Σάλος έχει προκύψει τις τελευταίες 24 ώρες με χυδαίο δημοσίευμα που τοποθετείται υπέρ του Νίκου Γεωργιάδη, ο οποίος καταδικάστηκε την περασμένη εβδομάδα. Το δημοσίευμα είναι άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου στην εφημερίδα «Καθημερινή», όπου μάλιστα επικαλείται και λόγια του δικηγόρου Αντύπα Καρίπογλου. Ο τελευταίος με ανάρτησή του εκφράζει την οργή του για παραποίηση των λεγομένων του και ζητά διόρθωση στο κείμενο.
Διαβάστε τα κείμενα για να εξάγετε τα συμπεράσματά σας.
Το άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου.
«Στοιχειώδες, κ. Νίκο Γεωργιάδη
Οταν διάβασα ότι ο Νίκος Γεωργιάδης καταδικάστηκε για παιδεραστία από το δικαστήριο εφρικίασα. Τον άνθρωπο δεν τον έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου, μου είναι μάλλον αδιάφορος, το ύφος του καλοβαλμένου και πολλά υποσχόμενου δεν μου είναι συμπαθές, και, όταν σε όλα αυτά προστέθηκε η καταδίκη της παιδεραστίας, προσπάθησα να τον βγάλω απ’ το μυαλό μου. Είναι ζήτημα ψυχικής και πνευματικής υγιεινής. Ο Πλάτων τα λέει ωραία στο «Συμπόσιο», πλην όμως η παιδεραστία παραμένει ειδεχθής, ακόμη κι αν δεν είσαι νεοπουριτανός, θύμα της πολιτικής ορθότητας και του Χόλιγουντ, που παλεύει για τον εξαγνισμό των ηθών στην παγκόσμια δημοκρατία. Είναι και θέμα αισθητικής. Οσο κοτσονάτος κι αν είναι ο γηραλέος που αγκαλιάζει την εικοσάχρονη συνοδό του, το θέαμα, αν γίνει δημόσιο, είναι τουλάχιστον θλιβερό. Κι όμως είναι σχεδόν κοινότοπο. Θυμάμαι μια φωτογραφία του γηραλέου Χένρι Μίλερ με τέσσερα κορίτσια που φορούσαν μπικίνι. Πόσων ετών ήσαν; Δεκαέξι, δεκαεπτά, είκοσι; Ηταν φωτογραφία σαν λογοτεχνικό δοκίμιο: ο συγγραφέας, σημαντικός, ειρήσθω εν παρόδω, και το θέμα του. Ο συγγραφέας που φωτογραφίζεται με το θέμα του για να αποδείξει ότι το θέμα του, τα κορίτσια, είναι πιο δυνατό από τον ίδιο.
Ο κ. Γεωργιάδης δεν είναι υπέργηρος. Και η περίφημη παιδεραστία του αναφέρεται στη συνεύρεσή του με κάποια δεκαπεντάχρονα. Μπορεί η ερωτική επιθυμία για ένα δεκαπεντάχρονο να θεωρηθεί παιδεραστία; Οταν ετέθη το θέμα της ψήφου στα δεκαεπτά, ήτοι στα δεκάξι, είχα γράψει ότι θα πρέπει να αναθεωρηθεί και η ηλικία βάσει της οποίας θεωρείται κάποια ή κάποιος ερωτικά ανήλικος. Δεν είμαι νομικός. Ομως ο κ. Αντύπας Καρίπογλου, πρώην αντιπρόεδρος της Δράσης, είναι. Και στην ανάρτησή του στο Facebook έγραψε ότι αποπλάνηση θεωρείται αν η ανήλικη ή ο ανήλικος είναι κάτω των 14 ετών. Κατέγραψε επίσης και τα παράδοξα της δίκης: Μεταξύ άλλων, απουσία της δικογραφίας στη Μολδαβία, η οποία δεν απέδωσε καμία ευθύνη στον κ. Γεωργιάδη. Καταδίκη βάσει μαρτυριών άσχετων με την υπόθεση. Και εννοείται προσπάθεια ενοχοποίησης ολόκληρης της Ν.Δ., με ναυαρχίδα την ανεξάρτητη «Αυγή», η οποία κυκλοφόρησε χθες με λευκό πρωτοσέλιδο και τίτλο «Δεν υπάρχει θέμα» – για τη Ν.Δ. και το μέγα σκάνδαλο.
