Είναι πραγματικά άδικη η εξαντλητική εφαρμογή του νόμου στους ανθρώπους εκείνους, που είναι «αόρατοι» από οποιοδήποτε σύστημα βοήθειας και υποστήριξης», αναφέρει ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Α΄Θεσσαλονίκης Χρήστος Γιαννούλης για τους Μουσικούς του Δρόμου. "Το κράτος εξαντλεί την αυστηρότητά του, επιβάλλοντας εξοντωτικά πρόστιμα σε βάρος τους, όπως έγινε στην περίπτωση της Μουσικού του Δρόμου στη Θέρμη", αναφέρει μεταξύ άλλων.
Αναλυτικά η δήλωση του Βουλευτή Χρ. Γιαννούλη για τους Μουσικούς του Δρόμου
«Ήδη από το πρώτο κύμα της πανδημίας ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας είναι στα πρόθυρα της απόγνωσης. Παραστάσεις ακυρώνονται, συναυλίες αναβάλλονται, κινηματογράφοι, μουσικές σκηνές, θέατρα όλα κλειστά και οι εργαζόμενοι σε αυτά σε κατάσταση οικονομικής εξαθλίωσης.
Και ενώ αυτή είναι η παρούσα συγκυρία, με πρόσφατη υπουργική απόφαση εξαιρέθηκαν της οικονομικής ενίσχυσης και οι πλέον «αόρατοι» εξ αυτών όπως αυτοί που ήταν δικαιούχοι τακτικής επιδότησης ανεργίας στο χρονικό διάστημα από 1/1/2020 έως και 31/5/2020 και αυτοί που ήταν δικαιούχοι και είχαν ήδη λάβει την αποζημίωση ειδικού σκοπού ύψους οκτακοσίων ευρώ (800 €), δηλαδή όσοι κατάφεραν να πάρουν έστω και αυτά τα «ψίχουλα» της προηγούμενης βοήθειας.
Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για στήριξη τους παραμένουν κούφια λόγια. Για ποια στήριξη μιλάμε όταν ακόμα και για τη δημιουργία της πλατφόρμας artandcultureprofessionals.services.gov.gr στην ΕΡΓΑΝΗ, η οποία πρόκειται να μετεξελιχθεί σε Μητρώο Καλλιτεχνών και Δημιουργών του ΥΠΠΟΑ, ποτέ δεν ρωτήθηκαν αυτοί τους οποίους αφορά, δηλαδή οι ίδιοι οι καλλιτέχνες.
Και ενώ αυτή είναι η πολιτική της ΝΔ για την ενίσχυση των καλλιτεχνών το κράτος εξαντλεί την αυστηρότητά του, επιβάλλοντας εξοντωτικά πρόστιμα σε βάρος τους, όπως έγινε στην περίπτωση της Μουσικού του Δρόμου στη Θέρμη. Ναι αυτή η δραστηριότητα δεν έχει κωδικούς στην εφορία αλλά γι αυτό δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι μουσικοί αλλά το κράτος. Επιπλέον είναι απαράδεκτο να τιμωρούνται για παραβίαση του ΚΟΚ με παρεμπόδιση στην κίνηση των πεζών! Αναρωτήθηκε κανείς πως θα επιβιώσουν αυτοί οι άνθρωποι και η οικογένειες τους, ξεχασμένοι από το κράτος, που οφείλει να τους υποστηρίξει;
Θα πρέπει όμως να γνωρίζει η σημερινή κυβέρνηση, ότι η χειρότερη μορφή της αδικίας είναι να χαρακτηρίζεται δίκαιο το άδικο και είναι πραγματικά άδικη η εξαντλητική εφαρμογή του νόμου στους ανθρώπους εκείνους, που είναι «αόρατοι» από οποιοδήποτε σύστημα βοήθειας και υποστήριξης».
