Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Σε μία επταώροφη πολυκατοικία, κάθε ένοικος, από το ισόγειο μέχρι και τον 6ο, έχει το... θέμα του. Έτσι, σε κάθε όροφο εξελίσσεται και μια περίεργη ιστορία. Συν τοις άλλοις, υπάρχει κάτι που τους στοιχειώνει όλους. Τι κρύβει ο 7ος όροφος;
Περισσότερα θα δείτε στη σκηνή του θεάτρου Άρατος (Μοσκώφ 12 με Φράγκων, Τ. 2315 312 487) όπου από τις 3 Δεκέμβρη θα παίζεται η κωμωδία «Έχω θέμα» της Χριστίνας Λιόλιου και του Βασίλη Τσικάρα. «Μια πολυκατοικία είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας», σημειώνει η Χριστίνα Λιόλιου απαντώντας στις ερωτήσεις μας για το έργο. Συμπληρώνει πως στο κείμενό τους εστίασαν στις ιστορίες και τις συμπεριφορές, μόλις κλείνει η πόρτα. Όταν πέφτει η μάσκα που αναγκαστικά φοράμε στην κοινωνική μας ζωή.
Η ίδια τονίζει πως σπάνια βγαίνει εκτός εαυτού και πως πολλές φορές ό,τι την ενοχλεί το εξορκίζει μέσα από τη θεατρική σκηνή και τους ήρωες που πλάθει με το πληκτρολόγιό της. Παράλληλα μας αποκάλυψε πως στις 22 Γενάρη θα βγει στις αίθουσες η «ΕΞΟΔΟΣ 1826», «Μια ταινία που οφείλει να την δει κάθε Έλληνας». Για όσους δεν γνωρίζουν, πρόκειται για μια ανεξάρτητη παραγωγή από τη Θεσσαλονίκη με υπόθεση την ιστορία των παιδιών της Σαμαρίνας Γρεβενών που έφυγαν από το χωριό τους για να βοηθήσουν στην Έξοδο του Μεσολογγίου, το 1826.
-Πότε έχετε… θέμα; Τι σας εκνευρίζει; Σας βγάζει εκτός εαυτού;
-Η αλήθεια είναι ότι έχω συχνά θέμα. Με εκνευρίζει η τεμπελιά, η αδιαφορία, η αχαριστία, η γκρίνια, το ψέμα, τα γνωστά. Εκτός εαυτού ευτυχώς βγαίνω σπάνια. Εκμεταλλεύομαι τη θεατρική σκηνή και ό,τι με ενοχλεί το εξορκίζω εκεί ζωντανεύοντας οι χαρακτήρες που γεννιούνται στο μυαλό μου και μέσα από το χαρτί αποκτούν ζωή και υπόσταση.
-Γιατί στις πολυκατοικίες υπάρχει συχνά ένταση και παρεξηγήσεις;
-Μια πολυκατοικία είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας. Οι διάφοροι ένοικοι αναγκάζονται να συμβιώσουν ηθελημένα ή μη, με διαφορετικούς χαρακτήρες και διαφορετικά θέματα γενικώς. Στο «Έχω Θέμα» η πολυκατοικία δε σημαίνει τίποτα. Τυχαία τοποθετήσαμε τους ήρωες μας εκεί. Εστιάζουμε κυρίως στις ιστορίες και τις συμπεριφορές, μόλις κλείνει η πόρτα. Όταν πέφτει η μάσκα που αναγκαστικά φοράμε στην κοινωνική μας ζωή. Την ώρα που λέμε «και τώρα οι δυο μας». Και εκεί αρχίζει η μάχη.
