Του ΤΑΣΟΥ ΘΩΜΑ
Από το Κάιρο, ο Αντώνης Σαμαράς διακήρυξε: «Θέλω να συγχαρώ τον Πρόεδρο Σίσι για τον πρωταγωνιστικό και καθοριστικό του ρόλο στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας». Έχοντας πλάι του και τον Κύπριο Πρόεδρο, Νίκο Αναστασιάδη συνέχισε: «Θέλω να γίνει απολύτως καθαρό ότι σε αυτή την τριμερή συνεργασία, Ελλάδα και Κύπρος θα στηρίξουμε την Αίγυπτο σαν πρέσβεις της στην ΕΕ».
Υπό τον κλοιό της τουρκικής επιθετικότητας, η Ελλάδα «βγαίνει από το καβούκι της». Εν μέσω διαρκών παραβιάσεων της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και «τσάρκες» τουρκικών σκαφών στο Αιγαίο, η επίσκεψη στο Κάιρο είχε διττό στόχο: Την στήριξη της Αιγύπτου προς την Κύπρο, αλλά και την προώθηση της οριοθέτησης ΑΟΖ ανάμεσα σε Κάιρο και Αθήνα. Αυτά είναι τα οφέλη της Κύπρου και της Ελλάδας και αναφέρονται ρητά στην κοινή ανακοίνωση: 1) «Υπογραμμίζουμε τον οικουμενικό χαρακτήρα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS) και αποφασίζουμε να προχωρήσουμε το ταχύτερο στις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μας, όπου αυτό δεν έχει ακόμα γίνει», αλλά και 2) «Υπογραμμίσαμε τη σημασία του σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της δικαιοδοσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας επί της ΑΟΖ της και απευθύναμε έκκληση στην Τουρκία να σταματήσει όλες τις σεισμικές έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη εντός των θαλάσσιων ζωνών της Κύπρου και να απέχει από παρόμοιες δραστηριότητες στο μέλλον».
Κερδισμένη είναι και η Αίγυπτος. Συμμαχεί με δύο γειτονικές χώρες κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των οποίων οι ηγέτες μάλιστα μιλούν κολακευτικά για τον ισχυρό άνδρα της Χώρας του Νείλου, Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι. Εδώ να πούμε πως ο αλ Σίσι είναι ο άνθρωπος που έριξε το δημοκρατικά εκλεγμένο Πρόεδρο, Μοχάμεντ Μόρσι, των Αδερφών Μουσουλμάνων. Η Τουρκία είχε επενδύσει στην εξουσία των ισλαμιστών στην Αίγυπτο, αλλά είδε τα σχέδιά της να καταρρέουν από το πραξικόπημα αλ Σίσι. Έκτοτε, το καθεστώς αλ Σίσι έχει εξαπολύσει εσωτερικό πόλεμο κατά των πολιτικών της αντιπάλων, με εκατοντάδες δολοφονίες ισλαμιστών. Είναι σαφές πως το Σάββατο ίσχυσε το ρητό «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».
Υπάρχει ζημιά
Δεν είναι λίγο πράγμα η στήριξη της Αιγύπτου στην υπό ασφυκτική πίεση Κύπρο ή η αρχική (έστω) συμφωνία για ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου. Ωστόσο, δεν έρχεται δίχως κόστος. Όπως αναφέραμε το καθεστώς αλ Σίσι δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από μία χούντα. Έλαβε την εξουσία πραξικοπηματικά και έκτοτε ανέλαβε να «καθαρίσει» όποιον αντιδρά. Αυτό το καθεστώς ανέλαβαν δύο δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες να εκπροσωπήσουν στην ΕΕ. Αυτόν τον άνθρωπο συνεχάρη ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός για την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας». Πρόκειται για τρομακτική διατύπωση. Έχουμε να κάνουμε με το ίδιο καθεστώς που είχε καταδικάσει σε θάνατο 683 υποστηρικτές των Αδερφών Μουσουλμάνων, ακόμη κι αν μετέπειτα… έριξε το νούμερο σε 183.
Απαιτούμενος (;) συμβιβασμός
Δεν είμαστε αφελείς. Γνωρίζουμε άριστα πως όταν έχουμε να κάνουμε με μεγάλα συμφέροντα όλα είναι δυνατά. Άλλωστε, το χώμα στις ερήμους της Μέσης Ανατολής έχει συχνά θάψει το παρελθόν για να επιτρέψει ένα διαφορετικό μέλλον. Για παράδειγμα, την ώρα που η Λιβύη έχει αφεθεί έρμαιο αντιμαχόμενων φατριών, το φάντασμα του Μουαμάρ Καντάφι πλανάται. Ένας εχθρός της Δύσης που έγινε σύμμαχος μέχρι οι συνθήκες να επιτρέψουν όχι απλά την ανατροπή του αλλά τη δολοφονία του. Κι έπειτα, το πλιάτσικο, οι δολοφονίες και η ανομία έγιναν το καθεστώς.
Είναι γνωστό πως οι συμφωνίες μεταξύ κρατών είναι αποτέλεσμα συσχετισμού δυνάμεων, διαπραγματεύσεων και συμβιβασμών, ακόμη κι αν το «επικάλυμμα» προβλέπει την ικανοποίηση της οικουμενικής κοινής γνώμης. Ακόμη, όμως, κι αν δεχτούμε απολύτως τους απαιτούμενους συμβιβασμούς των διεθνών σχέσεων, η Ελλάδα αποδέχτηκε το καθεστώς αλ Σίσι για μία εξαιρετικά εύθραυστη συμμαχία. Την αποκαλούμε εύθραυστη καθώς είναι κοινό μυστικό πως πίσω από το καθεστώς αλ Σίσι βρίσκονται οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. Αυτή τη στιγμή οι σχέσεις των δύο ισχυρών χωρών με την Τουρκία βρίσκονται στο ναδίρ. Παρόλα αυτά, ούτε η Ουάσιγκτον ούτε το Τελ Αβίβ θέλησαν να μπουν στη μέση εναντίον της Τουρκίας. Έβαλαν, έτσι, το Κάιρο να κάνει τον ενδιάμεσο ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορούν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα!
Η στρατηγική του Ερντογάν στη Συρία, την Αίγυπτο και τον αραβικό κόσμο συνολικά έχει αποτύχει οικτρά. Έχει προκαλέσει απόλυτη απομόνωση, ξεκινώντας από το Ισραήλ και φτάνοντας στις ΗΠΑ. Ωστόσο, αν ο Τούρκος Πρόεδρος κάνει ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση όλα αλλάζουν σε μία στιγμή. Και καμία συμφωνία με τον άνθρωπο των Αμερικανών στο Κάιρο δεν πρόκειται να μετράει για τίποτα.
