«Μην τα παρατάς» γράφει η αθλήτρια και συγγραφέας Μαρία Πολύζου, κάτι που τηρεί και η ίδια στο έπακρο.
«Δεν είμαι σώμα: είμαι ψυχή – Και μια ψυχή πώς να τα παρατήσει;» είναι ένα από τα «συνθήματα ζωής» που έχει υιοθετήσει η ίδια, που μίλησε στην ΕΡΤ και την εκπομπή «Συνδέσεις».
«Το να δηλώνω “μαραθωνοδρόμος” είναι αυτό που με προσδιορίζει, είναι η βασική ιδιότητά μου, η ταυτότητά μου. Όχι μόνο ως αθλήτριας, αλλά γενικότερα. Από τη στιγμή που άρχισα να λέω και να ξαναλέω μέσα μου “δεν είμαι σώμα, είμαι ψυχή”, άρχισα να ελευθερώνομαι από όλα τα ανθρώπινα δεσμά .«Όλες αυτές οι εμπειρίες, θετικές και αρνητικές, θα είναι πάντα εδώ να με γεμίζουν με πολύτιμα εφόδια, να αντιμετωπίζω τις προκλήσεις, να προχωρώ ασταμάτητη και να ονειρεύομαι, να βάζω στόχους και να πιστεύω ακράδαντα ότι… ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ!» έχει πει η ίδια.
Η αυτοβιογραφία της Μαρίας Πολύζου είναι η ιστορία μιας γυναίκας που δεν τα παράτησε ποτέ. Η κορυφαία Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος όλων των εποχών είδε τη σκοτεινή πλευρά της ζωής στα παιδικά της χρόνια όταν βίωσε την κακοποίηση στον στενό οικογενειακό κύκλο της.
«Γεννήθηκα στην Πάτρα ο πατέρας μου ήταν ψαράς, δούλευε σκληρά αλλά ήταν πάμπτωχος. Ο πατέρας μου ήταν άγριος στην όψη και στους τρόπους. Δεν ήταν ψηλός, μάλλον μετρίου αναστήματος. Είχε σκούρα επιδερμίδα και το καλοκαίρι μαύριζε περισσότερο λόγω δουλειάς. Είχε μαύρα μαλλιά και μούσια που τον έκαναν ακόμη πιο τρομακτικό. Έπινε και, όταν μεθούσε, γινόταν βίαιος. Μας χτυπούσε και τον τρέμαμε όλοι. Εμένα από την ηλικία των 11-12 ετών με βίαζε» ανέφερε, σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση.
Ήταν το ταλέντο της στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων που τη βοήθησε να τρέξει μακριά από το σκοτάδι προς το φως, από τις κοιλάδες στις κορυφές. Ανταποκρίθηκε σε κάθε πρόκληση, ξεπέρασε κάθε εμπόδιο, πέτυχε σπουδαίες νίκες και έγραψε ιστορία, στηριζόμενη αποκλειστικά στις δυνάμεις της.
Το 2008 έκανε ακόμα και το αδιανόητο: έγινε η πρώτη γυναίκα που αναβίωσε τον Φειδιππίδειο άθλο, τρέχοντας 524 χμ. από την Αθήνα έως την Σπάρτη και από εκεί στον Μαραθώνα, ξεπερνώντας τα όρια του σώματος και της λογικής. Ο σημαντικότερος αγώνας της ζωής της, όμως, ήρθε πριν μερικά χρόνια και το όνομά του ήταν καρκίνος. Η Μαρία δεν σταμάτησε ούτε σε αυτό το εμπόδιο. Έκανε χημειοθεραπείες με το χαμόγελο στα χείλη και αθλητικά παπούτσια στα πόδια, έτοιμη να κάνει ένα ακόμα βήμα.
Πηγή: ertnews