Στοιχειώδες, κ. Γεωργιάδη. Βλέπεις ένα πρόσωπο που σε διεγείρει. Ρωτάς τι ζώδιο είναι και αμέσως μετά ζητάς ταυτότητα ή τουλάχιστον μια υπεύθυνη δήλωση όπου να εμφανίζεται ευκρινώς και ολογράφως η χρονολογία γεννήσεως, έτοιμη για το ΚΕΠ. Ετσι γίνονται τα πράγματα. Αλλιώς πώς θα πάει μπροστά η Ελλάδα;»
Η απάντηση του Αντύπα Καρίπογλου.
Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος έγραψε ένα φαιδρό άρθρο στην Καθημερινή, στο οποίο με εμφανίζει να λέω πράγματα που ποτέ δεν είπα. Δεν πιστεύω ότι το έκανε επίτηδες, αλλά αυτό δεν τον δικαιολογεί. Αν θέλει να επικαλείται κάποιους για να στηρίξει τις μαλακίες που λέει, τουλάχιστον ας διαβάζει πρώτα τι είπαν αυτοί οι κάποιοι. Ζήτησα δημοσίως εδώ και ώρες, να ανασκευάσει. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Εγώ αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη γι' αυτά που λέω. Δεν αναλαμβάνω την ευθύνη για αυτά που κατάλαβε ο Θεοδωρόπουλος. Δεν με πειράζει να με βρίζουν κάφροι. Δεν με πειράζει να με βρίζουν αυτοί που δεν κατάλαβαν καν τι έγραψα. Αλλά με πειράζει να με βρίσουν σοβαροί άνθρωποι που θα διαβάσουν στην Καθημερινή ότι είπα τέτοιες ανοησίες. Τις ανοησίες δεν τις είπα εγώ, ο Τάκης της είπε και τις απέδωσε σε μένα. Το γονατογράφημά του κυκλοφορεί και δεν είναι δυνατόν να πηγαίνω κάτω από κάθε δημοσίευση να δίνω εξηγήσεις, τις περισσότερες δεν τις βλέπω καν. Γι' αυτό παρακαλώ τους φίλους μου να μπουν στον κόπο να κοινοποιήσουν αυτήν την δημοσίευση και να την βάζουν ως σχόλιο όπου εμφανίζεται αυτή η μαλακία.
Η αρχική ανάρτηση του Αντύπα Καρίπογλου.
Με τον κ. Νίκο Γεωργιάδη γνωριστήκαμε πριν 30 χρόνια στην πολιτική και συνυπήρξαμε κατά καιρούς στον ίδιο πολιτικό χώρο. Παρά την συνύπαρξή μας αυτή, είναι γνωστό στον «χώρο» ότι δεν υπήρξαμε ποτέ προσωπικοί ή πολιτικοί φίλοι, για να το θέσω κάπως βρετανικά. Ο λόγος που ξεκινάω με αυτήν την δήλωση είναι για να γίνει σαφές ότι δεν έχω κάποια προσωπικά ή πολιτικά κίνητρα να τον υπερασπιστώ και για να εξηγήσω πώς γνωρίζω αρκετά καλά την υπόθεση. Στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 ο κ. Γεωργιάδης επρόκειτο να είναι υποψήφιος της Δράσης και εγώ ήμουν αντιπρόεδρός της και υπεύθυνος για την συγκρότηση των ψηφοδελτίων. Ήδη στο διαδίκτυο κυκλοφορούσε ευρέως η πληροφορία ότι είχε κάποια δικαστική εμπλοκή στην Μολδαβία σε σχέση με ανήλικους. Ζήτησα εξηγήσεις από τον κ. Γεωργιάδη και αυτός μου είπε ότι πράγματι υπήρξε μια έρευνα εναντίον του για κάποιες πράξεις που φέρεται να έκανε το καλοκαίρι του 2010, η οποία έκλεισε με την παύση της εναντίον του δίωξης από τις 30.11.2010, αλλά ξανάνοιξε στις 7.4.2011 και ότι από μέρα σε μέρα περίμενε να ακυρωθεί το βούλευμα με το οποίο ξανάνοιξε, μου έδωσε δε πάρα πολλά στοιχεία για την υπόθεση. Όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, όσα μου είπε ήταν ακριβή και αληθινά. Κατά την προσωπική μου άποψη, και ως νομικού, δεν προέκυπταν ικανά στοιχεία για κάποιο σοβαρό αδίκημα, αλλά του είπα ότι βεβαίως σέβομαι και το τεκμήριο αθωότητάς του και ειλικρινά μπορώ να δεχθώ τις διαβεβαιώσεις του, αλλά όσο δεν έληγε η δικαστική εκκρεμότητά του οριστικά, δεν θα μπορούσε να είναι υποψήφιος, για ευνόητους λόγους, πράγμα που, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν βελτίωσε καθόλου τις σχέσεις μας.
