Η καναδή συγγραφέας Άλις Μανρό, βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας, έφυγε από τη ζωή χθες Δευτέρα (13/5) σε ηλικία 92 ετών, όπως μεταδίδει η εφημερίδα The Globe and Mail επικαλούμενη μέλη της οικογένειας της εκλιπούσης.
Η Άλις Μανρό, η οποία το 2013 έγινε η πρώτη συγγραφέας από τον Καναδά που κέρδισε Νόμπελ Λογοτεχνίας, έπασχε από άνοια εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία.
Έγινε γνωστή, κυρίως, για τα διηγήματά της, ενώ την αποκαλούσαν και ως ο «θηλυκός Τσέχοφ».
Ποια ήταν η Άλις Μανρό
Η Άλις Μανρό (Alice Munro) -Λέντλο (Laidlaw) το πατρικό της όνομα- γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου του 1931 στο χωριό Γουίνγκαμ της πολιτείας Οντάριο του Καναδά. Ο πατέρας της ήταν αγρότης και η μητέρα της δασκάλα. Το 1950, ενώ σπούδαζε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο, δημοσίευσε το πρώτο της διήγημα με τίτλο The Dimensions of a Shadow (Οι διαστάσεις της σκιάς). Κατά τη διάρκεια των σπουδών της δούλεψε ως σερβιτόρα, αγρεργάτρια και βιβλιοθηκονόμος.
Το 1951 παντρεύτηκε τον Τζέιμς Μανρό, με τον οποίο απέκτησε δύο κόρες. Το 1963 η οικογένεια μετακόμισε στην πόλη Βικτώρια, όπου άνοιξε το βιβλιοπωλείο Munro’s Books, το οποίο λειτουργεί έως σήμερα. Το 1972 το ζευγάρι χώρισε.
Η Μανρό γνώρισε αμέσως την αποδοχή, με την πρώτη της συλλογή διηγημάτων Dance of the Happy Shades (Ο Χορός των Χαρούμενων Σκιών), που τιμήθηκε το 1968 με κρατικό βραβείο. Ακολούθησαν και άλλες τιμητικές διακρίσεις, με κορυφαίες το αγγλόφωνο βραβείο Μπούκερ για το σύνολο του έργου της και φυσικά το Νόμπελ Λογοτεχνίας, που ανακοινώθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2013 και ήταν έκπληξη για τους διεθνείς λογοτεχνικούς κύκλους.
Συνολικά, η Άλις Μανρό έχει εκδόσει εννέα συλλογές διηγημάτων και ένα μυθιστόρημα. Η μυθοπλασία της τοποθετείται συνήθως στην ιδιαίτερη πατρίδα της, στα νοτιοδυτικά του Οντάριο. Η Σουηδική Ακαδημία, που απονέμει τα Νόμπελ, χαρακτηρίζει τη Μανρό «αυθεντία στο σύγχρονο διήγημα». Τον Απρίλιο του 2013 «έχασε» τον δεύτερο σύζυγό της, τον γεωγράφο Τζέραλντ Φρέμλιν, τον οποίο είχε παντρευτεί το 1976.
Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία της Πάρα πολλή ευτυχία (Μεταίχμιο) και Μ’ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει (Μεταίχμιο), ενώ διήγημά της συμπεριλαμβάνεται στο συλλογικό τόμο Της αγάπης μου ο σπουργίτης πέταξε (Libro).
