Στον προαύλιο χώρο, του 2ου δημοτικού σχολείου στα Γιαννιτσά, σήμερα το πρωί δεν ακούστηκαν οι φωνές των παιδιών για την έπαρση της ελληνικής σημαίας. Δεν τραγούδησαν τον Εθνικό Ύμνο. Εκδηλώσεις δεν πραγματοποιήθηκαν. Οι ήρωες της επανάστασης του 1821 δεν "ζωντάνεψαν" με τα σκετς και τις απαγγελίες ποιημάτων των μαθητών. Μόνον ο διευθυντής του σχολείου ο κ. Νίκος Αγγελίδης, ήταν σήμερα εκεί αυτή την γιορτινή ημέρα... Ολομόναχος, καθώς η είσοδος στο σχολείο απαγορεύεται σε όλους εκτός από τον ίδιο, στο πλαίσιο της τήρησης των μέτρων προστασίας για τον κορονοϊό.
Η 25η Μαρτίου, η διπλή γιορτή του έθνους και της ορθοδοξίας, φέτος είναι διαφορετική από κάθε άλλη χρονιά. Ο φόβος διασποράς του νέου κορονοϊού (covid-19), δεν επιτρέπει στους Έλληνες να τιμήσουν τους προγόνους τους, να γιορτάσουν την έναρξη της επανάστασης κατά του τουρκικού ζυγού, αλλά και την επέτειο αναγγελίας της γέννησης του Ιησού, όπως συνήθιζαν. Υπάρχουν όμως εκπαιδευτικοί που υψώνουν ανάστημα, όπως ο κ. Αγγελίδης, που αποδέχονται τις αλλαγές που επιβάλουν οι οδηγίες του κράτους και επινοούν τρόπους για να τιμήσουν έστω και διαφορετικά την Εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου.
Ο διευθυντής του 2ου δημοτικού σχολείου Γιαννιτσών «Αλεξάνδρειο», Νίκος Αγγελίδης, τηρώντας τα μέτρα προστασίας, έκανε μόνος του την έπαρση της σημαίας στο προαύλιο του σχολείο, ενώ ακουγόταν από τα μεγάφωνα ο Εθνικός Ύμνος. «Ως εκπρόσωπος όλης της οικογένειας του σχολείου μας, τηρώντας ευλαβικά τα μέτρα προστασίας, τιμώ τη σημερινή ημέρα με την έπαρση της σημαίας μας και την ανάκρουση του εθνικού μας ύμνου, σύμβολα ενότητας και αγωνιστικότητας. Ο κορονοϊός κρατάει μακριά τους ανθρώπους. Ας φέρουμε κοντά μας την ανθρωπιά. Εύχομαι η αυλή του σχολείου μας, άδεια και μελαγχολική σήμερα, να γεμίσει σύντομα ξανά, χαρούμενα παιδιά, που θα επιστρέφουν στα σπίτια τους με τους υγιείς γονείς τους και να τους περιμένουν οι υγιείς παππούδες και οι υγιείς γιαγιάδες τους» δήλωσε περιγράφοντας την πρωτοβουλία του, στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ιδιαίτερα προβληματισμένος απ όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες, ο κ. Αγγελίδης είπε: «Οι μέρες που ζούμε θα χαραχτούν στις δέλτους της ιστορίας. Και το μήνυμα που μας έρχεται από το κοντινό στις ψυχές μας 1821, είναι πως, στη μάχη με ό,τι προσπαθεί να μας στερήσει την υγεία, την αξιοπρέπεια την ελευθερία, όσες θυσίες και αν υπάρξουν, όσος καιρός κι αν περάσει, νικήτριες θα βγαίνουν οι δυνάμεις της επιστήμης, της προόδου, του ορθολογισμού, της δημοκρατίας και της ελευθερίας».
