Συνέντευξη στον
ΔΑΝΙΗΛ Γ. ΠΑΠΑΔΑΝΙΗΛ
Σημαντικές απόψεις αλλά και προτάσεις διατυπώνει μέσα από τη συνέντευξή του στον «Τ.Θ.», ο Καθηγητής Νομικής του ΑΠΘ και Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, Κώστας Χρυσόγονος, τονίζοντας ότι «δεν αρκεί να καταγγέλλουμε τα αντεθνικά συνθήματα των οπαδών κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων. Η πολιτεία πρέπει να αντιδράσει απέναντι στον παθολογικό αθηνοκεντρισμό. Χρειαζόμαστε μεταφορά κρατικών οργάνων, υπηρεσιών και οργανισμών στην περιφέρεια σε ευρεία κλίμακα, προς όλη την Επικράτεια. Π.χ. τα ανώτατα δικαστήρια (Άρειος Πάγος και ΣτΕ) θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε Θεσσαλονίκη και Κομοτηνή αντίστοιχα, η διοικητική έδρα της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα, ο ΕΦΚΑ στην Ξάνθη κ.ο.κ. Μόνο έτσι», υπογραμμίζει, «θα ανακτήσει ο ελληνισμός μια στοιχειώδη ισορροπία και θα προληφθούν μελλοντικοί εθνικοί κίνδυνοι». Ο κ. Χρυσόγονος, επισημαίνει ότι θα «πρέπει να εισέλθουμε σε τροχιά δυναμικής ανάπτυξης και έτσι να ανορθώσουμε σταδιακά την πιστοληπτική ικανότητα του ελληνικού κράτους, αν θέλουμε να αποφύγουμε τα χειρότερα στο μέλλον». Αναφερόμενος στην Ευρώπη, λέει ότι «για να παραμείνει ενωμένη χρειάζεται περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών – μελών της», ενώ για το προσφυγικό επισημαίνει ότι «οι εντάσεις του παρόντος θα μοιάζουν με παιδική χαρά μπροστά στις εντάσεις του μέλλοντος», αν δε ληφθούν μια σειρά μέτρων. Ο Ανεξάρτητος Ευρωβουλευτής, αναφέρεται επίσης στα ελληνοτουρκικά, στα ζητήματα ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, στις δηλώσεις του Αμερικανού Πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, ότι «η Ελλάδα αναδύεται ως σοβαρός ενεργειακός παίκτης», αλά και στις Γερμανικές αποζημιώσεις για τις οποίες τονίζει πως «η ελληνική κυβέρνηση πρέπει κάποια στιγμή να υποβάλει σχετική δικαστική προσφυγή για να λυθεί οριστικά το θέμα». Ο Κώστας Χρυσόγονος σχολιάζει τις εξελίξεις στο Σκοπιανό και τη γενικότερη στάση Καμμένου, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «από το όλο περιστατικό προκύπτει μια εικόνα αποσύνθεσης της κυβέρνησης». Όσον αφορά τη Συνταγματική Αναθεώρηση μεταξύ άλλων προτείνει «την ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, με αρμοδιότητα να ακυρώνει τους αντισυνταγματικούς νόμους», ενώ αναφερόμενος στο φλέγον θέμα του συνταξιοδοτικού, λέει πως «φαίνεται ότι διαμορφώνεται ένα ευνοϊκό κλίμα για να μην ισχύσουν προς το παρόν οι μειώσεις στις συντάξεις», Τέλος, για τη συνέχεια της πολιτικής του δράσης, τονίζει ότι «δεν είναι δεδομένο ότι θα είμαι ξανά υποψήφιος. Θα το έκανα μόνο εάν εκτιμούσα ότι μπορώ να συμβάλλω σε μια συλλογική προσπάθεια να αλλάξουμε σελίδα για τη χώρα».