Οφείλω να πω ότι πράγματι, εκείνες τις μέρες των εκλογών ακυρώθηκε το βούλευμα που άνοιγε εκ νέου την έρευνα εναντίον του, η απόφαση της ακύρωσης προσβλήθηκε ενώπιον του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Μολδαβίας, το οποίο σχετικά σύντομα (στις 30.1.2013) αλλά πάντως μετά τις εκλογές έκλεισε οριστικά την υπόθεση (έχω την απόφαση).
Ο κ. Γεωργιάδης εργάστηκε εθελοντικά, απ’ όσο ξέρω, για την εκλογή του κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ και κατόπιν της εκλογής του ορίστηκε σύμβουλός του, σε χρόνο που η ποινική του δίωξη στην Μολδαβία είχε παύσει οριστικά και στην Ελλάδα δεν υπήρχε καμιά εναντίον του δίωξη, παρ’ ότι η υπόθεση είχε δημοσιοποιηθεί ευρέως από το 2011 και το αδίκημα για το οποίο είχε κατηγορηθεί και το οποίο ήταν αδίκημα και στην Ελλάδα, διωκόταν αυτεπαγγέλτως, άρα η Δικαιοσύνη δεν θεώρησε ότι υπάρχει κάτι προς έρευνα. Αμέσως μετά, (και όλως τυχαίως, φυσικά, καμιά αντιπολιτευτική στόχευση δεν υπήρχε) το ρυπαρό hot doc ανέσυρε την υπόθεση του «συμβούλου του Μητσοτάκη», φιλοξενώντας μια συνέντευξη μιας δικηγόρου ΜΚΟ, στην οποία επαναλαμβανόταν οι κατηγορίες , για τις οποίες, το επαναλαμβάνω, είχε παύσει οριστικά η ποινική του δίωξη στην Μολδαβία. Στις 23.9.2016, στην ιστοσελίδα του hot doc, δημοσιεύθηκε η «είδηση» ότι ασκήθηκε δίωξη κατά του κ. Γεωργιάδη για παράβαση του άρθρου 351Α του ΠΚ (το πλημμέλημα της ασέλγειας με ανήλικο πάνω από 15 ετών έναντι χρηματικής αμοιβής). Βάζω την είδηση σε εισαγωγικά, γιατί δεν είναι ακριβώς είδηση, είναι μάλλον προφητεία, αφού η δίωξη, με περιεχόμενο πανομοιότυπο με το δημοσίευμα του ρυπαρού εντύπου και χωρίς κανένα άλλο στοιχείο, ασκήθηκε 4 μέρες μετά, στις 26.9.2016.
