Αλλαγές στα εργασιακά εξήγγειλε από το βήμα της ΔΕΘ ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ξεκαθαρίζοντας πως δεν θα υπάρξει κατάργηση του 8ωρου.
Ειδικότερα η ερώτηση ήταν η εξής:
Γ. ΜΠΑΣΚΑΚΗΣ (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ): Καλησπέρα κύριε Πρόεδρε. Αναφορικά με τα εργασιακά. Είπατε εχθές ότι καταργούνται παρωχημένες ρυθμίσεις του περασμένου αιώνα. Μπορείτε να διευκρινίσετε ποιες είναι αυτές; Ανήκουν σε αυτές το 8ωρο, το δικαίωμα στην απεργία ή το δικαίωμα στη συνδικαλιστική οργάνωση;
Η απάντηση του πρωθυπουργού:
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Κάντε λίγο υπομονή για το ζήτημα αυτό, διότι θα θέσουμε σε δημόσια διαβούλευση σύντομα την πρότασή μας για το Εργασιακό Νομοσχέδιο. Αλλά φαντάζομαι ότι λίγοι θα είχαν αντίρρηση στο να μπορούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να έχουν περισσότερη ευελιξία, εφόσον το επιθυμούν οι ίδιοι, στο πώς κατανέμουν το χρόνο τους. Χωρίς αυτό, σε καμία περίπτωση, να σημαίνει κατάργηση του 8ώρου. Λίγοι μπορεί να έχουν αντίρρηση στο γεγονός ότι ένας συνδικαλιστικός νόμος, ο οποίος, εάν δεν κάνω λάθος, είχε ψηφιστεί το 1982, χρειάζεται επιτέλους κάποιον ουσιαστικό εξορθολογισμό. Αλλά, για αυτό το ζήτημα θα φροντίσω να δώσω άπλετο χρόνο διαβούλευσης αλλά και κοινοβουλευτικής συζήτησης.
Είναι βέβαιο ότι αμέσως θα ηχήσουν τα «τύμπανα του πολέμου», γιατί τα εργασιακά έχουν και μία εικόνα ταμπού για την Αντιπολίτευση, ως προς το πόσο επιδιώκει να τα σηκώνει. Θέλω να σας θυμίσω ότι έπρεπε να απαντώ για κανένα μήνα, διότι περίπου είχα παρουσιαστεί ως κάποιος ο οποίος θα υιοθετήσει την εργασία επτά ημέρες την εβδομάδα, 365 μέρες το χρόνο. Άρα καλό είναι η κριτική η οποία θα μας ασκηθεί να στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα και όχι σε πράγματα τα οποία κάποιοι φαντάζονται ότι μπορεί να έχουμε πει.
Επομένως, μέσα στον επόμενο μήνα θα υπάρχει νομοσχέδιο για τα εργασιακά σε δημόσια διαβούλευση, και τότε με χαρά θα συζητήσω με όλες τις πολιτικές δυνάμεις, με τον Τύπο, με την Αντιπολίτευση, επί συγκεκριμένων όμως προτάσεων.
Αλλαγές στην Παιδεία
Και στην Παιδεία εξήγγειλε αλλαγές ο πρωθυπουργός
Ειδικότερα η ερώτηση ήταν η εξής:
Κ. ΓΑΛΑΝΟΥ (ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ - LIBERAL.GR): Κύριε Πρόεδρε, και χθες στην ομιλία σας και προ ολίγου εδώ κάνατε μία προσπάθεια να «αποκρούσετε», επιτρέψτε μου τα εισαγωγικά στη λέξη, την κατηγορία ότι η Κυβέρνηση σας έχει εμφανίσει μία μεταρρυθμιστική κόπωση, ή αν θέλετε, μία αμφιθυμία. Κι αυτή η εντύπωση είναι έντονη κυρίως σε ό,τι αφορά το κομμάτι των κυβερνητικών παρεμβάσεων στο χώρο της εκπαίδευσης, για τις οποίες -όπως κι εσείς γνωρίζετε- υπήρχαν υψηλές, υψηλότατες προσδοκίες. Υποθέτω ότι συμμερίζεστε και τον ευρύ προβληματισμό που πυροδοτήθηκε και από τις επιδόσεις στις εισαγωγικές εξετάσεις στα Πανεπιστήμια.