Με την ιδιότητά σας ως ανεξάρτητου ευρωβουλευτή, λαμβάνετε σχεδόν καθημερινά τον ευρωπαϊκό σφυγμό και όχι μόνον. Πώς λοιπόν κατά τη γνώμη σας, «βλέπει» η Ευρώπη τα Ελληνικά ζητήματα γενικά; Έχουμε συμμάχους και αλληλέγγυους στο Ευρωκοινοβούλιο ή είμαστε κι εκεί μόνοι να παλεύουμε με όλους; Μιλήστε μας γα τις πρόσφατες παρεμβάσεις σας στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου και για την όποια απήχησή τους…
ΑΠ. Δεν υπάρχει ομόφωνη άποψη για το ελληνικό ζήτημα. Διακρίνω πάντως μια αρνητική προκατάληψη απέναντι στην Ελλάδα και τους Έλληνες από ορισμένους ευρωβουλευτές άλλων κρατών της ευρωζώνης. Και αυτό δυστυχώς δεν αφορά μόνο μεμονωμένα άτομα, αλλά συνδέεται με τις τάσεις σημαντικού μέρους της κοινής γνώμης κυρίως στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία και σε αρκετά ανατολικοευρωπαϊκά κράτη. Συνεπώς εάν χρειασθεί στο μέλλον να ζητήσουμε ξανά διακρατικό δανεισμό (δηλ. ένα νέο μνημόνιο), είναι αρκετά αμφίβολο κατά πόσο θα είναι πολιτικά εφικτό για τις κυβερνήσεις τους να μας δώσουν, έστω και με εξαιρετικά επαχθείς όρου για εμάς. Πρέπει λοιπόν να εισέλθουμε σε τροχιά δυναμικής ανάπτυξης και έτσι να ανορθώσουμε σταδιακά την πιστοληπτική ικανότητα του ελληνικού κράτους, αν θέλουμε να αποφύγουμε τα χειρότερα στο μέλλον. Σε ό,τι με αφορά προσωπικά, εδώ και 4 ½ χρόνια αγωνίζομαι να περάσω στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και πέρα από αυτό το μήνυμα ότι για να παραμείνει η Ευρώπη ενωμένη χρειάζεται περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών – μελών της σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό, μεταναστευτικό, κοινή εγγύηση συνόρων και άμυνα κ.λ.π.). Για τον σκοπό αυτό έχω υποβάλει 21 γραπτές γνωμοδοτήσεις (2ος μεταξύ όλων των μελών του Ευρωκοινοβουλίου), 311 γραπτές ερωτήσεις (23ος στους 751 ευρωβουλευτές) και 13 γραπτές εκθέσεις (39ος), έχω κάνει 623 κοινοβουλευτικές αγορεύσεις και γενικότερα έχω αναπτύξει ιδιαίτερα έντονη δραστηριότητα με άρθρα σε ξένα περιοδικά και εφημερίδες, εμφανίσεις σε αγγλόφωνους και γερμανόφωνους τηλεοπτικούς σταθμούς κ.α. Όλα αυτά βέβαια είναι σχεδόν άγνωστα στην Ελλάδα, όπου το ενδιαφέρον πολλών δεν επικεντρώνεται στη δραστηριότητα των ευρωβουλευτών αλλά στις αποδοχές τους (χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι οι αποδοχές είναι ίδιες για όλους, αλλά κάποιοι εργάζονται εντατικά ενώ άλλοι επαναπαύονται).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απένειμε πρόσφατα στην Αθήνα τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Καινοτομίας για το 2018, τίτλος ο οποίος συνοδεύεται από βραβείο 1 εκατ. ευρώ. Ποια είναι η ουσιαστική σημασία του γεγονότος αυτού;
ΑΠ. Είναι μια σημαντική διάκριση, η οποία δείχνει και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας για να ανακάμψει. Είμαστε ένας λαός φιλόπονος και εφευρετικός και μπορούμε να βρούμε τρόπους να παράγουμε καινοτόμα και διεθνώς ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες, έτσι ώστε να ανακτήσουμε το χαμένο βιοτικό επίπεδο του παρελθόντος και παράλληλα να ισορροπήσουμε κοινωνικά, αντιμετωπίζοντας τις παράπλευρες συνέπειες της πτωχοποίησης, δηλ. την υπογεννητικότητα και τη φυγή των νέων στο εξωτερικό.
