Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
Ήδη μία φορά οι Αμερικανοί «πρόδωσαν» τις τουρκικές ελπίδες στη Συρία. Τώρα, οι ίδιοι οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να στείλουν χερσαίες δυνάμεις, επικουρικές στους αμερικανικούς βομβαρδισμούς σε Συρία και Ιράκ. Τι έχει ζητήσει ως αντάλλαγμα ο Ερντογάν; Τι μπορεί να ελπίζει πως θα καταφέρει;
Πρώτα ας αναφερθούμε στην αμερικανική «προδοσία». Κατά τη διάρκεια της αποκαλούμενης Αραβικής Άνοιξης, η Συρία παρέμενε ήρεμη. Πέρασαν δύο ανατροπές δικτατόρων – αυτή του Τυνήσιου Μπεν Άλι και του Αιγύπτου Φαραώ Μουμπάρακ – για να έρθουν οι πρώτες αναταράξεις στη Συρία. Δεν έμοιαζαν, όμως, με τις υπόλοιπες. Σχεδόν ευθύς εξ αρχής οι αντιδράσεις έλαβαν μορφή ένοπλης σύγκρουσης. Η Δύση μετέδιδε περί «ανταρτών», ενώ αραβικά κράτη και Τουρκία τους εξόπλιζαν και τους εκπαίδευαν. Πολλάκις, μάλιστα, κάλεσαν ανοικτά τις ΗΠΑ να επέμβουν και να ρίξουν τον Άσαντ, προβάλλοντας μονομερώς τις φρικαλεότητες από την πλευρά του καθεστώτος της Δαμασκού.
Όμως, οι ΗΠΑ δεν τους έκαναν το χατίρι. Παρότι θεωρείται βέβαιο πως Τουρκία, Κατάρ και Σαουδική Αραβία δρούσαν με την έγκριση του Λευκού Οίκου, ο Ομπάμα δεν επικύρωσε την στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Έτσι, ο Ερντογάν έμεινε με μία ανοικτή πληγή στα σύνορά του, ενώ ο Άσαντ είχε επιτρέψει την αυτονόμηση και ενδυνάμωση των Κούρδων της Συρίας.
Αυτά έγιναν τότε. Πλέον, η Δύση και κυρίως οι ΗΠΑ έχουν βρει έναν νέο μεγάλο «εχθρό», εξαιτίας του οποίου βομβαρδίζουν τόσο το Ιράκ, όσο και τη Συρία. Ωστόσο, χρειάζεται και μία επί του εδάφους δύναμη και η Τουρκία είναι η μόνη διαθέσιμη. Χθες, αναμενόταν να εγκρίνει το τουρκικό κοινοβούλιο την πρόταση του Νταβούτογλου «να στείλει τουρκικές δυνάμεις σε ξένες χώρες» και να «τοποθετήσει ξένες στρατιωτικές δυνάμεις εντός της Τουρκίας». Κοινώς: Ο Ερντογάν θα έχει το ελεύθερο να εισβάλει στη Συρία και το Ιράκ, ακριβώς αυτό που ήθελε και η Αμερική. Έλα όμως που η Άγκυρα έχει τις δικές τις βλέψεις και κυρίως: Αδιαφορεί πλήρως για τους τζιχαντιστές!
Επ’ ακριβώς αυτά ακούστηκαν χθες από την τουρκική αντιπολίτευση. «Δεν θα πολεμήσουμε την ISIL (εναλλακτικό όνομα της ISIS), αλλά τη Συρία», είπε ο ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού τουρκικού CHP, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Και συνέχισε: «Κάποιοι στη Δύση πιστεύουν πως η Τουρκία στηρίζει την ISIL. Αυτή η αντίληψη είναι σωστή», είπε χωρίς ενδοιασμούς!
Αν λοιπόν δεν θέλει να πολεμήσει τους τζιχαντιστές, τι θέλει να κάνει ο Ερντογάν στη Συρία; Ο πρωταρχικός στόχος είναι οι Κούρδοι. Όπως εύστοχα το θέτει σε ανάλυσή του το αμερικανικό δίκτυο CNN η επέμβαση «θα επιτρέψει στην Τουρκία να ελέγξει την κουρδική ενδοχώρα, η οποία (…) έχει μετατραπεί σε γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη της κουρδικής εξέγερσης».
Εκτός του κουρδικού, όμως, η Τουρκία με την στρατιωτική εμπλοκή της στη Συρία διασφαλίζει την παρουσία της στη «μοιρασιά» του Ιράκ και της Συρίας. Επιστρέφει στη Μέση Ανατολή και θέλει να εξασφαλίσει την ηγεσία σε ένα κομμάτι των δύο αυτών – υπό διαμελισμό – χωρών. Θέλει να εξασφαλίσει το σουνιτικό κομμάτι υπό τον έλεγχο της Άγκυρας.