Το άρθρο 351Α του ΠΚ δεν έχει καμιά σχέση με την παιδεραστία, την παιδοφιλία και τα παιδιά γενικώς. Παιδί, κατά τον ΠΚ, είναι κάτω των 15 ετών και η αποπλάνηση παιδιού είναι κακούργημα εφόσον αυτό είναι κάτω των 14. Η ηλικία συναίνεσης για σεξουαλική επαφή στην Ελλάδα είναι τα 15 έτη συμπληρωμένα. Ειδικώς, όμως, αν η σεξουαλική συνεύρεση έγινε μεταξύ ενηλίκου και ανηλίκου έναντι χρηματικού ανταλλάγματος, τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος με φυλάκιση από 1 ως 5 χρόνια. Η σεξουαλική επαφή ενηλίκου με ανήλικο που έχει συμπληρωμένα τα 15 είναι απολύτως νόμιμη (και ορθά, οι ηλικίες που θέτει ο ΠΚ δεν είναι στην τύχη, στηρίζονται σε βιολογικά και κοινωνικά δεδομένα που έχουν σχέση με την σεξουαλική ωρίμανση των νέων). Τιμωρείται, όμως, αν γίνει έναντι χρημάτων, για τον ευνόητο λόγο ότι το νεαρό άτομο που έχει συμπληρώσει τα 15 αλλά δεν έχει ενηλικιωθεί, μπορεί να δελεαστεί και η απόφασή του να συναινέσει στην επαφή να μην είναι προϊόν ώριμης σκέψης. Ζούμε σε μια κοινωνία που ένας εξηντάρης μπορεί να μοστράρει τα λεφτά του σε μια 17χρονη, να την πηγαίνει σε κλαμπ, να την ποτίζει, να της χαρίζει δώρα, να την πηδάει και να θεωρείται από μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης μάγκας και μπήχτης, ενώ διαπράττει ακριβώς το ίδιο αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο κ. Γεωργιάδης και δεν τιμωρείται ποτέ και αυτό θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι υποκριτικό. Η δική μου γνώμη μου είναι ότι το άρθρο 351Α καλώς υπάρχει, ο νόμος δεν μπορεί να είναι τέλειος, οφείλει να είναι, όμως, στην σωστή κατεύθυνση.
Αυτό είναι το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο κ. Γεωργιάδης. Το ίδιο ακριβώς αδίκημα που διαπράττουν διαρκώς δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας ανά τα κωλάδικα της επικρατείας και σωρηδόν στα ταξίδια τους, ιδιαιτέρως στις χώρες του ανατολικού μπλόκ, χωρίς φυσικά να ζητάνε ταυτότητα από τις κοπέλες με τις οποίες κοιμούνται έναντι χρημάτων και που μπορεί να είναι 16χρονες που φαίνονται 20ρες ή 17χρονες που φαίνονται 16χρονες. Και σημαίνει αυτό ότι ο κ. Γεωργιάδης δεν πρέπει να τιμωρηθεί, αν το διέπραξε; Όχι φυσικά! Αν το διέπραξε, να τιμωρηθεί, μετά από μια δίκαιη δίκη και με την ποινή που ο νόμος ορίζει. Απλώς το λέω για να ξέρουμε γιατί μιλάμε και να μην λέμε ουρανομήκεις ανοησίες περί παιδεραστίας και παιδοφιλίας.
Και έχουμε και λέμε, λοιπόν, για τα όσα συμβαίνουν από χθες.