Από πλευράς κυβέρνησης, όσον αφορά τις συντάξεις, τονίζεται ότι «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έχουμε και τυπική έγκριση από την Κομισιόν». Τι πιστεύετε ότι θα γίνει εντέλει;
ΑΠ. Προς το παρόν δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση από τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με τον ελληνικό προϋπολογισμό του 2019. Συνεπώς το ζήτημα της εφαρμογής ή της μη εφαρμογής των ήδη νομοθετημένων ήδη νέων δρακόντειων μειώσεων των συντάξεων από την 1η Ιανουαρίου παραμένει σε εκκρεμότητα ως τον Δεκέμβριο. Από τις δηλώσεις πάντως που έγιναν φαίνεται πως διαμορφώνεται ένα ευνοϊκό κλίμα για να μην ισχύσουν προς το παρόν οι μειώσεις αυτές, καθώς ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θέλουν μάλλον να ανταμείψουν τον κ. Τσίπρα για τη συμφωνία των Πρεσπών και κυρίως να του δώσουν χρόνο για την κύρωσή της από την ελληνική Βουλή.
Στην πραγματικότητα όμως το μακροπρόθεσμο πρόβλημα του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος δε λύνεται με την αναβολή της υλοποίησης αποφασισμένων μειώσεων, τις οποίες απλώς θα τις βρει μπροστά της η επόμενη κυβέρνηση, όπως μπροστά της θα βρει και τις δικαστικές αποφάσεις για καταβολή αναδρομικών στους συνταξιούχους. Το ασφαλιστικό μας σύστημα δεν είναι βιώσιμο σε βάθος χρόνου, επειδή έχουμε υπερβολικά πολλούς συνταξιούχους σε σχέση με τον αριθμό των εργαζομένων. Με βάση τα σημερινά δεδομένα αντιστοιχεί λιγότερο από 1,5 εργαζόμενος για κάθε συνταξιούχο, ενώ η σχέση αυτή αναμένεται να επιδεινωθεί τις επόμενες δεκαετίες λόγω της υπογεννητικότητας αφενός και αφετέρου της αύξησης της μέσης διάρκειας ζωής των ανθρώπων, χάρη στις προόδους της ιατρικής. Οι ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών βρίσκονται έτσι σε ανεπαρκή επίπεδα και τη διαφορά για να πληρωθούν οι συντάξεις καλείται να την καλύψει το κράτος επιδοτώντας τους ασφαλιστικούς οργανισμούς μέσα από τα φορολογικά του έσοδα. Ούτε και αυτό όμως είναι πανάκεια, λόγω της υπερχρέωσης του ελληνικού κράτους, την οποία γνωρίζουμε όλοι. Ο μόνος τρόπος για να διατηρηθούν οι συντάξεις σε ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές επίπεδο είναι να αλλάξουν αυτές οι θεμελιώδεις παράμετροι, έτσι ώστε να βελτιωθεί η αναλογία εργαζόμενων προς συνταξιούχους και να αυξηθούν οι καταβαλλόμενες ασφαλιστικές εισφορές.
Τούτο προϋποθέτει ισχυρή οικονομική ανάπτυξη της τάξης του 3 ως 4% ετησίως για μια δεκαετία τουλάχιστον, και την ανάκτηση των περίπου 1 εκατομμυρίου θέσεων εργασίας που χάθηκαν την τελευταία δεκαετία της κρίσης. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο χρειαζόμαστε μια άλλη οικονομική πολιτική και έναν γενικότερο μετασχηματισμό του ελληνικού κρατικού μηχανισμού, ώστε να γίνει λιγότερο γραφειοκρατικός και περισσότερο φιλικός προς την ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία, από την οποία και μόνο μπορούμε να προσδοκούμε ότι θα προέλθουν οι απαραίτητες για την ανάπτυξη επενδύσεις.
Σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα η διατήρηση μιας ανεκτής αναλογίας μεταξύ εργαζόμενων και συνταξιούχων προϋποθέτει περαιτέρω την αύξηση των γεννήσεων και γι’ αυτό τον λόγο χρειάζεται μια διαφορετική πολιτική του κράτους απέναντι στις οικογένειες με παιδιά.
