Σύμφωνα με την ανάλυση, ορισμένες δραστηριότητες ( «από τον υδραυλικό και τη μανικιουρίστα έως τα ιδιαίτερα και το σουβλατζίδικο» όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά) προσαρμόζονται και επιβιώνουν στην ημιπαρανομία όταν το θεσμικό πλαίσιο καθίσταται πιο επαχθές από πλευράς φόρων. Υπάρχουν όμως και οικονομικές δραστηριότητες που απαιτούν πιο σύνθετα σχήματα οργάνωσης, όπως η βιομηχανική παραγωγή που λόγω των περισσότερων και πιο σύνθετων σχέσεων με εργαζόμενους, πελάτες και προμηθευτές, δεν μπορούν να λειτουργήσουν εκτός της επίσημης οικονομίας.
Έτσι οι επιλογές που έχουν είναι η μετανάστευση, μέσω ανάπτυξης νέων δραστηριοτήτων στο εξωτερικό και η σταδιακή «συνταξιοδότηση» των ημεδαπών δραστηριοτήτων, η παύση λειτουργίας ή η συρρίκνωση των δραστηριοτήτων.
«Όταν αποχωρεί μια οργανωμένη επιχείρηση από την Ελλάδα μεταναστεύουν οι εργαζόμενοι υψηλών προδιαγραφών (όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια), καθώς τα μη οργανωμένα και κατά κανόνα μικρά εγκλωβισμένα επιχειρηματικά σχήματα, δεν είναι σε θέση να τους προσφέρουν ούτε ικανοποιητικές αμοιβές ούτε προοπτικές εξέλιξης. Μαζί τους μεταναστεύουν τα εισοδήματα από την εργασία τους, όπως και οι φόροι και οι εισφορές που πληρώνει ένας εργαζόμενος και η οικογένεια του», αναφέρει ο ΣΕΒ.
