Για εμάς στη Θεσσαλονίκη, ανέκαθεν η Διεθνής Έκθεση αποτελούσε την «επιχειρηματική μας πρωτοχρονιά».
Ήταν η ευκαιρία να φέρουμε κοντά, σε ένα πραγματικά εμπορικό γεγονός ισχυρού περιφερειακού κύρους, επιχειρηματικούς δρώντες με τους οποίους θα ανοίγαμε νέα κανάλια σε προϊόντα και υπηρεσίες που έρχονταν από το εξωτερικό, αλλά και σε προϊόντα και υπηρεσίες δικά μας που θα στέλναμε σε ξένες αγορές.
Ήταν παραδοσιακά επίσης η ευκαιρία να διερευνήσουμε συνεργασίες στην αλυσίδα παραγωγής για την πρόσβαση σε πλουτοπαραγωγικές πηγές και κεφάλαια. Αυτή ήταν η «εξωτερική», ας πούμε, λειτουργία της ΔΕΘ.
Υπήρχε όμως και μία εσωτερική λειτουργία. Η ΔΕΘ είναι η στιγμή που βάζουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Αξιολογούμε τις ευκαιρίες που ανακαλύψαμε, σχεδιάζουμε επιχειρηματικές στρατηγικές, αναθεωρούμε τα επιχειρηματικά μας μοντέλα, και καθορίζουμε τον οικονομικό μας προγραμματισμό για την επόμενη χρονιά.
Νομίζω, ότι στην περίοδο της κρίσης, η ΔΕΘ δεν έπαψε ποτέ να είναι πηγή έμπνευσης και ευκαιρίας ως προς τον «εξωτερικό» της ρόλο. Ωστόσο, με ένα παθογενές δημόσιο που εχθρεύεται, αν όχι σαμποτάρει, κάθε προσπάθεια παραγωγής πλούτου και κάθε δυνατότητα αποταμίευσης που θα οδηγήσει σε επενδύσεις, με ένα αδύναμο τραπεζικό σύστημα που αδρανοποιείται υπό ένα παράλογο και αχρείαστο έλεγχο κεφαλαίων, και με μία σειρά, διαχρονικών, λάθος ενεργειών από την ίδια την αγορά, η αξιοποίηση της ΔΕΘ δεν είναι όσο παραγωγική όσο η πραγματικές οικονομικές μας δυνατότητες θα μπορούσαν να πετύχουν.
Πιστεύω ότι η ΔΕΘ θα πρέπει να αποκτήσει ένα περισσότερο επιθετικό ρόλο στη μεγιστοποίηση του ΑΕΠ της χώρας.
Για εμάς είναι μία μεγάλη επένδυση, αλλά δεν φτάνει. Θα πρέπει να αποτελεί ζωτική εθνική επένδυση η αποδοτικότητα της οποίας θα αντικατοπτρίζει αυστηρούς ποσοτικούς δείκτες. Συνήθως μετράμε την επιτυχία της έκθεσης με βάση τον αριθμό των συμμετεχόντων χωρών, των αριθμό των επιχειρήσεων και των αριθμό των επισκεπτών. Αυτά είναι σημαντικοί δείκτες που μετρούν τις συνθήκες τις αγοράς.
Χρειαζόμαστε όμως περαιτέρω απτά νούμερα καταγραφής της οικονομικής επιτυχίας. Για παράδειγμα ο αριθμός των καταγεγραμμένων επιχειρηματικών συμφωνιών ανά τομέα παραγωγής και ανά χώρα, καταμέτρηση της εισδοχής μας σε νέες αγορές, καταγραφή ροών κεφαλαίου και συνεργειών.
Τέλος, και σε αυτό θέλω να δώσω μία επιπλέον έμφαση, πρέπει η ΔΕΘ να έχει στρατηγικό ρόλο στην αύξηση της παραγωγικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων με την εισδοχή καινοτόμων ψηφιακών μοντέλων.
Φοβάμαι πως λίγοι στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι στις προηγμένες οικονομίες του ΟΟΣΑ, (όπου η Ελλάδα είναι ισχυρό μέλος), η ανταγωνιστικότητα προκύπτει από την ικανότητα της οικονομίας να καινοτομεί στη διαδικασία παραγωγής. Αυτός είναι ο στόχος της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης. Η Ελλάδα, επενδύει σήμερα μόλις 2% του ΑΕΠ της σε τέτοιες καινοτόμες μεθόδους παραγωγής, αν και θα έπρεπε να επενδύει τουλάχιστον το 8% σήμερα ώστε να είναι ανταγωνιστική τα επόμενα εφτά χρόνια!