Χθες ο κ. Γεωργιάδης δικάστηκε χωρίς κανένα απολύτως έγγραφο στην δικογραφία, αν και υπήρχαν οι σχηματισθείσες στην Μολδαβία δικογραφίες, που και εγγύτητα χρονική είχαν με τα γεγονότα και έγιναν στον τόπο του εξεταζόμενου αδικήματος και δεν απέδωσαν καμιά ευθύνη στον κατηγορούμενο, τις οποίες η εισαγγελία δεν φρόντισε να εξασφαλίσει. Οι τρεις ανήλικοι που φέρονται ως θύματα, δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο δικαστήριο, δεν υπάρχει καμιά κατάθεσή τους πουθενά στην δικογραφία, δεν υπάρχει ούτε καν ένα έγγραφο που να αποδεικνύει την ηλικία τους, έστω. Το ίδιο το κατηγορητήριο αναφέρει τρία ονόματα και ότι ήταν τότε 16 ή 17 ετών, χωρίς κανένα απολύτως άλλο στοιχείο, πέραν του δημοσιεύματος του hot doc, στο οποίο αναφέρονται αυτά τα τρία ονόματα και οι ηλικίες. Κανένα απολύτως. Γιατί 16 ή 17 και όχι 17 ή 18; Κανείς δεν ξέρει. Η δικηγόρος της ΜΚΟ που έδωσε την συνέντευξη στο hot doc δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο και καμιά κατάθεσή της δεν αναγνώστηκε έστω, για να επιβεβαιώσει τα όσα είπε και να παραθέσει στοιχεία που να τα αποδεικνύουν. Ξέρετε με βάση ποια αποδεικτικά στοιχεία καταδικάστηκε ο κ. Γεωργιάδης; Με βάση τις καταθέσεις τριών ανθρώπων. Του κ. Μπαξεβάνη και των δημοσιογράφων του hot doc και koutipandoras κκ. Προβολισιάνου και Γκασιάμη. Να δεχθώ ότι είναι τα τρία καλύτερα παιδιά της χώρας, ο ανθός της δημοσιογραφίας και τα υποδείγματα χρηστού πολίτη. Και οι τρεις είναι μηδενικής αξιοπιστίας στην συγκεκριμένη υπόθεση, δεδομένου ότι αν δεν καταδικαστεί τελικά ο κ. Γεωργιάδης , θα θεμελιωθούν βαρύτατες ποινικές και αστικές ευθύνες εις βάρος τους. Έχουμε καταλάβει τι λέω; Ασκήθηκε μια δίωξη βάσει ενός δημοσιεύματος στο περιοδικό Hot doc και με μοναδική την μαρτυρία του εκδότη και των δημοσιογράφων που το συνέταξαν και που κινδυνεύουν αν αθωωθεί ο κατηγορούμενος, το δικαστήριο θεώρησε (με πλειοψηφία 2-1, ένας δικαστής ψήφισε την αθώωση του κ. Γεωργιάδη) ότι αποδείχθηκε το περιεχόμενο του δημοσιεύματος. Το «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει» αντί του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Α, ξέχασα. Σημαντική απόδειξη ενοχής συνεισέφερε και ο κ. εισαγγελέας με την εμπεριστατωμένη αγόρευσή του, στην οποία είπε, αν ο κατηγορούμενος ήταν αθώος, γιατί προσέλαβε τον καλύτερο δικηγόρο στην Μολδαβία και προσπάθησε με κάθε τρόπο να παύσει η εναντίον του ποινική δίωξη; Είναι περιφρόνηση της Δικαιοσύνης αυτό. Πώς λέγανε στις δίκες της Μόσχας, όταν κάποιος μετά από βασανιστήρια και εκβιασμούς δεν ομολογούσε αυθορμήτως και οικειοθελώς; «Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει την ενοχή του κατηγορουμένου, πράγμα που αποδεικνύει πόσο καλά τα έκρυψε το κάθαρμα για να παρεμποδίσει την δικαιοσύνη». Ε, αυτό!
Και με αυτά τα στοιχεία ο κ. Γεωργιάδης κρίθηκε, για μια ψήφο, ένοχος τριών πράξεων κι τιμωρήθηκε με 18 μήνες φυλάκιση για την μία και από 12 μήνες για τις άλλες δύο, δηλαδή με το κατώτερο όριο της προβλεπόμενης από τον νόμο ποινής, και κατά συγχώνευση με φυλάκιση 28 μηνών με τριετή αναστολή. Εμείς οι νομικοί ξέρουμε ότι αρκετοί έλληνες δικαστές, ιδιαιτέρως όταν δικάζουν σε πρώτο βαθμό, έχουν μια κακιά συνήθεια. Όταν αμφιβάλλουν για την ενοχή του κατηγορουμένου, αντί να τον αθωώσουν, όπως ο νόμος και ο όρκος τους επιτάσσει, κάνουν μια γενναία έκπτωση στην ποινή. Είτε από ευθυνοφοβία, είτε από σταρχιδισμό, λένε «ας κάνει έφεση να πάει παρακάτω».
