• Δημοκρατικές αξίες. (Βία, ρατσισμός, διαφορετικότητα, εκπαίδευση μειονοτήτων, αειφορία εκπαιδευτικών μονάδων, αυτοδιοίκητο διαφόρων βαθμίδων, κοινωνική μέριμνα, πρόσβαση σε πολιτισμικά δρώμενα).
• Οικονομικά της εκπαίδευσης (τρόποι θεσμοθετημένης αύξησης του ποσοστού επιχορήγησης στην εκπαίδευση, διαφορετικά χρηματοδοτικά σχήματα, δυνατότητες μείωσης εξόδων, πράσινα σχολεία, αξιοποίηση περιουσίας, πολιτική προσλήψεων, οικολογικό αποτύπωμα των εκπαιδευτικών μονάδων).
• Αξιολόγηση εκπαιδευτικών μονάδων και εκπαιδευτικού προσωπικού
• Νέες τεχνολογίες, διδακτική πρακτική, ψηφιακός εγγραμματισμός
• Ενιαίος χώρος ανωτάτης εκπαίδευσης και έρευνας.
• Λύκειο-Παραπαιδεία-Εισαγωγή στα ΑΕΙ. Μετεγγραφές.
• Είδη και δομή των διαφορετικών σχολικών μονάδων και του σχολικού δικτύου ανά περιοχή.
• Διοίκηση Εκπαίδευσης και αποκέντρωση της.
• Διασύνδεση των εκπαιδευτικών δομών με την παραγωγή, με την αγορά εργασίας.
• Προοπτικές για νέους επιστήμονες. Συγκεκριμένα μέτρα.
• Ρόλος Κοινωφελών Ιδρυμάτων, ΜΚΟ και άλλων οργανισμών για την εκπαίδευση και έρευνα.
• Συνεχής και διά βίου εκπαίδευση.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι στους τρεις φορείς, που είχαν ανακοινωθεί ότι θα δρουν παράλληλα στον εθνικό διάλογο (Επιτροπή Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου, Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας), προστέθηκε και το Ινστιτούτο Επαγγελματικής Πολιτικής. Προς το τέλος της συνεδρίασης δημιουργήθηκε ένταση με αφορμή την αλλαγή του τρόπου επιλογής διευθυντών εκπαίδευσης, αλλά το ζήτημα δεν πήρε μεγαλύτερη έκταση.