Σύμφωνα με την κα Νούκα, την περίοδο 2006-2009, κατά την οποία έλαβε χώρα αθρόα προώθηση δανείων σε ελβετικό φράγκο, λόγω της ευνοϊκής τότε για τους δανειολήπτες ισοτιμίας, η ενημέρωση των πολιτών από τις τράπεζες περιορίστηκε στα οφέλη από τη χαμηλή δόση και το ευνοϊκό επιτόκιο.
Αντίθετα και παρά το γεγονός ότι αυτό επιβάλλεται από την εθνική και κοινοτική νομοθεσία, δεν δόθηκε επαρκής πληροφόρηση για τις επιπτώσεις που θα είχε στις δόσεις και το κεφάλαιο του δανείου μια σοβαρή υποτίμηση του ευρώ και τυχόν αύξηση του επιτοκίου του ελβετικού φράγκου.
Όταν, τον Σεπτέμβριο του 2011, η ισοτιμία του ελβετικού φράγκου μεταβλήθηκε σημαντικά εις βάρος του ευρώ, η Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας παρενέβη, θέτοντας ως ανώτατη τιμή ισοτιμίας τα 1,220 ελβετικά φράγκα, ώστε να αναχαιτιστεί η δραματική ανατίμηση. Όμως, τον Ιανουάριο του 2015, κατάργησε τον περιορισμό, με αποτέλεσμα η ισοτιμία των δύο νομισμάτων να κυμαίνεται πλέον στο ένα προς ένα. Απόρροια της νέας ισοτιμίας ήταν ο εγκλωβισμός χιλιάδων δανειοληπτών, που είδαν το κεφάλαιο που δανείστηκαν να αυξάνεται δραματικά αντί να μειώνεται, παρότι οι ίδιοι πλήρωναν αυξημένες δόσεις.
Επιβάρυνση 95.000 ευρώ σε δάνειο 125.000 ευρώ
Μεταφράζοντας τις επιπτώσεις σε αριθμούς, η κα Νούκα αναφέρει, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Αν θα θέλαμε να δώσουμε ένα αριθμητικό παράδειγμα, δανειολήπτης που η δόση του ανερχόταν στα 1.000 ελβετικά φράγκα κατέβαλε ως δόση 606 ευρώ και σήμερα καταβάλει περίπου 1.000 ευρώ. Δανειολήπτης που δανείστηκε 125.000 ευρώ το 2008 και έχει καταβάλει 40.000 ευρώ μέχρι σήμερα, οφείλει άληκτο κεφάλαιο 170.000 ευρώ, δηλαδή έχει επιβάρυνση κεφαλαίου κατά 55.000 ευρώ. Αν υπολογιστούν και τα 40.000 ευρώ που έχει καταβάλλει ήδη, η επιβάρυνση ανέρχεται σε 95.000 ευρώ σε ένα δάνειο 125.000 ευρώ. Το παράδειγμα αυτό είναι πραγματικό και όχι υποθετικό».
Δικαιώνονται στα δικαστήρια οι δανειολήπτες
Κατά την κ Νούκα, η ελληνική δικαιοσύνη με πρόσφατες οριστικές αποφάσεις, καθώς και με αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων δικαιώνει τον ένα μετά τον άλλο τους δανειολήπτες, που ζητούν δικαστική προστασία. Η αρχή έγινε με τις αποφάσεις των Πρωτοδικείων Ξάνθης (23/2014, οριστική απόφαση) και Κοζάνης (342/2014, απόφαση ασφαλιστικών μέτρων), που επανέφεραν την αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων των δανειοληπτών στα επίπεδα της ισοτιμίας εκταμίευσης, της ισοτιμίας του χρόνου δανεισμού τους.
Το θέμα αντιμετώπισε και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο απεφάνθη ότι η ρήτρα της συναλλαγματικής ισοτιμίας στις εν λόγω δανειακές συμβάσεις μπορεί να ελεγχθεί ως προς την καταχρηστικότητά της, όταν καταλύεται η αρχή της διαφάνειας.
Σε πρόσφατη οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 4ης Φεβρουαρίου 2014, τέλος, έγινε ρητή και ειδική πρόβλεψη για τη δανειοδότηση σε συνάλλαγμα, προκειμένου να προστατευθεί ο καταναλωτής, επιβάλλοντας στα κράτη μέλη να μεριμνήσουν ώστε όταν μια σύμβαση πίστωσης αφορά δάνειο σε ξένο νόμισμα, τη στιγμή που συνάπτεται να υπάρχει το κατάλληλο κανονιστικό πλαίσιο για τη διασφάλιση του πολίτη.
