Τα σχολεία έχουν ανοίξει μόλις τρεις εβδομάδες και ήδη οι γονείς “μετράνε” φθορές, ελλείψεις και απώλειες. Από την πτώση του ανεμιστήρα σε δημοτικό της Θεσσαλονίκης και τις “ιπτάμενες” λαμαρίνες σε σχολεία του Καματερού και του Λαγκαδά, από την απουσία έστω και ενός σχολικού νοσηλευτή στο Ειδικό Σχολείο στην Ηλιούπολη μέχρι τις εκκρεμότητες στη μεταφορά των μαθητών, ακόμα και μαθητών με αναπηρία, όπως στα σχολεία της ΕΛΕΠΑΠ.
Τα ίδια και με τους παιδικούς σταθμούς. Περίπου 35.000 παιδιά έμειναν εκτός γιατί η κ. Φωτίου, αφού έταξε 20 εκατομμύρια ευρώ για νέους παιδικούς σταθμούς, θυμήθηκε να βγάλει την πρόσκληση προς τους δήμους το Μάιο και, μάλιστα, όχι για τη δημιουργία νέων σταθμών αλλά για την επέκταση υφιστάμενων. Και τώρα κατηγορεί την τοπική αυτοδιοίκηση επειδή δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις διαδικασίες μέσα σε τρεις μήνες. Πάντα κάποιος άλλος φταίει.
Ξεκίνησαν όμως και οι εγγραφές στα πανεπιστήμια. Μετά και το πόρισμα για τη βία και την ανομία στα ΑΕΙ του κ. Παρασκευόπουλου– ο οποίος αφού φρόντισε να απελευθερώνονται 350 κρατούμενοι το μήνα, είπε να “περιλάβει” και την ανώτατη εκπαίδευση - γονείς και φοιτητές μπορούν να νιώθουν πραγματικά ήσυχοι. Θα γίνεται εποικοδομητικός διάλογος με τους καταληψίες, όσο για τη διακίνηση ναρκωτικών, όπως π.χ. στη Ροτόντα και το ΑΠΘ, η λύση είναι... να δημιουργηθούν νέα μεταπτυχιακά. Έχουμε πλέον εισέλθει στη σφαίρα του παραλόγου.
Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο κ. Γαβρόγλου και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η επένδυση στην εκπαίδευση, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα παιδιά είναι επένδυση στο μέλλον. Επένδυση σημαίνει βελτίωση, σημαίνει εκσυγχρονισμός, σύνδεση με τις νέες τεχνολογίες, με τις εξελίξεις στον υπόλοιπο κόσμο, έρευνα, καινοτομία, δημιουργικότητα.
Σημαίνει μεταρρυθμίσεις όπως τη μεγαλύτερη αυτονομία – και οικονομική – των σχολικών μονάδων με ενεργό συμμετοχή και των γονέων, την αξιολόγηση για τη δουλειά που γίνεται και τα αποτελέσματα και από την ίδια την τοπική κοινωνία, την αναβάθμιση του συστήματος της Ειδικής Εκπαίδευσης με σκοπό κανένα παιδί να μη στερείται την εκπαίδευση λόγω αναπηρίας ή ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών και να διασφαλίζεται η ισότητα ευκαιριών, τη σύνδεση – επιτέλους – της ανώτατης εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και την επιχειρηματικότητα. Και φυσικά την έμφαση στην παιδεία ήδη από την προσχολική ηλικία, με ανοικτές εγγραφές για όλα τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς.
Όχι μια ισοπέδωση προς τα κάτω δήθεν για λόγους ισότητας. Αυτή είναι η πραγματικά ταξική πολιτική, γιατί πρώτα πλήττει τις οικονομικά αδύναμες οικογένειες και παιδιά, αποκλείοντας κάθε κοινωνική κινητικότητα.
Αυτά και άλλα είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ για το πρόγραμμά της Νέας Δημοκρατίας στο χώρο της Παιδείας και ο πολύς κ. Γαβρόγλου τον χαρακτήρισε “νεοφιλελεύθερο” επειδή μίλησε για αξιολόγηση. Το αυτονόητο δηλαδή, ότι ο κάθε δημόσιος λειτουργός, πολύ περισσότερο αυτός που είναι επιφορτισμένος με την αγωγή παιδιών, πρέπει να αξιολογείται αν κάνει καλά τη δουλειά του, φυσικά και φαίνεται νεοφιλελεύθερο σε αυτούς που έχουν μόνο όραμα την ήσσονα προσπάθεια. Σε αυτούς που έκαναν σύνθημα το “η καριέρα είναι χολέρα” και φρόντισαν να ευτελίσουν κάθε έννοια αξιοκρατίας, διορίζοντας φίλους, γνωστούς και συγγενείς, με σπουδές και προϋπηρεσία στα “κινήματα”.
Σε αυτούς που ‘κλείνουν το μάτι’ στους 17άρηδες που θα ψηφίσουν για πρώτη φορά στις επόμενες εκλογές ότι θα μπαίνουν χωρίς εξετάσεις στις σχολές χαμηλής ζήτησης, λες και πουλάνε καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. Όσο και να προσπαθήσει όμως ο κ. Γαβρόγλου, δεν θα του επιτρέψουμε να κάνει τα παιδιά μας “Καρανίκες”.
*Η Κατερίνα Μάρκου είναι βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
