Η 85η ΔΕΘ, ως ορόσημο απαρχής της επιστροφής μας σε μια κανονικότητα, είναι ευκαιρία, τουλάχιστον για τη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή, να αποτελέσει μια αφετηρία θετικής μεταβολής κάποιων χαρακτηριστικών αυτού που επί δεκαετίες θεωρούμε «κανονικότητα».
Παράδειγμα: θεωρούμε «κανονικότητα» το να ταλαιπωρούμαστε επί 20 χρόνια για ένα μεγάλο δημόσιο έργο όπως το μετρό, να ερίζουμε για διαφορετικές πτυχές του έργου κατά την εξέλιξή του, κι ακόμα να αναρωτιόμαστε πότε θα τελειώσει; Ε, τέτοια κανονικότητα να μας λείπει.
Την ώρα που όλα δείχνουν πως η «μηχανή» της ανάπτυξης έχει πάρει μπρος σε μια «μετά covid» περίοδο που δειλά-δειλά πλησιάζει, είναι καιρός να αποφασίσουμε ότι θέλουμε μια νέα «κανονικότητα» σ` αυτήν την πόλη. Μια κανονικότητα ταυτισμένη με την αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητα.
Αυτή η συνθήκη θα εξασφαλιστεί με αφετηρία ένα πλέγμα από θεσμικές προϋποθέσεις που διαμορφώνονται, εγχειρήματα που δρομολογούνται, έργα που «ωριμάζουν», μελέτες που εκπονούνται, αλλά και μια οφειλόμενη επιλογή: να στρέψουμε το βλέμμα μας δυτικά, χωρίς στερεότυπα.
Είναι καιρός να εντάξουμε έμπρακτα στην ατζέντα της πόλης, την ανάγκη αναβάθμισης της Δυτικής Θεσσαλονίκης με έργα και δράσεις που θα αλλάζουν το σκηνικό και θα δίνουν νέες δυνατότητες στους Δήμους και στους κατοίκους αυτών των περιοχών. Περιβαλλοντική αναβάθμιση, περισσότερο πράσινο και νέες επιχειρηματικές δυνατότητες που να συνδυάζουν την ανάπτυξη με μετριασμό της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης. Εργο – πιλότος ενός τέτοιου εγχειρήματος μπορεί να είναι η αξιοποίηση μιας τουλάχιστον εκ των μεγάλων εκτάσεων που υπάρχουν δυτικά και βορειοδυτικά της Θεσσαλονίκης. Ετσι ώστε η Δυτική Θεσσαλονίκη να αποκτήσει έναν αναπτυξιακό πυλώνα υψηλής υπεραξίας, ενδεχομένως με την πολυσυζητημένη προοπτική δημιουργίας ενός επιχειρηματικού πάρκου καινοτόμων εταιρειών, αλλά σε κάθε περίπτωση, έναν πυλώνα υπεραξίας με προσανατολισμό στην πράσινη ανάπτυξη, στη βιώσιμη ανάπτυξη, στην περιβαλλοντικά «καθαρή» ανάπτυξη.
Προκειμένου να γίνει σωστά αυτό το βήμα, πρέπει να στραφούμε δυναμικά στη βάση της αναπτυξιακής πυραμίδας το νέο χωροταξικό σχεδιασμό, που βρίσκεται σε εξέλιξη για να προδιαγράψει το αναπτυξιακό και παραγωγικό μοντέλο της περιοχής σε βάθος δεκαετιών...
Και βέβαια, θα δώσουμε εξετάσεις για το κατά πόσον ένας τέτοιος οραματικός στόχος θα καταστεί υλοποιήσιμος εντός του... χρονικού βεληνεκούς των γενεών μας, ή θα φτάσει ως ένα «ανέκδοτο» στις επόμενες γενιές.
Θα δώσουμε επίσης εξετάσεις σε πέντε ακόμη κρίσιμα πεδία:
Στις σιδηροδρομικές υποδομές και τη σύνδεση του λιμανιού της πόλης με αυτές, με ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η σύνδεση του 6ου προβλήτα με το σιδηροδρομικό δίκτυο έχει μπει στις «ράγες» από την ΕΡΓΟΣΕ.
Στην ανάπλαση της ΔΕΘ και στην παράλληλη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου. Σε έναproject δηλαδή με χαρακτηριστικά όχι μόνο αναπτυξιακά, αλλά και αναβάθμισης της ποιότητας ζωής. Στην αναμόρφωση του παραλιακού μετώπου της Θεσσαλονίκης, από το Αγγελοχώρι ως το Καλοχώρι. Ενα στοίχημα με χρονικό ορίζοντα δεκαετίας που θα αλλάξει κατά 100% το πρόσωπο της πόλης και έχει σημαντικές αναφορές και στην δυτική Θεσσαλονίκη. Στα εγχειρήματα της καινοτομίας και της ψηφιακής εποχής: Με επίκεντρο το Thess Intec,την κεκτημένη εμπειρία που προσδίδουν στην πόλη θεσμοί όπως το ΕΚΕΤΑ, η Τεχνόπολις και η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, αλλά και με τη νέα δυναμική από επενδύσεις ξένων εταιρειών στο συγκεκριμένο πεδίο.
Την ολοκλήρωση, επιτέλους, του Μετρό. Η επιτάχυνση των εργασιών και η απεμπλοκή από τη γνωστή κακοδαιμονία των προσφυγών είναι κρίσιμος παράγοντας μετάβασης σε ένα πραγματικά σύγχρονο πλέγμα αστικών συγκοινωνιών στη Θεσσαλονίκη. Άλλωστε, σε ένα πράγμα νομίζω πως συμφωνούμε όλοι. Πως η παρέλευση 20ετίας για 9,5 χιλιόμετρα ενός έργου, που συζητούσαμε άλλα 20 (και περισσότερα) χρόνια νωρίτερα, δεν τιμά κανέναν, μα κανέναν από τους εμπλεκόμενους.