Το προσφυγικό ζήτημα πώς βλέπετε να εξελίσσεται συνολικά για τη χώρα μας μιας και από 2015 που άρχισε η προσφυγική κρίση, πάνω από 1.000.000 πρόσφυγες-μετανάστες μπήκαν στην Ελλάδα. Το σχόλιό σας για τις τραγικές εικόνες από τη Μόρια της Λέσβου, αλλά και τις πρόσφατες εικόνες των προσφύγων στην Πλατεία Αριστοτέλους…
ΑΠ. Πρόκειται για ένα σύνθετο ζήτημα με ευρωπαϊκή προεχόντως διάσταση, αφού ο προορισμός των ανθρώπων δεν είναι η Ελλάδα αλλά η Βόρεια και δυτική Ευρώπη. Χρειάζεται λοιπόν κεντρική διαχείριση από τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Frontex, EASO κ.λ.π.) με πολύ πιο περιορισμένη ανάμιξη των εθνικών κυβερνήσεων. Κατά τα άλλα κρίσιμο είναι να διασφαλισθεί πως όσοι μείνουν στη μία ή την άλλη χώρα της Ένωσης θα έχουν τη δυνατότητα και τη θέληση να ενσωματωθούν πολιτισμικά στην κοινωνία της. Διαφορετικά οι εντάσεις του παρόντος θα μοιάζουν με παιδική χαρά μπροστά στις εντάσεις του μέλλοντος.
Όσον αφορά στα ελληνοτουρκικά, οι περισσότεροι μιλούν –εννοώντας την Τουρκία- για έναν «κακό γείτονα». Πώς κρίνεται τις συνεχιζόμενες προκλήσεις από πλευράς της, τόσο από τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όσο και από τον πρόεδρο του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, τη στιγμή μάλιστα που προγραμματίζεται επίσημη επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη, ύστερα από πρόσκληση του Τούρκου Προέδρου, του έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, τον Δεκέμβριο;
ΑΠ. Η συνεχιζόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας είναι ένα διαρκές πρόβλημα και η πιο αποτελεσματική αντιμετώπισή του θα ήταν μια κοινή και αποτελεσματική εγγύηση των συνόρων της Ευρ. Ένωσης, συνδυασμένη με αντίστοιχη αμυντική υποδομή. Πέρα από αυτό, η οικονομική κρίση στη γείτονα είναι πολύ πιθανό να κορυφωθεί δραματικά στους επόμενους μήνες και τούτο θα επηρεάσει δυσμενώς και την ελληνική οικονομία. Κατά τα άλλα οι επισκέψεις είναι καλές εφόσον έχει γίνει η απαραίτητη προεργασία και εφόσον οδηγούν σε κάποια θετικά βήματα για τις σχέσεις των κρατών. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη στην τελευταία επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα.
Θεωρείτε ότι, λαμβανομένων υπ' όψιν και των διεθνών εξελίξεων, μπορεί η χώρα μας να αναδειχθεί πυλώνας ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου;
ΑΠ. Για να συμβεί κάτι τέτοιο απαραίτητη προϋπόθεση είναι να σταθεροποιηθούμε προηγουμένως οικονομικά και κοινωνικά. Αυτό είναι ζητούμενο και όχι δεδομένο, αφού η ελληνική κρίση συνεχίζεται, παρά το τυπικό τέλος των μνημονίων.
Πώς σχολιάζετε τις πρόσφατες δηλώσεις του Αμερικανού πρέσβης στη χώρα μας, Τζέφρι Πάιατ, ότι «η Ελλάδα αναδύεται ως σοβαρός ενεργειακός παίκτης εδώ και χρόνια, ωστόσο την τελευταία διετία έχουν αποκτήσει δυναμική έργα “κλειδιά”, όπως ο αγωγός TAP και Τερματικός Σταθμός Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ) Ρεβυθούσας»;
ΑΠ. Τα έργα αυτά θα συμβάλουν στην ανάπτυξη της οικονομίας μας, αλλά δεν αρκούν. Πρέπει μεταξύ άλλων να επιταχυνθούν οι έρευνες για υποθαλάσσια κοιτάσματα στο Ιόνιο και νότια της Κρήτης. Είναι χαρακτηριστικό των παθογενειών του ελληνικού κράτους ότι τα αδέρφια μας οι Κύπριοι βρίσκονται περίπου μια δεκαετία μπροστά από εμάς στον τομέα αυτό, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν με τον τουρκικό επεκτατισμό.
