Έτσι, η λειτουργία της αγοράς -τα επιχειρηματικά σχέδια και οι χρηματοδοτήσεις- καθορίζονται και σήμερα από τα κομματικά γραφεία» είπε ο κ. Θεοδωράκης μιλώντας στην ομάδα των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κατόπιν πρόσκλησης του προέδρου του ALDE Γκι Φέρχοφσταντ.
«Η Ελλάδα είναι το τελευταίο προπύργιο του Σοβιετικού κρατισμού. Για δεκαετίες υπήρχε μια απολύτως ελεγχόμενη και κρατικά κατευθυνόμενη οικονομία με υπερδανεισμό του δημοσίου, με κρατικές επιχειρήσεις ακόμα και στους πιο απίθανους τομείς, με συντεχνίες που είχαν αποσπάσει απίστευτα προνόμια (συντεχνίες στις οποίες πρωταγωνιστούσαν και οι αριστεροί αντίπαλοι των κυβερνήσεων). Και μια οικονομία των ημετέρων» σημείωσε.
Ο κ. Θεοδωράκης σημείωσε ότι ενώ η Ελλάδα κατατάσσεται στην πρώτη θέση της λίστας του ΟΟΣΑ σε νομοθέτηση μεταρρυθμίσεων, παραμένει στις τελευταίες θέσεις σε κρίσιμους τομείς: Στην επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις, τη δικαιοσύνη, τη διαφάνεια, την παιδεία, ενώ υπάρχουν ακόμη τεράστια περιθώρια για να μειωθεί η γραφειοκρατία.
Ακόμη τόνισε ότι «η Ευρώπη πρέπει να καταλάβει ότι εκτός από το να επιβάλλει νόμους πρέπει να συγκρουστεί με τους λαϊκιστές που κυριαρχούν στην ελληνική σκηνή» και αναφέρθηκε στα θέματα σε «ένα από τα πιο διαφημισμένα θέματα της αριστερής κυβέρνησης, με ολίγον από ακροδεξιά, που είναι η διαφθορά και η διαπλοκή». Αναφέρθηκε επίσης στο θέμα των αδειών των τηλεοπτικών καναλιών, τονίζοντας ότι μειώνοντας τις άδειες σε τέσσερις η κυβέρνηση «τους σπρώχνει όλους στη συναλλαγή, τους ωθείς όλους στη διαπλοκή».
«Το Ποτάμι πρόσφατα έκανε μια συγκεκριμένη πρόταση που συνοψίζετε στον τίτλο: Κόβουμε κρατικές σπατάλες για να κόψουμε φόρους.
Παράλληλα κατέθεσε επεξεργασμένες μεταρρυθμίσεις για τη Δημόσια Διοίκηση – με αξιολόγηση και κατάργηση της μονιμότητας σε πολλούς τομείς, για τον χωρισμό κράτους – εκκλησίας, για μια ανεξάρτητη δικαιοσύνη και αλλαγή του Συντάγματος και του εκλογικού νόμου. Για περισσότερη κοινωνία των πολιτών» είπε ο κ. Θεοδωράκης και κατέληξε: «Το Ποτάμι όμως εμφανίζεται στάσιμο στις δημοσκοπήσεις. Δυστυχώς, η συνεχής διάψευση των λαϊκιστών δεν έχει οδηγήσει μέχρι τώρα τους Έλληνες στη σύγκρουση με τον λαϊκισμό. Ο χρόνος, όμως, τελειώνει γιατί οι ευκαιρίες για να περάσει μια χώρα στην δυναμική οικονομία και την κοινωνική δικαιοσύνη δεν είναι άπειρες και πολλές φορές φοβάμαι ότι θα την πατήσουμε σαν το τζιτζίκι που νομίζει ότι το καλοκαίρι θα είναι αιώνιο».
