Με βάση πρόσφατα στοιχεία της έκθεσης «Πολιτικές για το νοσηλευτικό προσωπικό στις χώρες του ΟΟΣΑ», το 2013 η Ελλάδα είχε 6,29 γιατρούς ανά 1.000 κατοίκους, καταγράφοντας μεγάλη αύξηση από το 2000, όταν είχε 4,33 γιατρούς.
Η Αυστρία, που είναι δεύτερη στη σειρά, είχε 4,99 γιατρούς ανά 1.000 κατοίκους το 2013 και η τρίτη στη σειρά Γερμανία είχε 4,05 γιατρούς, ενώ ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ ήταν 3,27 γιατροί.
Όσον αφορά το νοσηλευτικό προσωπικό, το 2013 στην Ελλάδα αντιστοιχούσαν 3,62 σε 1.000 κατοίκους από 2,72 το 2000. Χαμηλότερο αριθμό από την Ελλάδα είχαν μόνο το Μεξικό (2,62) και η Τουρκία (1,83), ενώ ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ ήταν 9,09 νοσοκόμοι για 1.000 κατοίκους. Στην πρώτη θέση ήταν η Ελβετία (17,36).
«Παρά τις επανειλημμένες αιτιάσεις στα μέσα ενημέρωσης και σε δημόσιες συζητήσεις για αυξανόμενες υστερήσεις, ο αριθμός των γιατρών και των νοσοκόμων δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερος στις χώρες του ΟΟΣΑ», αναφέρει η έκθεση.
«Το 2013, συνολικά 3,6 εκατομμύρια γιατροί και 10,8 εκατομμύρια νοσηλευτές απασχολούνταν στις χώρες του ΟΟΣΑ έναντι 2,9 εκατομμυρίων γιατρών και 8,3 εκατομμυρίων νοσοκόμων το 2000. Ο αριθμός των γιατρών και νοσοκόμων αυξήθηκε ταχύτερα από τον συνολικό πληθυσμό σε όλες σχεδόν τις χώρες, με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο λόγος των γιατρών προς τον πληθυσμό και λόγος των νοσοκόμων προς τον πληθυσμό», προσθέτει η έκθεση.
Το «μείγμα των δεξιοτήτων», όπως μετράται από τον αριθμό των νοσηλευτών ανά γιατρό, διαφέρει πολύ μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, «αντανακλώντας διαφορετικούς τρόπους οργάνωσης της παροχής νοσηλευτικής περίθαλψης και την κατανομή καθηκόντων μεταξύ διαφορετικών παρόχων νοσηλευτικής περίθαλψης».
Στις μισές χώρες, το 2013 αντιστοιχούσαν από 2 έως 4 νοσηλευτές ανά γιατρό. Το ποσοστό αυτό ωστόσο κυμαίνονταν από λιγότερο από έναν νοσοκόμο ανά γιατρό στην Ελλάδα έως 4,5 νοσοκόμους ανά γιατρό (ή παραπάνω) στη Φινλανδία, την Ιαπωνία, την Ιρλανδία και τη Δανία.
