Με συγκεκριμένες δράσεις προχωρά η αναγέννηση ενός δάσους και δεν επιτρέπονται παρεμβάσεις κατά το δοκούν. Πρόκειται για μια εξαιρετικά πολύπλοκη διαδικασία, που χρειάζεται πάνω από τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί, τονίζει η Θέκλα Τσιτσώνη, καθηγήτρια δασολογίας στο ΑΠΘ.
Η κ. Τσιτσώνη, εξηγεί ότι σε περιπτώσεις διπλοκαμένων και με μεγάλη κλίση άνω του 50% δεν υπάρχουν ώριμοι κώνοι δηλαδή κουκουνάρια, με σπόρους για να υπάρξει φυσική αναγέννηση. Η χαρτογράφηση της περιοχής θα εντοπίσει τα σημεία, όπου η γεωγραφία του εδάφους και η έκταση του καμένου απαιτεί την τεχνητή αναδάσωση.
Σύμφωνα με την κ. Τσιτσώνη το πανεπιστήμιο πραγματοποιεί μια μελέτη, προκειμένου η αναγέννηση του καμένου δάσους να γίνει με τον καλύτερο τρόπο και όσο το δυνατόν συντομότερα. Ωστόσο, υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες που δεν μπορούν να ξεπεραστούν. Όπως σημειώνει μπορεί να ξεκινήσει μια φύτευση τέλη Νοεμβρίου, καθώς φυτεύσεις δεν μπορούν να γίνουν όλο τον χρόνο. Επιπλέον θα χρειαστούν εκατομμύρια φυτάρια για την αναδάσωση. Το πρόβλημα είναι ο περιορισμένος αριθμός διαθέσιμων φυταρίων, γιατί δεν μπορούν να εισαχθούν φυτά από άλλες περιοχές, προκαλώντας τυχόν επιμολύνσεις. Όπως τονίζει η κ. Τσιτσώνη πρέπει να είναι αυτόχθονα ή από κοντινή περιοχή, και να προχωρήσει η φύτευση με σπόρους χαλεπίου πεύκης, ή και ελάτης.
Πηγή: ertnews