Το τελευταίο διάστημα, γίνεται και πάλι πολύς λόγος για «το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει αποζημιώσεις της γερμανικής ναζιστικής κατοχής», οι οποίες όπως τονίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος, «είναι πάντα νομικώς ενεργές» και «δικαστικώς επιδιώξιμες». Τι επικρατεί στο ευρωκοινοβούλιο για το θέμα; Ποια η άποψή σας και ποιες ενέργειες κάνετε ή προτίθεστε να κάνετε για το ζήτημα, στο πλαίσιο της Ε.Ε. ως ευρωβουλευτής;
ΑΠ. Είναι αυταπάτη να πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει πολιτική λύση στο ζήτημα. Όσο και να πιεσθεί η γερμανική κυβέρνηση δεν πρόκειται να πληρώσει, παρά μόνο αν έρθει αντιμέτωπη με σχετική απόφαση είτε του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης είτε του Διαιτητικού Δικαστηρίου της συμφωνίας του Λονδίνου (του 1953) για το γερμανικό χρέος. Συνεπώς η ελληνική κυβέρνηση πρέπει κάποια στιγμή να υποβάλει σχετική δικαστική προσφυγή για να λυθεί οριστικά το θέμα.
Πώς «βλέπετε» να εξελίσσεται το Σκοπιανό μετά και την ψήφιση 80 βουλευτών στην ΠΓΔΜ, υπέρ της πρωτοβουλίας για την έναρξη των διαδικασιών τροποποίησης του Συντάγματος; Πιστεύετε ότι ο Ζάεφ θα καταφέρει να ξεπεράσει και τα υπόλοιπα …εμπόδια στη Βουλή μέχρι τέλους; Ποια η θέση σας για την άποψη του Κυρ. Μητσοτάκη, να γίνουν εκλογές για να μην κυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών;
ΑΠ. Η διεθνής πίεση για την ολοκλήρωση της συμφωνίας είναι πολύ ισχυρή και συνεπώς το πιθανότερο, μετά και τη διάσπαση του VMRO, είναι να περάσει από τη Βουλή των Σκοπίων. Όσο για την ελληνική Βουλή, διαφαίνεται ήδη η επίτευξη πλειοψηφίας και εκεί, με βάση τις σχετικές δημόσιες δηλώσεις κομμάτων και βουλευτών. Το αν τελικά όλα αυτά θα οδηγήσουν σε εξομάλυνση των σχέσεων ή σε επιδείνωση των προβλημάτων των δύο χωρών θα το δείξει ο χρόνος.
Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διέταξε πρόσφατα προκαταρκτική έρευνα για τη μήνυση που κατέθεσε ο πρώην υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς για τα όσα έγιναν κατά το υπουργικό συμβούλιο. Την έρευνα θα διενεργήσει η εισαγγελία διαφθοράς, για να διερευνήσει όσα περιγράφει ο πρώην ΥΠΕΞ στη μηνυτήρια αναφορά του. Το σχόλιό σας…
ΑΠ. Ελπίζω να υπάρξει πλήρης και πειστική διερεύνηση των εκατέρωθεν καταγγελιών Κοτζιά – Καμμένου. Πάντως από το όλο περιστατικό προκύπτει μια εικόνα αποσύνθεσης της κυβέρνησης, που δημιουργεί αμφιβολίες για το κατά πόσο ο κ. Τσίπρας θα μπορέσει να παραμείνει ένοικος του Μεγάρου Μαξίμου ως τον Οκτώβριο του 2019, όπως επιδιώκει, ή θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές.
Ποια η γνώμη σας για τις θέσεις του Πάνου Καμμένου στο Σκοπιανό και τη στάση του στο ζήτημα αλλά και γενικότερα, ως κυβερνητικού ετέρου;
ΑΠ. Ο κ. Καμμένος έχει κρατήσει μια επαμφοτερίζουσα στάση σε διάφορα θέματα, αλλά στο συγκεκριμένο φτάνουμε πια στα όρια του παραλογισμού. Δεν είναι λογικό από τη μία να αναδεικνύεις το Σκοπιανό σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα και να διαφωνείς κάθετα με τον μείζονα κυβερνητικό εταίρο πάνω σ’ αυτό και από την άλλη να μένεις στην κυβέρνηση.