Αναφερόμενος στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που αγωνίζεται καθημερινά για όλους μας, περιθάλποντας τους ασθενείς που μολύνθηκαν από τον νέο κορονοϊό στα νοσοκομεία, ο διευθυντής του 2ου δημοτικού σχολείου Γιαννιτσών, επισήμανε πως «οι σημερινοί, κατ΄ αναλογία ήρωες, δε φορούν φουστανέλα αλλά ιατρική ποδιά, δε κρατούν καριοφίλι, αλλά στηθοσκόπιο. Αυτούς τους ήρωες ιστορικούς αλλά και σύγχρονους τιμά το σχολείο μας σήμερα εδώ. Και είναι σαν να βρίσκονται εδώ όχι ένας αλλά 35 δάσκαλοι, όχι κανένα, αλλά 300 παιδιά. Γιατί η ελευθερία απαιτεί πειθαρχία και υπευθυνότητα. Κι εμείς ως Έλληνες και ως πολιτεία και ως πολίτες δώσαμε μαθήματα υπεύθυνης συμπεριφοράς σε όλη την Ευρώπη. Χρόνια πολλά σε όλους τους Έλληνες".
Η 25η Μαρτίου στην αποκλεισμένη Δαμασκηνιά Κοζάνης
Την 25η Μαρτίου, εκτός από τις επίσημες εκδηλώσεις που γίνονταν στο χωριό, ήταν πάντοτε μια ευκαιρία να γεμίσουν από κόσμο οι γειτονιές της Δαμασκηνιάς. Εγγόνια, παιδιά, κάτοικοι που το χειμώνα φρόντιζαν να περνούν στα αστικά κέντρα, ανέβαιναν στο χωριό για να γιορτάσουν και να δουν παππούδες και γιαγιάδες. Ο Πρόεδρος της κοινότητας Δαμασκηνιάς Παύλος Τζάνας θυμάται με νοσταλγία τα προηγούμενα χρόνια τον κόσμο που συγκεντρωνόταν στο χωριό, την κατάμεστη εκκλησία και την πλατεία του χωριού. Το χωριό εξ αιτίας της καραντίνας είναι έρημο οι κάτοικοι είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους» και όπως σημειώνει ο κ. Τζάνας «μόνο η Ελληνική σημαία έξω από τα γραφεία της Κοινότητας και σε ορισμένα άλλα σπίτια δείχνει ότι κάπου υπάρχει ζωή».
«Σηκώθηκα το πρωί και τοποθέτησα την σημαία έξω από το κοινοτικό κατάστημα και την πλατεία του χωριού» αναφέρει ο πρόεδρος και παρότρυνα να κάνουν το ίδιο και οι κάτοικοι. Η Δαμασκηνιά έχει κτυπηθεί βαριά από τον καρονοϊό, μετρά ήδη δύο νεκρούς και αρκετά επιβεβαιωμένα κρούσματα που νοσηλεύονται μερικοί σε σοβαρή κατάσταση στο ΑΧΕΠΑ, στο Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας και στο αντίστοιχο της Κοζάνης.
Ο Δημήτρης Πασχαλόπουλος είναι ένας από τους τρεις κτηνοτρόφους του χωριού, έχει 250 πρόβατα και καθημερινά δίνει το δικό του αγώνα. Πρέπει να αρμέξει τα ζώα του, να μεταφέρει το γάλα με δικά του μέσα στα όρια του χωριού για να το παραλάβει το βυτίο και να φροντίσει για την τροφή των ζώων του. Ευτυχώς που έχω μαζί μου και το γιό μου δηλώνει και με βοηθά στην καθημερινότητα. Ο νεαρός, σπουδάζει στο Τμήμα Γεωπονίας στην Λάρισα βρέθηκε στο χωριό για να δει τους γονείς του και τον έπιασαν τα έκτατα μέτρα της καραντίνας. Ο κτηνοτρόφος δηλώνει στο ΑΠΕ ΜΠΕ ότι «οι ζωοτροφές τελειώνουν, μόνοι μας δεν μπορούμε να βγούμε από το χωριό να αγοράσουμε τροφές» υπενθυμίζει ότι Δήμος Βοίου και Περιφέρεια «υποσχέθηκαν ότι θα' ρθει ένα φορτηγό με καλαμπόκι για να το μοιράσουμε στις αποθήκες μας, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα, μόνο λόγια».
Τέλος να υπενθυμίσουμε ότι μετά από ενέργειες του δήμου Βοϊου, κλιμάκιο ιδιωτών Ιατρών μεταβαίνει αυτή την ώρα στο χωριό όπου θα εξετάσει δια ζώσης όσους από τους κατοίκους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, ενώ θα πραγματοποιήσει λήψη αίματος για μικροβιολογικό έλεγχο.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
