Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» Κύπρου ο κ. Σταθάκης αναφέρει ότι θα υπογραφεί «Μνημόνιο Συναντίληψης», το οποίο συνιστά σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση ωρίμανσης του EastMed. Όπως επισημαίνει, τα τέσσερα κράτη «με την κίνηση αυτή, επί της ουσίας, αναγνωρίζουν ότι υπάρχει εν δυνάμει project και ταυτόχρονα δεσμεύονται να συνεργαστούν για την προώθηση και υλοποίηση του».
Σύμφωνα με τον ίδιο, το Μνημόνιο αποκτά επιπρόσθετο ειδικό βάρος, δεδομένου ότι ο αγωγός υποστηρίζεται και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
«Βρισκόμαστε στη φάση της απαραίτητης προεργασίας. Έχουν ολοκληρωθεί, ήδη, από το 2016 οι προκαταρκτικές μελέτες που συγχρηματοδοτήθηκαν από την Ε.Ε. στο πλαίσιο των Pre-Feed Studies, οι οποίες έχουν δείξει ότι ο αγωγός είναι τεχνικά εφικτός, οικονομικά βιώσιμος και εμπορικά ανταγωνιστικός. Καταλήγουν στη διαπίστωση ότι είναι η πιο ανταγωνιστική επιλογή για τη μεταφορά του φυσικού αερίου από την ανατολική Μεσόγειο στις ευρωπαϊκές αγορές. Σύμφωνα με τις συγκεκριμένες μελέτες, η σχεδιαζόμενη δυναμικότητα του αγωγού είναι 10 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου ετησίως, με δυνατότητα να ανέλθει στα 16 δισ. κ.μ. Τα κοιτάσματα που έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή, αλλά και οι μελλοντικές έρευνες για νέα συνηγορούν στο να αναδειχθεί ο EastMed ως προτεραιότητα» δηλώνει ο κ. Σταθάκης.
Όπως αναφέρει ο ίδιος, με δεδομένη, τη μετάβαση στο νέο ενεργειακό μοντέλο, οι ανάγκες κατανάλωσης φυσικού αερίου της ευρωπαϊκής οικονομίας υπολογίζονται σε 350 δισ. κ.μ. Από αυτά, οι χώρες της Ε.Ε. θα παράγουν μόνο τα 75 δισ. κ.μ. «Άρα θα χρειαστούν εισαγωγές από τρίτες χώρες τη τάξης των 275 δισ. κ.μ. Η ποσότητα αυτή μπορεί να υπερκαλυφθεί από τις εξαγωγές φυσικού αερίου που έχει ήδη ανακαλυφθεί στην ανατολική Μεσόγειο, με δεδομένο ότι το Ισραήλ προτίθεται να εξάγει από τα δικά του κοιτάσματα περί τα 350 δισ. κ.μ. και η Κύπρος προς περί τα 17-20 δισ. κ.μ. το 2022 και περί τα 25-30 δισ. κ.μ. το 2025», προσθέτει.
Ο κ. Σταθάκης δηλώνει ότι δεν συμμερίζεται τις απόψεις ότι ο ευρωπαϊκός αγωγός θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά με τις υποδομές επεξεργασίας Φ.Α. της Αιγύπτου. «Μιλάμε για έναν αγωγό που θα ενώνει τη Λεκάνη της Λεβαντίνης με την ευρωπαϊκή κατανάλωση, η οποία συνεπάγεται σταθερή ζήτηση. Από την άλλη πλευρά, οι υποδομές της Αιγύπτου προσφέρουν βραχυπρόθεσμη λύση και ασφαλώς παρουσιάζουν μεγαλύτερη ευελιξία στην παγκόσμια αγορά. Ωστόσο, θα πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη τον ευμετάβλητο χαρακτήρα των αγορών υγροποιημένου φυσικού αερίου, δεδομένης και της προοπτικής εξαγωγών σχιστολιθικού αερίου από τις ΗΠΑ», παρατηρεί.