Τα παραπάνω τα έγραψα όχι γιατί θέλω να αποδείξω την αθωότητα του κ. Γεωργιάδη. Δεν είναι αυτό το θέμα μου, εξ άλλου ο κ. Γεωργιάδης στα μάτια του νόμου είναι ακόμη κατηγορούμενος και όχι ένοχος (άλλο αν οι αγράμματοι δεν το ξέρουν) κι έχει δικαιώματα που θα τα ασκήσει στο Εφετείο, στον Άρειο Πάγο ή και στο ΕΔΔΑ. Τα έγραψα, όμως, γιατί ο Κ. Γεωργιάδης δεν είχε μια δίκαιη δίκη, όπως αποδεικνύεται. Και, δυστυχώς, μετά την χθεσινή αλήτικη παρέμβαση του ενοίκου του Μαξίμου, δεν θα έχει ποτέ μια δίκαιη δίκη στην Ελλάδα. Ελπίζω κι εύχομαι, για το καλό όλων μας, να βρεθούν δικαστές με σθένος παρακάτω και να διασφαλίσουν τα δικαιώματα του κατηγορουμένου και να αποδώσουν δικαιοσύνη, καταδικάζοντάς τον μόνο στην περίπτωση που η ενοχή του θα αποδειχθεί πέρα από κάθε λογική αμφιβολία.
Και τα έγραψα επειδή μου προκαλεί αηδία ο όχλος που από χθες κατασπαράζει έναν άνθρωπο, ό,τι κι αν κατηγορείται ότι έκανε αυτός, και αποδίδει δικαιοσύνη κόπτοντας τον κιμά παρουσία του πελάτου. Αρνούμαι να είμαι ο πελάτης που παρουσία του κόπτεται ο κιμάς. Αρνούμαι. Και περιμένω να το αρνηθούν και άλλοι. Λίγοι, έστω.
Ξέρω πολύ καλά ότι μετά από αυτό το κείμενο, μερικές δεκάδες φίλοι θα μου πούνε (πολλοί ίμποξ…) «μπράβο ρε Αντύπα, κάποιος έπρεπε να τα πει» και χιλιάδες ούγκανα θα χυδαιολογούν εναντίον μου , χωρίς να έχουν καταλάβει ούτε μια γραμμή απ’ ό,τι γράφω. Κλάιν. Μ’ ενδιαφέρει η γνώμη που έχουν οι άλλοι για μένα, αλλά πολύ περισσότερο μ’ ενδιαφέρει η γνώμη που έχω εγώ για μένα. Στο κάτω-κάτω της γραφής, τα ούγκανα μπορώ να τα κρατάω μακριά από την ζωή μου, τον εαυτό μου όμως είμαι υποχρεωμένος να τον βλέπω κάθε μέρα. Και δεν θα μπορώ να έχω καλή γνώμη για τον εαυτό μου αν λουφάξω ενώ βλέπω δίπλα μου τον όχλο να καταλύει το κράτος δικαίου και να δολοφονεί ηθικά έναν άνθρωπο. Ο οποίος, ακόμη κι αν στο τέλος αποδειχθεί ένοχος, θα τιμωρηθεί από τον νόμο με ανώτατη ποινή 28 μηνών φυλάκισης με αναστολή και 20.000 ευρώ χρηματική ποινή, αλλά από τον αφιονισμένο όχλο με ηθικό θάνατο. Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις ότι με το κείμενό μου αυτό θα αλλάξω κάτι υπολογίσιμο. Μου είπε πριν λίγο ένας καλός φίλος «μην το κάνεις, είναι μια μάχη χαμένη». Του απάντησα ότι ναι, αυτή η μάχη είναι χαμένη, αλλά δεν δίνω αυτήν την μάχη. Δίνω την μάχη να παραμείνω πολίτης και νομικός. Δεν θα γίνω Νεάντερταλ για να με ψηφίζουν οι Νεάντερταλ. Που δηλαδή, μια χαρά ήταν οι Νεάντερταλ, άμα το καλοσκεφτείς.
