Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στο σχετικό έγγραφο, το 2008, οι Έλληνες γεωργοί έσπειραν επιπλέον 600 χιλιάδες στρέμματα αραβοσίτου σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, με αποτέλεσμα να υπάρξει σημαντική υπερπαραγωγή και, κατά συνέπεια, πτώση των τιμών. Το ίδιο συνέβη και με το σιτάρι.
Λόγω αυτού του γεγονότος και της οικονομικής κρίσης, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να ενισχύσει τους Έλληνες παραγωγούς. Η ενίσχυση είχε τη μορφή άτοκων δανείων ύψους 150 εκατ. ευρώ που χορηγήθηκαν σε Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ) στον τομέα των δημητριακών.
Στις 25 Ιανουαρίου 2012 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε την απόφαση σύμφωνα με την οποία το μέτρο, υπέρ των παραγωγών δημητριακών και των ΕΑΣ που συγκέντρωναν δημητριακά υπό μορφή δανείου με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου και επιδότηση επιτοκίου, αποτελούσε κρατική ενίσχυση και δεν ήταν συμβατή με την εσωτερική αγορά.
Ως εκ τούτου, η Ελλάδα όφειλε να ανακτήσει από τους δικαιούχους την ασυμβίβαστη ενίσχυση εντός τεσσάρων μηνών από την έκδοση της απόφασης.
Η Ελλάδα άσκησε προσφυγή στο Γενικό Δικαστήριο με αίτημα την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής, προσφυγή η οποία απερρίφθη στο σύνολό της.
Στη συνέχεια η Ελλάδα ζήτησε να αναιρεθεί η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου, καθώς λόγω των εξαιρετικών περιστάσεων που τελούσε η οικονομία οδηγήθηκε να λάβει τα επίμαχα μέτρα, τα οποία δεν εντάσσονταν στο πλαίσιο της συνήθους λειτουργίας της εθνικής οικονομίας κράτους μέλους.
Κατά συνέπεια, το τυχόν πλεονέκτημα που αντλούσαν οι δικαιούχοι των μέτρων δεν ήταν ικανό να νοθεύσει τον ανταγωνισμό και το ενδοκοινοτικό εμπόριο.
Τελικώς, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με διάταξη της 5ης Φεβρουαρίου 2015, απέρριψε την αίτηση αναιρέσεως της Ελλάδας, η οποία θα πρέπει να ανακτήσει την παράνομη ενίσχυση.
Ερωτηθείς σχετικά από το ΑΜΠΕ, ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Ευάγγελος Αποστόλου σχολίασε, ότι η ελληνική πλευρά θα αξιοποιήσει κάθε δυνατότητα που της παρέχεται για την αντιμετώπιση του θέματος.