Πιστεύετε ότι έχετε κάνει όσα επείγοντα έπρεπε να έχουν γίνει ώστε να προχωρήσει, ή τουλάχιστον να εκκινήσει αυτός ο μετασχηματισμός της εκπαιδευτικής διαδικασίας που θα επιτρέψει στην Παιδεία στην Ελλάδα να γίνει κεντρικός μοχλός ανάπτυξης και να απεμπλέξει και τον κοινωνικό «ανελκυστήρα» για τον οποίο έχετε μιλήσει επανειλημμένα;
Η απάντηση του πρωθυπουργού:
Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: Η Παιδεία είναι μεγάλο στοίχημα για την Κυβέρνηση κι για εμένα προσωπικά. Πιστεύω ότι έχουμε κάνει πολλά, αλλά έχουμε ακόμα πολλά περισσότερα να κάνουμε. Και θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι παρεμβάσεις στην Παιδεία είναι από τη φύση τους παρεμβάσεις μακροχρόνιες οι οποίες δεν μπορούν να υλοποιηθούν όλες σε ένα χρόνο.
Και επειδή έχουμε κάνει πολλά πράγματα ως Κυβέρνηση, θέλω να θυμίσω ότι κυβερνάμε 14 μήνες. Έχουμε μόλις ολοκληρώσει το ένα από τα τέσσερα χρόνια. Και για την Παιδεία θα ήταν, νομίζω, άδικο να περιμένει κανείς ότι θα μπορούσαμε να τα κάνουμε όλα μέσα στον πρώτο χρόνο. Έχουμε κάνει όμως αρκετά.
Να ξεκινήσω με κάτι προφανές το οποίο το έχουμε ξεχάσει, το άσυλο. Για πηγαίντε να κάνετε μία βόλτα σήμερα στο Αριστοτέλειο, το λέω επειδή είναι ακριβώς δίπλα μας, και πείτε μου αν σας θυμίζει σε κάτι την κατάσταση που επικρατούσε πριν από ένα χρόνο. Δεν λέω ότι ο νόμος έχει λειτουργήσει άριστα παντού και δεν λέω ότι δεν υπάρχουν κάποια επιμέρους προβλήματα. Ήταν μία σημαντική παρέμβαση, όμως, η οποία απελευθέρωσε τα πανεπιστήμια από αυτή την απαράδεκτη πρακτική, να γίνονται άνδρα ανομίας και παραβατικότητας.
Ξέρετε, πολλές φορές η κανονικότητα και η συνήθεια της νέας καθημερινότητας μας κάνει να ξεχνάμε πώς ήταν τα πράγματα και ότι όλα αυτά δεν ήταν καθόλου αυτονόητα. Χρειάστηκε μία πολιτική απόφαση για να γίνει αυτό.
Δεν θα σταθώ στις παρεμβάσεις στα σχολεία. Θα περιοριστώ στο ζήτημα των πανεπιστημίων γιατί νομίζω ότι αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία. Ξέρετε ότι έχουμε ήδη ψηφίσει την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης η οποία και έχει και τον κύριο ρόλο να εισηγείται και να αποφασίζει για τη διάρθρωση του ακαδημαϊκού χάρτη στη χώρα.
Και πράγματι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μία κατάσταση η οποία δεν είναι ευχάριστη όταν δίνεται η εντύπωση ότι κάποιος μαθητής δίνει εξετάσεις και μπαίνει ουσιαστικά δίνοντας λευκή κόλλα σε ένα πανεπιστήμιο. Γιατί είναι πρόβλημα αυτό; Γιατί κατ’ αρχάς προκύπτει το ζήτημα; Προκύπτει το ζήτημα γιατί υπάρχουν σχολές και τμήματα τα οποία προσφέρουν περισσότερες θέσεις από τη ζήτηση που υπάρχει γι’ αυτό το τμήμα. Το αποτέλεσμα είναι ότι κάποιος μπαίνει με τον ελάχιστο βαθμό. Νομίζω ότι αυτό είναι κατανοητό.
Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι τόσο ότι μπαίνει με βαθμό. Το πρόβλημα είναι γιατί έχουμε σχολές, γιατί έχουμε τμήματα που δεν έχουν ζήτηση; Και ποια θα έπρεπε να είναι η αναδιάταξη του ακαδημαϊκού χάρτη ώστε να στηρίξουμε εκείνα τα τμήματα τα οποία έχουν ζήτηση και ενδεχομένως να κάνουμε παρεμβάσεις σε αυτά τα οποία να μην ανταποκρίνονται στις ανάγκες της αγοράς.
