Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΑΣΚΗΣ
Δευτέρα 11/1
Σινεμά: «Στην Καρδιά της Θάλασσας» στο Σινέ Κολοσσαίον
Είναι από τις ιστορίες που δε θα ξεχαστούν ποτέ. Ο μύθος του μάταιου (;) κυνηγιού της λευκής φάλαινας έχει ερμηνευθεί τόσες φορές, από τόσες διαφορετικές οπτικές γωνίες και με τόσες εναλλακτικές ερμηνείες, που έχει αποκτήσει υπόσταση ως κοινωνική παραβολή.
Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι για κάποιον που επιχειρεί μια ανάγνωση ακόμα. Από τη μια έχει στα χέρια του μια δυνατή ιστορία που αντανακλά τις σημαντικότερες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Ταυτόχρονα όμως, δεν έχει την πολυτέλεια να φανεί κατώτερος των περιστάσεων και να αδικήσει το υλικό με την ενδεχόμενη ανεπάρκειά του.
Ο Ron Howard όμως, δεν είναι κάποιος τυχαίος κινηματογραφιστής. Επιστρατεύοντας ένα λαμπερό cast, δίνει στο “In The Heart Of The Sea” μια παρέκκλιση, με σκοπό να μη γίνει απλά μια μεταφορά του κλασικού “Moby Dick”. Στην ιστορία του, ο ίδιος ο Herman Melville επιβαίνει στο πλοίο, εμπνέεται από τα γεγονότα για τη συγγραφή του βιβλίου που επρόκειτο να γίνει ένα από τα διασημότερα της λογοτεχνίας, αλλά αφηγείται τη μισή ιστορία. Το film αποπειράται να καταγράψει όσα έμειναν εκτός, με γεγονότα και επιπλοκές άγνωστες μέχρι τώρα, που όμως με έναν μαγικό τρόπο καταλήγουν και πάλι στα βασικά διδάγματα για την απληστία, τη γενναιότητα και την αναμέτρηση με φόντο το θάνατο.
Τρίτη 12/1
Ρεσιτάλ «Ο Σούμπερτ και ο κύκλος του» στο Τελλόγλειο Ίδρυμα
Το φαντάζομαι σαν ένα ανοργάνωτο καλλιτεχνικό workshop. Οι βραδιές στη Βιέννη στις αρχές του 1900 γέμιζαν για το Φραντς Σούμπερτ και τη συντροφιά του με μουσική. Καθόλου περίεργο βέβαια, είμαι βέβαιος ότι έτσι τις γεμίζουν όλοι οι μουσικοί, ανεξαρτήτως εποχής και τεχνοτροπίας. Για κάποιο λόγο όμως, αυτές έμειναν στην ιστορία.
Οι Schunertiades, όπως είχαν ονομαστεί, ήταν κάτι περισσότερο από χαλαρές συγκεντρώσεις φίλων με την αφρόκρεμα της βιεννέζικης κλασικής σκηνής να ανταλλάσσει τέχνη και προοδευτική οπτική.
Η αναπαράσταση μιας τέτοιας βραδιάς είναι το ζητούμενο του ρεσιτάλ που παρουσιάζουν στο Τελλόγλειο Ίδρυμα ο τενόρος Νικόλας Σπανός και ο πιανίστας Νίκος Ζαφρανάς, μέσα από έργα του διάσημου συνθέτη και χαμηλοφωτισμένη, ζεστή ατμόσφαιρα.
Τετάρτη 13/1
Οι Savage Republic στο Rover Bar
Οι Savage Republic δεν είναι συνηθισμένη περίπτωση. Θα ήταν σχετικά αναμενόμενο να υπάρχει μια παραπάνω εξωτική φλέβα σε ένα λεγόμενο art punk συγκρότημα από την Καλιφόρνια. Να έχει χαρακτήρα και ατμόσφαιρα που δε θα ήταν τόσο οικεία σε έναν Έλληνα. Κι όμως, μετά από τόσα χρόνια και τόσους ελληνικούς τίτλους, δεν είναι καθόλου έτσι.
Η προσεχής τους εμφάνιση στο Rover Bar είναι ένας ακόμα κόμπος στο μακρύ σκοινί της καριέρας τους και παρόλο που οι ίδιοι έχουν συναίσθηση του χρόνου που έχει περάσει, σε κάθε ευκαιρία δεν παραλείπουν να αφήσουν την εντύπωση των ενεργειακών τους shows.
Έμπειροι τύποι, πολύ υλικό, γνωστή ατμόσφαιρα, εύκολη επιλογή, έτσι δεν είναι;
Πέμπτη 14/1
Το κλασικό έργο του Βίλχελμ Ράϊχ «Άκου ανθρωπάκο» στη σκηνή του θεάτρου Σοφούλη
Έχει αναφαίρετη πλέον τη στάμπα του κλασικού. Το βιβλίο του κ. Ράιχ σχετικά με την αυτογνωσία και τα απαίσια χαρακτηριστικά που όλοι έχουμε και μας υπαγορεύουν τις χειρότερες συμπεριφορές μας. Προσπαθούμε να τα κρύψουμε, αλλά είναι γνωστό ότι το πρώτο βήμα για να λύσεις ένα πρόβλημα, είναι να αποδεχτείς ότι υπάρχει.
