Στην έκθεση, που παρουσιάστηκε σε εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ (Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτική), η Ελλάδα καταλαμβάνει την 27η θέση ανάμεσα σε 38 χώρες, συγκεντρώνοντας 44 στους 100 βαθμούς, με το μέσο όρο των εξεταζομένων χωρών να είναι στους 60. Ο δείκτης, που προσδιορίζεται από στατιστικές, παίρνει υπ' όψη την κινητικότητα στην αγορά εργασίας, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την καταπολέμηση των διακρίσεων, την επανένωση των οικογενειών, της πρόσβασης στην υγεία, την μόνιμη διαμονή και την απόδοση ιθαγένειας.
Τη μεγαλύτερη πρόοδο σημείωσε η Ελλάδα το 2010, με τον Ν 3838, γνωστό και ως «νόμο Ραγκούση», ανέφερε η Έντα Γκέμη, ερευνήτρια του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο οποίος πρόσθεσε 9 βαθμούς στη βαθμολογία.
Το 2013, με το Ν 4251, την κατάργηση του δικαιώματος ψήφου και την άρνηση πρόσβασης της δεύτερης γενιάς μεταναστών στην ιθαγένεια, έχασε 5 βαθμούς, ενώ το 2014 κέρδισε 2 βαθμούς, εφόσον βελτιώθηκε η πρόσβαση των μεταναστών στην αγορά εργασίας και στην επανένωση των οικογενειών, ενώ θετικά βήματα σημειώθηκαν ενάντια στη ρητορική του μίσους και τα ρατσιστικά εγκλήματα.
«Η Ιταλία και η Ισπανία έχουν καλύτερες πολιτικές ένταξης από την Ελλάδα, παρότι αποτελούν κι αυτές χώρες εισόδου μεταναστών» επισήμανε ο Τόμας Χάντλεστον, συντονιστής ερευνητής του MIPEX, αναλύοντας τα αποτελέσματα.
Ενώ πριν από πέντε χρόνια οι περισσότεροι μετανάστες (40%) έρχονταν στην Ελλάδα για εργασία, και μόνο το 5,2% για αναζήτηση ασύλου, τελευταία οι αριθμοί έχουν αντιστραφεί και η πλειονότητα των ξένων πολιτών είναι πρόσφυγες, περιέγραψε η Μαρίνα Νικόλοβα, βοηθός ερευνήτρια στο ΕΛΙΑΜΕΠ. Ο Μαχμούτ Αμπντελρασούλ από την οργάνωση Αλμασάρ, η Μαρία Βουτσινού, ειδικός επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη και ο δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών Δημήτρης Αγγελίδης, αναφέρθηκαν στο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια που εισάγεται αύριο για επεξεργασία στη Βουλή, το οποίο έχει ελλείψεις και δεν καλύπτει πολλές ομάδες, όπως τόνισαν, αλλά όλοι συμφώνησαν πως είναι μια αρχή. Η κ. Βουτσινού εξήγησε πως το καινούργιο σχέδιο νόμου, προσπαθεί να εκσυγχρονίσει το νομοθετικό πλαίσιο, έχοντας ως όριο συμμόρφωσης την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ώστε να μην υπάρχει ο κίνδυνος να ακυρωθεί εκ νέου.