Συγκροτείται η Επιτροπή για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, όπως αποφάσισε η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, ενώ στις 14 Νοεμβρίου θα διεξαχθεί στην Ολομέλεια της Βουλής η σχετική συζήτηση. Ποιες διατάξεις κατά τη γνώμη σας και ως έγκριτου συνταγματολόγου, χρίζουν οπωσδήποτε αναθεώρησης, λαμβανομένων υπ’ όψιν και όσων έχουν δει μέχρι τώρα το φως της δημοσιότητας, ως προτάσεις από πλευράς των κομμάτων;
ΑΠ. Το ζήτημα της μείωσης της ποινικής προστασίας η οποία παρέχεται από το Σύνταγμα στους πολιτικούς (ευθύνη υπουργών, βουλευτική ασυλία), αλλά και εκείνο της αποσύνδεσης της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής είναι ώριμα για να συγκεντρωθεί η απαιτούμενη κατά το Σύνταγμα αναθεωρητική πλειοψηφία (180+ ψήφοι στην παρούσα Βουλή και 151+ στην επόμενη, ή αντίστροφα). Για τις άλλες διατάξεις των οποίων προτείνεται η αναθεώρηση δεν είναι ακόμη σαφές τι πρόκειται να συμβεί. Κατά τη γνώμη μου θα ήταν ευκταία η ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, με αρμοδιότητα να ακυρώνει τους αντισυνταγματικούς νόμους με ισχύ έναντι όλων, ώστε να τερματισθεί το σημερινό χάος με αποφάσεις που δεν εφαρμόζονται παρά μόνο για τους διαδίκους κάθε συγκεκριμένης δίκης. Ωστόσο παρόμοια πρόταση δεν φαίνεται να έρχεται στη Βουλή.
Ως προς τις εκλογικές αναμετρήσεις της ερχόμενης Άνοιξης, τί σκοπεύετε να κάνετε; Από ποιο «μετερίζι» προτίθεστε να συνεχίσετε την πολιτική σας δράση;
ΑΠ. Δεν είναι δεδομένο ότι θα είμαι ξανά υποψήφιος. Θα το έκανα μόνο εάν εκτιμούσα ότι μπορώ να συμβάλλω σε μια συλλογική προσπάθεια να αλλάξουμε σελίδα για τη χώρα.
Διατυπώστε μας δύο σκέψεις σας για τη σύγχρονη Θεσσαλονίκη. Πώς κρίνετε τη σημερινή της κοινωνικοοικονομική κατάσταση και τί προσβλέπετε για το μέλλον της; Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται ο ρόλος της στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων; Έχετε από την πλευρά σας κάποια ιδιαίτερη πρόταση στην κατεύθυνση αυτή;
ΑΠ. Η Θεσσαλονίκη και ευρύτερα η Κεντρική Μακεδονία, έχει βιώσει μια τρομακτική υποβάθμιση, όχι μόνο στα χρόνια της κρίσης αλλά και νωρίτερα ακόμα. Έχουμε φθάσει στο σημείο το κατά κεφαλή ΑΕΠ (12.000 ευρώ περίπου) να βρίσκεται πιο κοντά σ’ εκείνο της Βουλγαρίας (7.800 ευρώ) παρά σ’ αυτό του Λεκανοπεδίου Αττικής (22.000 ευρώ). Συνεπώς δεν αρκεί να καταγγέλλουμε τα αντεθνικά συνθήματα των οπαδών κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων. Η πολιτεία πρέπει να αντιδράσει απέναντι στον παθολογικό αθηνοκεντρισμό. Χρειαζόμαστε μεταφορά κρατικών οργάνων, υπηρεσιών και οργανισμών στην περιφέρεια σε ευρεία κλίμακα, προς όλη την Επικράτεια. Π.χ. τα ανώτατα δικαστήρια (Άρειος Πάγος και ΣτΕ) θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε Θεσσαλονίκη και Κομοτηνή αντίστοιχα, η διοικητική έδρα της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα, ο ΕΦΚΑ στην Ξάνθη κ.ο.κ. Μόνο έτσι θα ανακτήσει ο ελληνισμός μια στοιχειώδη ισορροπία και θα προληφθούν μελλοντικοί εθνικοί κίνδυνοι.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΥΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ»
