Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας βιώνουμε κρίση αρχών, αξιών, ιδανικών και κανόνων όπου δημιουργήθηκαν γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος αποπροσανατολίστηκε, υπονόμευσε τη σκέψη του, τη συμπεριφορά του και γενικότερα άλλαξε τις προτεραιότητες και τις επιθυμίες του.
Όλοι πλέον γνωρίζουμε τη λέξη κρίση σε όλο της το μεγαλείο, τη λεγόμενη οικονομική κρίση χωρίς ωστόσο να έχουν αναρωτηθεί οι πολίτες τις αιτίες που γέννησαν αυτή τη μορφή κρίσης η οποία διαλύει σταδιακά τον ιστό της ελληνικής κοινωνίας και δεν είναι άλλη από την κρίση στην παιδεία. Η κρίση είναι πολυδιάστατη με αποτέλεσμα όλα τα μέτρα που έχουν επιβληθεί να έχουν πλήξει θεμελιακά και την εκπαίδευση.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι συνυπάρχουν η κρίση στην παιδεία και στην εκπαίδευση. Όταν μιλάμε για παιδεία δεν εννοούμε τις γνώσεις που παρέχει το εκπαιδευτικό σύστημα των τριών βαθμίδων εκπαίδευσης αλλά για την παιδεία που κάθε πολιτεία με ευθύνη δική της οφείλει να προσφέρει σε κάθε παιδί και ενήλικα θέλοντας να δημιουργήσει πολίτες υπεύθυνους, σκεπτόμενους με ιδανικά και αρχές, πολίτες που αγαπούν την πατρίδα τους, που σέβονται τους θεσμούς και τιμούν τους συμπολίτες τους. Όλα μπορούν να επιτευχθούν με ένα ποιοτικά αναβαθμισμένο δημόσιο σχολείο, με τη δυνατότητα δια βίου μάθησης αλλά και με την προώθηση των τεχνών.
Η σκληρή δημοσιονομική πολιτική που έχει επιβληθεί, επηρέασε δυσμενώς και την εκπαίδευση. Οι δραστικές περικοπές στον ετήσιο προϋπολογισμό για την εκπαίδευση, οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων και οι ραγδαίες εργασιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών αποτελούν ελάχιστα παραδείγματα της πενίας που βιώνει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η απαξίωση της έννοιας της αριστείας η οποία αποτελεί για όλες τις προηγμένες χώρες του πλανήτη πυλώνας προόδου εκτός από την Ελλάδα όπου αποτελεί ρετσινιά. Το ενθαρρυντικό όμως είναι ότι η αριστεία φαίνεται να είναι η μόνη οδός ώστε τα Ελληνόπουλα να αποφύγουν την γκρίζα ελληνική πραγματικότητα.
Οι γονείς και οι δάσκαλοι έχουν χρέος να δημιουργήσουν τις συνθήκες όπου θα αναπτυχθεί η αριστεία ώστε τα παιδιά που αναζητούν διακρίσεις να είναι εκείνα που θα αποτελέσουν τη δύναμη ώστε η χώρα μας να ανακάμψει πνευματικά και ηθικά και να πάει μερικά βήματα ή και άλματα μπροστά.
Σε όλους αυτούς τις νέες και τους νέους εναποθέτουμε τις ελπίδες μας ώστε η χώρα μας όχι μόνο να ξαναβρεί τους ρυθμούς ανάπτυξης της αλλά και να είναι ανταγωνιστική στα προϊόντα και τις υπηρεσίες της στη διεθνή αγορά.
Το ερώτημα που οφείλουμε όλοι μας να απαντήσουμε είναι τι μέλλον επιθυμούμε να διαμορφώσουμε για τα παιδιά μας. Η απάντηση αυτού του ερωτήματος θα οδηγήσει την Πολιτεία στη δημιουργία ενός σχολείου, ενός εκπαιδευτικού συστήματος που θα ανταποκρίνεται στο λεγόμενο ιδεατό, ιδανικό σχολείο για τα Ελληνόπουλα.
Πρωτίστως η Πολιτεία οφείλει να χρηματοδοτεί τα σχολεία ώστε να καλυφθούν όχι μόνο οι λειτουργικές αλλά και οι πραγματικές ανάγκες των μαθητών. Η βασική χρηματοδότηση της παιδείας είναι ζήτημα αρχής για μια πολιτεία, δείχνει ότι για την ίδια την πολιτεία η παιδεία αποτελεί ζήτημα βασικής και απόλυτης προτεραιότητας.
Όλα μπορούν να επιτευχθούν όταν οι πολίτες πιστέψουν ότι υπάρχει η βεβαιότητα ότι μία καλύτερη προοπτική στο εγγύς μέλλον φαίνεται για την Ελλάδα, για τη νέα γενιά, το αύριο αυτού του τόπου.
*Η Ανατολή Π. Κωνσταντινίδου είναι Εκπαιδευτικός, Δημοτική Σύμβουλος - πρ. Αντιδήμαρχος Πολιτισμού - Αθλητισμού και Νεολαίας Πυλαίας-Χορτιάτη, Πολιτευτής Ν.Δ. Β΄ Θεσσαλονίκης