Στόχος μας δεν είναι να βγάζουμε πτυχιούχους με ένα πτυχίο μόνο και μόνο για να έχουν ένα πτυχίο και να λένε ότι είναι πτυχιούχοι. Είναι να έχουν πτυχία τα οποία να τους δίνουν δεξιότητες και να ανταποκρίνονται και στις επιθυμίες τους.
Και ναι, ένα από τα ζητήματα τα οποία συζητάμε, είναι υπό εξέταση -και θέλω να τονίσω ότι θα υπάρχει νομοσχέδιο εμβληματικό για την ανώτατη εκπαίδευση το οποίο θα έχει ψηφιστεί μέσα στους επόμενους έξι μήνες- είναι, παραδείγματος χάριν, η ίδια η σχολή, το τμήμα να ορίζει για ένα μάθημα βασικό βαθμό ελάχιστο για να μπορείς να μπεις στο τμήμα. Ναι, δεν μπορείς να μπεις στο Μαθηματικό αν γράψεις 3 μαθηματικά. Να το πω πολύ απλά. Πρέπει να μπει ένα όριο σε αυτό. Αλλά δεν θέλουμε τόσο να το κάνουμε εμείς αυτό. Θέλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα στα πανεπιστήμια να το κάνουν. Η απάντηση, λοιπόν, είναι, Και επίσης έρχεται ένα πάρα πολύ εμβληματικό νομοσχέδιο για την επαγγελματική εκπαίδευση. Το οποίο και αυτό θα έχει ξεχωριστεί σημασία διότι την έχουμε παντελώς παραμελήσει την επαγγελματική εκπαίδευση στη χώρα και βρισκόμαστε συνέχεια αντιμέτωποι μιλώντας με την ίδια την παραγωγική κοινότητα να μας λέει ότι χρειάζονται ειδικότητες, τεχνικές ειδικότητες που πολύ απλά δεν υπάρχουν.
Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα μεγάλο πρόβλημα. Την άκριτη ανωτατοποίηση των ΤΕΙ. Το είχαμε επισημάνει τότε. Έγινε με τρόπο απαράδεκτο. Θέλω να θυμίσω ότι πολλά τμήματα τα οποία δημιουργήθηκαν, με βουλευτικές αποφάσεις της τελευταίας στιγμής -να τα θυμηθούμε όλα αυτά- τα έχουμε βάλει σε αναστολή διότι δεν θέλαμε να δημιουργήσουμε τμήματα τα οποία γίνονται μόνο για πελατειακούς λόγους.
Κάνοντας λοιπόν όλοι μας την αυτοκριτική μας βλέπω πού είναι το πρόβλημα, αναγνωρίζω ότι δεν μπορούσαμε να τα κάνουμε όλα σε ένα χρόνο, έχω όμως και μια πάρα πολύ ξεκάθαρη -και εγώ και η Υπουργός- άποψη για το πού πρέπει να κινηθούμε από εδώ και στο εξής.
Τα θέματα αυτά και το νομοσχέδιο της επαγγελματικής εκπαίδευσης αλλά και το εμβληματικό νομοσχέδιο της ανώτατης εκπαίδευσης θα είναι ψηφισμένα εντός των επόμενων έξι μηνών. Από εκεί και πέρα στα ζητήματα του τρόπου εισαγωγής, δεν θα αλλάξουν οι πανελλήνιες, είναι κάτι το οποίο το έχω πει επανειλημμένως, το επαναλαμβάνω και τώρα αλλά, ναι, κάποια «φίλτρα» πρέπει να μπουν.
Και νομίζω ότι υπάρχει και ένα ζήτημα στοιχειώδους ευθύνης, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, να μια ωραία φιλελεύθερη αναφορά κ. Μόσχοβα, γιατί με ρωτήσατε πριν για το αν έχουμε βάλει νερό στη φιλελεύθερη προσέγγισή μας. Πιστεύω πολύ στα δικαιώματα, στην ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Εάν το κράτος προσφέρει δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση -και πολύ καλά κάνει- σε κάθε Έλληνα ο οποίος διεκδικεί είσοδο στο πανεπιστήμιο ενέχει και ένα στοιχείο, δεν θα το πω πρόκλησης αλλά αδιαφορίας, το να μπαίνεις στο πανεπιστήμιο με λευκή κόλλα.