Σε μια τέτοια παλέτα, δύσκολα μπορεί να υπάρξει λάθος προσέγγιση του θέματος. Ίσως επιλέξεις να εστιάσεις στην κοινωνική υπόσταση, ίσως στην συναισθηματική, ίσως στην ηθική. Το μυστικό είναι να υπάρχει απέναντι κοινό με δεκτική προδιάθεση. Προδιάθεση να αναγνωρίσει τον εαυτό του σε όσα αφηγείσαι και να κάνει κάτι γι’ αυτό.
Στο θέατρο Σοφούλη για δεύτερη χρονιά, η Δέσποινα – Μαρίνα Σαμαρά και οι συνεργάτες της στήνουν μια παράσταση με σκοπό όχι τόσο να ειπωθεί μια ιστορία, αλλά περισσότερο να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να γραφούν πολλές νέες. Ιστορίες αφύπνισης, συνειδητοποίησης και αλλαγής.
Παρασκευή 15/1
O «Μακμπεθ» του Σαίξπηρ στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών
Έχω την εντύπωση ότι αυτό το έργο του Σαίξπηρ κρύβει τη μεγαλύτερη τραγωδία από όλα. Ενώ σε κάθε μια από τις δραματικές δουλειές του οι χαρακτήρες βιώνουν την απώλεια και την προδοσία, εδώ υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Ο Μακμπεθ θα μπορούσε να τα έχει όλα. Στον «Οθέλλο» ή στον «Άμλετ», οι ήρωες έρχονταν αντιμέτωποι με τη μοίρα και τα ισχυρότερα των χτυπημάτων ήταν πέρα από τον έλεγχο τους. Σε αυτό όμως, είναι η απληστία, η δίψα για αίμα και η ανικανοποίητη φύση του που φέρουν το τελικό βάρος.
Η Αναστασία Ρεβή και ο Δημήτρης Δημητριάδης ρίχνουν μια βαριά, γοτθική σκιά στη δική τους εκδοχή και τη ντύνουν με ανάλογη μουσική (από τους Δαιμονία Νύμφη) και κοστούμια. Το Κ.Β.Θ.Ε. ανεβάζει μια πρεμιέρα με αίγλη και περιεχόμενο, που αναδεικνύει τη δραματουργία του σπουδαιότερου Βρετανού θεατρικού συγγραφέα.
Ένα σκοτεινό παραμύθι εξουσίας, εξαπάτησης, πολεμοκαπηλίας και καταστροφικού έρωτα.
Σάββατο 16/1
Οι θρυλικοί Last Drive σε ένα unplugged set στο Eightball Live Stage
Υπάρχουν τόσα πολλά να πει κάποιος για τους Last Drive, που τελικά δεν έχει νόημα. Με ένα γενικόλογο «Η καλύτερη rock n roll μπάντα της χώρας» καθαρίζουμε; Μάλλον όχι, επειδή είναι τόσο αόριστο σαν σχόλιο, χωρίς όμως να χάνει σε ακρίβεια. Κάπως έτσι είναι και αυτοί, ταυτόχρονα ευθυτενείς και νεφελώδεις.
Δες αυτή την εμφάνισή τους στο Eightball Live Stage για παράδειγμα. Έχοντας χτίσει καριέρα δεκαετιών σαν ένα δυναμικό rock σχήμα, κάνουν αυτή την εβδομάδα τη δεύτερη unplugged εμφάνιση της ιστορίας τους. Τα κομμάτια είναι γνωστά, αλλά παιγμένα με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Ο χώρος θα διαμορφωθεί ειδικά για την περίσταση, τα εισιτήρια θα είναι αυστηρά αριθμημένα και το ακουστικό set θα αλλοιώσει το χαρακτήρα όλων όσων θα συμβούν εκεί.
Δε μπορούν πολλοί να περηφανευτούν ότι εκπλήσσουν το κοινό τους μετά από 3 δεκαετίες. Ετούτοι όμως, το κάνουν με άνεση. Προσωπική αδυναμία, αλλά sorry, αυτό δε χάνεται.
Κυριακή 17/1
Vegetarian session για τη σειρά των Streetfood Κυριακών στο Arthouse
Είμαι σίγουρος ότι μπορούμε πλέον να μιλάμε για θεσμό. Οι Κυριακές στο Arthouse είναι συνυφασμένες με τα Streetfood sessions και κάθε βδομάδα στήνεται ένα απογευματινό σουαρέ όπου ειδικευμένοι καλλιτέχνες γεμίζουν τα τραπέζια του με free θεματικούς μπουφέδες.
Αυτή την Κυριακή σειρά έχει η χορτοφαγία και η πρόκληση που κρύβει το να βρεις κάτι αμαρτωλά νόστιμο εκεί μέσα. Οι vegetarian γνώστες δεν ανησυχούν, διαμάντια υπάρχουν στο βάθος κάθε πιάτου.
Οι fans είναι σταθερά εκεί (count me in), τα βίντεο της κάλυψης παραμένουν συναρπαστικά και μια από τις προηγούμενες φορές, είχε συμβεί κάτι τέτοιο:
