Έγινε γνωστή ως η «κοπέλα με τα κόκκινα», και ήταν μια από τις πιο εμβληματικές εικόνες από το μακελειό της 7ης Οκτωβρίου. Ο λόγος για την 25χρονη Βλάντα Πατάποφ η οποία εθεάθη σε βίντεο να τρέχει να διαφύγει από τη σφαγή στο φεστιβάλ Nova στις 7 Οκτωβρίου.
Η νεαρή γυναίκα βρισκόταν στο φεστιβάλ τις πρώτες πρωινές ώρες, όπου σκοτώθηκαν τουλάχιστον 340 άνθρωποι και κρατήθηκαν όμηροι άλλοι 40.
Την τελευταία φορά που εθεάθη, φορούσε ένα κόκκινο σάλι στους ώμους της και περικυκλώθηκε από δεκάδες άλλους τρομαγμένους θαμώνες του φεστιβάλ που έτρεχαν αλλόφρονες σε μια έρημο για ασφάλεια, πριν σκαρφαλώσουν στο πίσω μέρος ενός αυτοκινήτου.
Για εβδομάδες ο κόσμος αναρωτιόταν αν τα κατάφερε, αν ήταν ζωντανή ή νεκρή, αλλά η Ουκρανικής καταγωγής γυναίκα μίλησε στη Daily Mail για την τρομακτική της εμπειρία που θα σημάδεψε όλη τη ζωή της. Καθώς ξαναζούσε ό,τι πέρασε η 25χρονη αναλύθηκε σε δάκρυα.
Η Βλάντα ανέφερε χαρακτηριστικά: «Δεν έχω μιλήσει πραγματικά για αυτό που συνέβη σε κανέναν, εξακολουθεί να είναι πολύ οδυνηρό για μένα, έχω μοιραστεί με την οικογένειά μου τη φρίκη εκείνης της ημέρας και ακόμα ευχαριστώ τον Θεό κάθε πρωί που είμαι ακόμα ζωντανή».
«Μερικές φορές νιώθω ένοχη που επέζησα και που άλλοι δεν τα κατάφεραν και αυτό που μου συνέβη διήρκεσε μόνο 18 ώρες, αλλά για πολλούς ο πόνος συνεχίζεται και σκέφτομαι τους ομήρους ακόμα στη Γάζα. Δεν πρέπει να τους ξεχνάμε».
«Το περίεργο είναι ότι δεν ήθελα να πάω στο φεστιβάλ. Ήταν απλώς κάτι της τελευταίας στιγμής».
«Ο Ματάν (ο σύντροφός της) πήρε μερικά εισιτήρια και πήγαμε με μια φίλη. Θυμάμαι ότι η ατμόσφαιρα ήταν πολύ περίεργη, ο κόσμος διασκέδαζε και χόρευε, αλλά για μένα δεν υπήρχε ενέργεια και δεν χόρευα τόσο πολύ όσο συνήθως όταν πηγαίνω σε αυτά τα φεστιβάλ.
«Ήταν γύρω στις 3 το πρωί και ξάπλωσα στο χαλάκι για να κοιμηθώ. Σκέφτηκα τότε ότι ήταν παράξενο να υπάρχει ένα φεστιβάλ τόσο κοντά στα σύνορα με τη Γάζα και να έρχονται ρουκέτες κάθε τόσο, αλλά σκέφτηκα ότι οι διοργανωτές πρέπει να πιστεύουν ότι είναι ασφαλές αλλιώς δεν θα το πραγματοποιούσαν».
Αλλά δεν ήταν έτσι. Ο ύπνος της Βλάντα διακόπηκε ξαφνικά στις 6.30 όταν μια εφαρμογή συναγερμού αεροπορικής επιδρομής στο τηλέφωνό της την ξύπνησε.
Είπε: «Έψαξα για τον Ματάν και τη Μάι (η φίλη της) και άκουσα αμέσως πυροβολισμούς. Ήταν δυνατοί και πολύ κοντά μας. Για λίγα δευτερόλεπτα δεν ήξερα τι συνέβαινε και μετά ο Ματάν απλά ούρλιαξε ότι έπρεπε να τρέξουμε στο αυτοκίνητο.
«Οι πύραυλοι άρχισαν να πέφτουν και απλά ξέσπασε πανικός, ο εκφωνητής είπε να εκκενώσουμε και οι άνθρωποι απλώς άρχισαν να τρέχουν για τα αυτοκίνητά τους».
«Νομίζω ότι στην αρχή οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ήταν μόνο μία από αυτές τις συνηθισμένες επιθέσεις με ρουκέτες από τη Γάζα και μόλις αργότερα, όταν κοιτάξαμε τα τηλέφωνά μας, συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν μια πραγματική εισβολή και αυτοί οι τρομοκράτες ήθελαν να μας σκοτώσουν.
«Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί, ακόμη και τώρα, ήταν απλώς ένα μουσικό φεστιβάλ, ήταν ειρηνικό, οι άνθρωποι χόρευαν και ήρθαν και δολοφόνησαν ανθρώπους, μερικούς από τους φίλους μου, και για ποιο λόγο;»
Τρέχοντας στο αυτοκίνητό της, έσπευσαν προς την έξοδο, αλλά ο δρόμος τους μπλόκαρε από άλλα οχήματα.
Η Βλάντα είπε: «Όλοι κόρναραν, εγώ ήμουν στη θέση του συνοδηγού και ο Μάταν οδηγούσε με τη Μάι πίσω και μετά είδαμε έναν άνδρα μπροστά μας ντυμένο με στρατιωτική στολή».
«Πιστεύαμε ότι ήταν ένας Ισραηλινός στρατιώτης και θα ήμασταν εντάξει, μετά βγήκε ένας τύπος μερικά αυτοκίνητα μπροστά και ο στρατιώτης, που ξέρω τώρα ότι ήταν τρομοκράτης, τον πυροβόλησε».
«Όλοι σκύψαμε χαμηλά και οι σφαίρες άρχισαν να χτυπούν τα αυτοκίνητα γύρω μας, αλλά, δεν ξέρω πώς, δεν φαινόταν να χτυπηθήκαμε και ο Ματάν κατάφερε να κάνει όπισθεν για να προσπαθήσει να βγει από την άλλη πλευρά».
«Ήταν απλώς χάος, υπήρχαν εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα παντού και καταφέραμε να φτάσουμε σε ένα καταφύγιο κατά μήκος του δρόμου, όπου ένας αστυνομικός μας ούρλιαξε να συνεχίσουμε να οδηγούμε προς τα ανατολικά αν θέλαμε να μείνουμε ζωντανοί».
«Ο Ματάν συνέχισε να οδηγεί, αλλά δεν φτάσαμε μακριά, και μετά είδαμε τρομοκράτες με αυτοκίνητα, ποδήλατα και φορτηγά να κατευθύνονται προς το μέρος μας να πυροβολούν, έτσι προσπαθήσαμε να διασχίσουμε το μέρος, αλλά κολλήσαμε και βγήκαμε όλοι και ξεκινήσαμε. τρέχοντας για τη ζωή μας».
Δακρύζοντας η Βλάντα πρόσθεσε: «Εδώ χώρισα με τον Ματάν και δεν ήξερα πού ήταν. Άρχισα να τρέχω με τη Μάι και φτάσαμε σε μερικά δέντρα και κλαίγαμε και οι δύο».
«Δεν ξέραμε τι να κάνουμε ή πού να πάμε και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν η Ρόμι (το παιδί σας. Συνέχισα να βλέπω το πρόσωπό της και είπα ότι κάποιος πρέπει να επιβιώσει για εκείνη».
«Έτσι κι εγώ και η Μάι αρχίσαμε να τρέχουμε ξανά, και τότε με βλέπετε στο βίντεο να μπαίνω στο αυτοκίνητο του αγγέλου μου, ενός άντρα που ονομαζόταν Γιόζεφ Μπεν Αβού, σταμάτησε και μας είπε να μπούμε μέσα και το κάναμε, όλη την ώρα ενώ πυροβολούσαν».
«Ήμασταν οκτώ στο αυτοκίνητο, ήταν ένα Kia Picanto και ήμασταν όλοι ο ένας πάνω στον άλλο. Τηλεφώνησα στον Ματάν και του είπα ότι ήμουν καλά και είπε ότι τον πήρε κάποιος επίσης και ήταν ασφαλής ».
Η Βλάντα και η Μάι έφτασαν τελικά στην ασφάλεια μιας στρατιωτικής βάσης.
«Η όλη κατάσταση είχε διαρκέσει τρεις ώρες, αλλά πέρασε τόσο γρήγορα. Αυτό που κράτησε περισσότερο ήταν όταν περίμενα στη βάση πριν μπορέσουν να με πάρουν και να πάω σπίτι και να δω τη Ρόμι, και της έδωσα τη μεγαλύτερη αγκαλιά που της είχα δώσει ποτέ».
Η εικόνα της Βλάντα να δραπετεύει για να σώσει τη ζωή της έκανε τον γύρο του κόσμου.
Πηγή: dailymali.co.uk
