Ενώ αυξάνεται η μέση ηλικία του εργατικού δυναμικού της Ευρώπης, δεν αυξάνεται επαρκώς και η συμμετοχή των μεγαλύτερων σε ηλικία στη μάθηση. Το 2014, σε προγράμματα διά βίου μάθησης συμμετείχε λίγο παραπάνω από το 10% των ενηλίκων ηλικίας 25 έως 64 ετών, ποσοστό το οποίο υπολείπεται σημαντικά του στόχου του 15% για το 2020 που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Αν και από ό,τι φαίνεται αυξήθηκε ο αριθμός των εργοδοτών που προσφέρουν προγράμματα κατάρτισης, για τη μεγαλύτερη συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτά χρειάζεται να γίνουν κι άλλες αλλαγές.
Η έρευνα για τη συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση (CVTS), η οποία μετρά την κατάρτιση στις επιχειρήσεις, καταγράφει για την περίοδο 2005-2010 αύξηση στη συμμετοχή των εργαζομένων από 33% σε 38%. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, μεταξύ 2005 και 2010 και παρά την οικονομική ύφεση, το ποσοστό των επιχειρήσεων που παρείχαν προγράμματα κατάρτισης αυξήθηκε από 60% σε 66%. Ως ανασταλτικοί παράγοντες, τόσο για την παροχή προγραμμάτων κατάρτισης όσο και για τη συμμετοχή σε αυτά, αναφέρονται η έλλειψη χρόνου και το κόστος.
Το Cedefop διερευνά πώς προσπαθούν τα κράτη μέλη να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή ενηλίκων σε προγράμματα κατάρτισης. Για να ξεπεραστούν οι χρονικοί περιορισμοί, πολλές χώρες αναπτύσσουν συστήματα οργάνωσης της μαθησιακής διαδικασίας, όπως π.χ. σπονδυλωτά μαθήματα. Για την κάλυψη του κόστους, τα κράτη μέλη θέσπισαν διάφορα οικονομικά κίνητρα απευθυνόμενα και σε εργαζόμενους αλλά και σε εργοδότες. Παρόλα αυτά, πρέπει να γίνουν πιο ορατά τα οφέλη που θα αποκομίσουν, τόσο οι συμμετέχοντες όσο και οι εργοδότες, από την παροχή κατάρτισης.
Η συμμετοχή σε προγράμματα εκπαίδευσης ενηλίκων δεν οδηγεί απαραιτήτως στην απόκτηση αναγνωρισμένου τίτλου κατάρτισης, γεγονός που αποτελεί αντικίνητρο. Ένας τρόπος να ενθαρρύνεται η συμμετοχή ενηλίκων θα ήταν η θέσπιση συστημάτων επικύρωσης της μάθησης που αποκτάται σε μη τυπικό και άτυπο πλαίσιο - μεταξύ άλλων και στην εργασία - ώστε το μαθησιακό αποτέλεσμα να εξομοιώνεται με αναγνωρισμένο προσόν ή να επιτρέπει τη στροφή προς νέες μαθησιακές δυνατότητες.
Το πώς αντιλαμβάνονται οι εργοδότες τα οφέλη της κατάρτισης εξαρτάται από τη στρατηγική που εφαρμόζει η επιχείρησή τους. Το 2010, στο πλαίσιο της έρευνας για τη συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση, το 77% των επιχειρήσεων που δεν παρείχαν κατάρτιση ανέφεραν ως λόγο ότι δεν υπήρχε τέτοια ανάγκη. Το κατά πόσον μια επιχείρηση παρέχει κατάρτιση εξαρτάται και από το εάν τη θεωρεί μεσοπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη επένδυση για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της καινοτομίας της. Σύμφωνα με έρευνα του Ευρωβαρόμετρου το 2013, το 51% των επιχειρήσεων της ΕΕ που επενδύουν στην κατάρτιση εκτιμούν ότι τα οφέλη από αυτήν την επένδυση θα εξαντληθούν σε λιγότερο από μια διετία. Η παροχή υποστήριξης στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις για την ενσωμάτωση της εκπαίδευσης ενηλίκων στις επιχειρηματικές στρατηγικές τους μπορεί να λειτουργήσει ως κίνητρο για τους εργοδότες.
