Το 31% των Συνεταιρισμών δε θεωρούν ότι έχουν επιθετική στάση έναντι των ανταγωνιστών τους. Μόνο το 21% ακολουθεί τη στρατηγική της γρήγορης επίθεσης έναντι της πολιτικής που ακολουθούν οι κεφαλαιουχικές ανταγωνίστριες επιχειρήσεις τροφίμων.
Η πλειοψηφία των Συνεταιρισμών στην Ελλάδα ενδιαφέρονται κυρίως για τη δυνατότητα εξυπηρέτησης συγκεκριμένων γεωγραφικών περιοχών με προϊόντα χαμηλού κόστους και στη συνέχεια για την ανάπτυξη νέων προϊόντων.
Προτιμούν τα δοκιμασμένα…
Οι μισοί (47%) συνεταιρισμοί είναι επιφυλακτικοί όσον αφορά στις αλλαγές που μπορούν να κάνουν στα υπάρχοντα προϊόντα αλλά και στην εισαγωγή νέων προϊόντων στην αγορά, καθώς προτιμούν να κινούνται με μικρά και σταθερά βήματα, ακολουθώντας πολλές φορές άλλες πρωτοπόρες επιχειρήσεις τροφίμων. Δηλαδή, βασίζονται περισσότερο σε προϊόντα που έχουν γίνει ήδη αποδεκτά από τους καταναλωτές. Συγκεκριμένα, δίνεται μεγαλύτερη έμφαση (56,2%) στα ήδη δοκιμασμένα προϊόντα, όπως φρούτα, λαχανικά, ελαιόλαδο, καθώς είναι επιφυλακτικοί, μη θέλοντας να ρισκάρουν εισάγοντας καινοτόμα προϊόντα. Τα προϊόντα που παράγει και εμπορεύεται ο Συνεταιρισμός, αποτελούν κριτήριο για τη συχνότητα εισαγωγής νέων προϊόντων στην αγορά.
Απο τι εξαρτάται η επιβίωσή τους
«Για να είναι ανταγωνιστικοί οι Συνεταιρισμοί θα πρέπει να εξελιχθούν με γνώμονα τις τάσεις και τις εξελίξεις της αγοράς. Η επιβίωση τους εξαρτάται από το “πώς” και “πόσο έγκαιρα” θα προσαρμοστούν, “πώς” θα αξιοποιήσουν την τεχνολογία, αν θα εισαγάγουν καινοτομίες και πως θα διατάξουν τους πόρους τους. Παράλληλα, οι πολιτικοί θα πρέπει να εδραιώσουν τους κατάλληλους μηχανισμούς προκειμένου να βοηθήσουν τις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες των παραγωγών» υποστηρίζει η Επίκουρη Καθηγήτρια του Τομέα Αγροτικής Οικονομίας του Τμήματος Γεωπονίας του Α.Π.Θ., Παναγιώτα Σεργάκη.
Συνολικά, όπως προκύπτει από την έρευνα οι Συνεταιρισμοί που επιλέγουν να πουλούν διαφοροποιημένα προϊόντα σε υψηλότερες τιμές τολμούν να ρισκάρουν, θέλοντας να είναι πρωτοπόροι στον κλάδο τους. Σε αντίθεση με αυτούς, οι Συνεταιρισμοί που πουλούν προϊόντα χαμηλού κόστους εμφανίζονται πιο επιφυλακτικοί στην αγορά καθώς λόγω της φύσης των προϊόντων που εμπορεύονται, συχνά δεν έχουν τη δυνατότητα μεταποίησης.
Ένας σημαντικός θεσμός
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Συνεταιρισμοί είναι ένας σημαντικός θεσμός διότι ανέκαθεν αποτελούσαν αναπτυξιακά κύτταρα στην ύπαιθρο, με σημαντική οικονομική και κοινωνική συμβολή στο ατομικό επίπεδο των μελών αλλά και στο τοπικό επίπεδο. Όπως υποστηρίζει η έρευνα, συμβάλλουν στην αξιοποίηση των τοπικών πόρων, στην αποτροπή μονοπωλιακών πρακτικών προς όφελος του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου, στη διατήρηση και προβολή της πολιτισμικής κληρονομιάς, στηρίζουν τον κοινωνικό ιστό της τοπικής κοινωνίας και καλλιεργούν συνθήκες συγκράτησης του πληθυσμού στις εστίες του. Σήμερα, επιπλέον, καλούνται να στηρίξουν ανθρώπους που επιστρέφουν στην ύπαιθρο για να ασχοληθούν με τη γεωργία.
Η ταυτότητα της έρευνας
Η έρευνα, τίτλο «Στρατηγικές των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών στην Ελλάδα για την αύξηση της Ανταγωνιστικότητας τους» ολοκληρώθηκε το 2013 και πραγματοποιήθηκε από την Επίκουρη Καθηγήτρια του Τομέα Αγροτικής Οικονομίας του Τμήματος Γεωπονίας του Α.Π.Θ., Παναγιώτα Σεργάκη και τη μεταπτυχιακή φοιτήτρια Αγροτικής Οικονομίας του Α.Π.Θ., Χρυσούλα Παπαδοπούλου.
Τα στοιχεία της έρευνας συγκεντρώθηκαν με τη βοήθεια ερωτηματολογίου που διανεμήθηκε και συμπληρώθηκε κατά τη διάρκεια προσωπικών συνεντεύξεων με υψηλόβαθμα στελέχη 39 αγροτικών συνεταιρισμών της Ελλάδας.
