτακτη Ρωσία που θα μπορούσε να σπάσει ή να βρίσκεται σε μια παρατεταμένη εσωτερική αναταραχή στην ηγεσία, με διαφορετικές φατρίες να παλεύουν για την εξουσία και με όλες αυτές τις πυρηνικές κεφαλές, εγκληματίες στον κυβερνοχώρο και πηγάδια πετρελαίου και φυσικού αερίου να βρίσκονται τριγύρω.
Η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι πολύ μεγάλη για να αποτύχει. Είναι, ωστόσο, πολύ μεγάλη για να αποτύχει με τρόπο που δεν θα ταρακουνήσει ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο.
Πηγή: New York Times
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ:
Στα ύψη ξανά ο πληθωρισμός – Στο 7,2% το Φεβρουάριο
Ξαφνικά χιόνια μετά από… λιακάδα στη Θεσσαλονίκη (ΦΩΤΟ + VIDEO)
Κορωνοϊός: Αύξηση 24% στο ιικό φορτίο στα λύματα της Θεσσαλονίκης