-Το έργο αποτελεί καρπό μιας συνεργασίας. Πώς δουλέψατε κατά τη συγγραφή;
-Το έργο αποτελεί καρπό μιας πολύ καλής συνεργασίας με τον Βασίλη Τσικάρα. Επικοινωνούμε απόλυτα. Έχουμε το ίδιο χιούμορ. Μας κάνουν τα ίδια πράγματα να γελάμε. Τα ίδια μας ενοχλούν και μας στεναχωρούν. Είμαστε φίλοι και στην καθημερινότητά μας. Κάποιοι ήρωες γεννήθηκαν χωρίς να συνεννοηθούμε καν. Χωρίς να ιδωθούμε. Μια τρελή ιδέα κάπου μέσα στη νύχτα, ένα απλό μήνυμα… και μετά το πράμα δεν μαζευόταν με τίποτα. Ο ένας στέλνει τον άλλον ένα βήμα παραπέρα.
-Γιατί προτιμάτε τις κωμωδίες;
-Όταν γράφω δεν έχω τον παράγοντα κωμωδία στο μυαλό μου. Οι ήρωες μου υποφέρουν και βασανίζονται, και από τα προσωπικά τους θέματα, αλλά και από τους γύρω τους. Ο καθένας βλέπει τον εαυτό του στη σκηνή, βλέπει πράγματα που βιώνει με άσχημο τρόπο και ως εκ θαύματος τον διασκεδάζουν και τον κάνουν να γελά. Ωστόσο, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τα άλλα είδη θεάτρου, θεωρώ ότι η κωμωδία είναι το πιο δύσκολο είδος. Μπορώ να σε κάνω να κλάψεις και να σε φορτώσω ψυχολογικά σε 2 λεπτά, δε μπορώ όμως να σε κάνω να γελάσεις εύκολα.
-Ποιος ήρωας του έργου είναι πιο κοντά σε εσάς και ποιος απέχει μίλια μακριά από την ιδιοσυγκρασία σας;
-Όλοι οι ήρωες έχουν κάτι δικό μου, αλλά συνάμα και τίποτα. Είναι αλήθεια αλλά και πολύ παράξενο ταυτόχρονα. Θεωρώ απόλυτα δικό μου οτιδήποτε γεννιέται στο μυαλό μου. Όλοι οι ήρωες είναι κομμάτια της ψυχής μου και κανένας δεν απέχει από την ιδιοσυγκρασία μου, άσχετα αν το βιώνω στην προσωπική μου ζωή ή όχι.
-Επόμενα/ παράλληλα σχέδια;
-Τελειώνουμε με το καλό, το «Έχω Θέμα» στις 22 Ιανουαρίου. Στις 25 Ιανουαρίου έχουμε πρεμιέρα της ιστορικής κινηματογραφικής ταινίας μεγάλου μήκους του Βασίλη, «ΕΞΟΔΟΣ 1826», στην Αθήνα στον κινηματογράφο Αλκυονίς με Διανομή από τη New Star. Μια υπερπροσπάθεια για τα ελληνικά δεδομένα. Μια ταινία που οφείλει να την δει κάθε Έλληνας. Το γιατί; Όποιος την δει θα το καταλάβει. Το γεγονός είναι ότι έχουμε άπειρα σχέδια και ιδέες, και όχι από εργασιομανία. Αλλά από αυτό το ευλογημένο πάθος που μας διακατέχει για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Το οποίο και οφείλουμε να υπηρετήσουμε.
Συντελεστές
Κείμενο: Χριστίνα Λιόλιου – Βασίλης Τσικάρας, Σκηνοθεσία: Βασίλης Τσικάρας, Σκηνικά – κοστούμια: Theatro Aratos, Φωτισμοί: Γιώργος Στεφανίδης, Δημήτρης Προύσαλης, Δημιουργικό-trailer: Γιώργος Φλέγγας, Αφίσα: Νίκος Γκάρας, Παίζουν: Σταύρος Βαφειάδης, Μαρία Βλάχου, Χριστίνα Λιόλιου, Κική Σπύρου και ο Βασίλης Τσικάρας
Χρήσιμα
Παραστάσεις: ΚΑΘΕ Σάββατο και Κυριακή στις 21.15. Διάρκεια: 75 λεπτά.
Γενική είσοδος: 8 ευρώ
