«Αμερική και Τουρκία βρίσκονται κοντά σε μία συμφωνία που θα επιτρέψει στις ΗΠΑ και τους συμμάχους τις να χρησιμοποιήσουν την βάση Ινσιρλίκ εναντίον στόχων του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIL)», αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal. Αυτή η εξέλιξη θα είναι κομβική για δύο λόγους: 1) Θα σημάνουν την αλλαγή στρατηγικής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος έχει χαρακτηρίσει τους τζιχαντιστές μικρότερη απειλή από τον Άσαντ και 2) Η ευθυγράμμιση – ακόμη και μερική – της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον μπορεί να σημαίνει ανταλλάγματα για την τουρκική πλευρά, σε μία χρονική στιγμή όπου οι Ερντογάν – Νταβούτογλου στρέφουν τα βέλη τους κατά της Κύπρου.
Ας δούμε τι λέει το δημοσίευμα: «Αμερικανοί και Τούρκοι αξιωματούχοι έχουν μικρύνει τις διαφορές τους ως προς μία κοινή στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία», γράφει και συνεχίζει: «αυτό που συζητούν είναι η δημιουργία μίας ζώνης ασφαλείας κατά μήκος των τουρκοσυριακών συνόρων, ώστε να προστατευθεί ο άμαχος πληθυσμός και κάποιες ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης τις οποίες δεν θα μπορεί να πλήξει ο στρατός του σύρου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ».
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, «η συμφωνία απομακρύνεται από τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, την οποία είχε ζητήσει η Τουρκία και η οποία θα αφορούσε μεγαλύτερο μέρος της βόρειας Συρίας. Ωστόσο, ο Ομπάμα αρνείται να ενδώσει σε κάτι τόσο επεμβατικό καθώς θα συνιστούσε κάζους μπέλι για το καθεστώς Άσαντ». Η WSJ επισημαίνει επίσης ότι Τούρκοι αξιωματούχοι εξετάζουν το ενδεχόμενο να επικαλεστούν το δικαίωμα της Άγκυρας στην αυτοάμυνα βάσει του καταστατικού του ΟΗΕ απευθυνόμενοι στα Ηνωμένα Έθνη ώστε να δικαιολογήσουν τη χρήση των βάσεών τους.
Στροφή στην τουρκική πολιτική
Ο Ερντογάν πόνταρε στο «λάθος άλογο». Πίστεψε στην αρχή της εξέγερσης στη Συρία πως θα ήταν θέμα χρόνου μέχρι ο Ομπάμα και οι σύμμαχοι να επέμβουν ώστε να ρίξουν τον Άσαντ. Το λάθος του τρομακτικό: Δεν υπολόγισε ούτε τις συμμαχίες της Συρίας (Ιράν, Ρωσία), ούτε καν το γεγονός πως επέτρεπε να γίνει πόλεμος στα σύνορά του – ακριβώς εκεί που βρίσκεται κουρδικός πληθυσμός. Έτσι, βρέθηκε ανήμπορος να αλλάξει στρατηγική, την ώρα μάλιστα που οι Ισλαμιστές έχαναν την εξουσία στην Αίγυπτο, με το πραξικόπημα εναντίον του Μόρσι, ουσιαστικά επαναφέροντας το περασμένο στάτους κβο στη χώρα.
Τώρα, αν δεχτεί να αφήσει τους Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν τη βάση στο Ινσιρλίκ θα σημαίνει μία μερική υποχώρηση: Αυτή ακριβώς που ζητούσαν οι Αμερικανοί όμως! Το ζήτημα για την Ελλάδα και την Κύπρο είναι φλέγον: Είναι πιθανό ο Ερντογάν να κάνει την οποιαδήποτε υποχώρηση δίχως ανταλλάγματα; Η μέχρι τώρα εμπειρία μας δείχνει το αντίθετο, την ώρα που η Άγκυρα συνεχίζει να προκαλεί – πολύ συχνά και… γελοιωδώς! – στην κυπριακή ΑΟΖ.