Ο ρόλος της ΔΕΘ θα πρέπει να είναι καθοριστικός. Η Έκθεση θα πρέπει να είναι όχι μόνο «αγορά» αλλά και «εργαστήριο» καινοτομίας και έξυπνης παραγωγικής αλλαγής.
Επιπλέον η Έκθεση, στο σημείο που βρίσκεται τώρα η Οικονομία της χώρας μας, θα πρέπει να λειτουργεί επίσης σαν εργαλείο προώθησης καινοτόμων χρηματοδοτικών οχημάτων. Ξεκινώντας από τα εργαλεία πρόσμιξης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων με τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ μέσω επενδυτικών πλατφόρμων, μέχρι τη γενική εναρμόνιση της παραγωγικής διαδικασίας μας με το νέο πρόγραμμα INVEST-EU, που χτίζει τώρα η Επιτροπή με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
Επιπλέον, νέα χρηματοδοτικά εργαλεία μέσω της Κοινής Ένωσης Κεφαλαιαγορών που εγκαινιάστηκε πριν από δύο χρόνια, θα μειώσουν την εξάρτηση των επιχειρήσεων από τις τράπεζες. Προς αυτή τη κατεύθυνση καινοτόμα εργαλεία τύπου Fintech, όπως το crowdfunding και τα ICOs είναι έτοιμα να τονώσουν με ζωτική ρευστότητα τις ελληνικές επιχειρήσεις. Λίγοι τα γνωρίζουν αυτά. Η Έκθεση πρέπει να φέρει αυτές τις νέες επιθετικές και εξωστρεφείς μορφές χρηματοδότησης κοντά στους Έλληνες επιχειρηματίες, κυρίως στις μικρομεσαίες μονάδες και τα startups, προκειμένου να τα γνωρίσουν και να τα εκμεταλλευτούν.
Έχω δει πολλά στην Ευρώπη. Είναι περισσότερο από προφανές ότι η χώρα μας είναι πολύ δυνατότερη από όσο πιστεύουμε. Οι δυνατότητές μας είναι απεριόριστες και η ικανότητα παραγωγής πραγματικού πλούτου είναι χωρίς όρια. Με θλίβει όμως ότι αντί να ασχολούμαστε με τα εργαλεία που θα μας κάνουν πανίσχυρους, αναλωνόμαστε σε μία τραγελαφική προσπάθεια να «τιμωρούμε» εκείνους που μπορούν να παράξουν πλούτο, καταστρέφοντας κάθε δυνατότητα να προγραμματίσουν την επόμενη μέρα, κλέβοντάς τους με παρανοϊκά φορολογικά μέτρα τα λιγοστά έσοδά τους, και υποθηκεύοντας τη δυνατότητά τους να είναι παραγωγικοί και ανταγωνιστικοί στο μέλλον μέσω της αποτροπής τους από επενδύσεις καινοτόμας βελτίωσης της παραγωγής τους.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η ΔΕΘ, εκτός από «αγορά», εκτός από «εργαστήρι», και εκτός από «εργαλείο έξυπνων χρηματοδοτήσεων» πρέπει να γίνει και κίνημα χειραφέτησης των ανθρώπων της εργασίας και της παραγωγής πλούτου, από την κακοδιοίκηση του κράτους, την ανικανότητα της συγκεκριμένης κυβέρνησης των βολεμένων, τον λαβύρινθο του κράτους-εχθρού προς κάθε τι καινοτόμο, όμορφο και με προοπτική.
Τέλος η Έκθεση θα πρέπει να είναι «σχολείο» επαγγελματισμού, σωστής επιχειρηματικής και οικονομικής λειτουργίας, ηθικής διεξαγωγής του εμπορίου και παράγοντας μεγιστοποίησης της καλής πίστης προς τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας μας.
Αγορά, εργαστήριο, εργαλείο, κίνημα και σχολείο. Αυτό είναι για μένα η Έκθεση Θεσσαλονίκης. Αυτή είναι η παρακαταθήκη της και αυτή είναι η στρατηγική προοπτικής της για την Ελλάδα, την Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο.
*Η Εύα Καϊλή εκλέχθηκε Ευρωβουλευτής τον Ιούλιο του 2014 με την «Ελιά» και είναι επικεφαλής της Ελληνικής Ομάδας της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών
