Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Ο καθηγητής Ήπιος Θερμοκήπιος επιστρέφει με μια νέα αποστολή: να βρει ένα σπάνιο βιβλίο. Έχοντας ως βοηθούς τα εγγονάκια του, την Αθηνά και τον Ορέστη, θα ακολουθήσουν τα ίχνη των Ιωαννιτών Ιπποτών. Θα πάνε στη Μάλτα, θα βγουν σέλφι με πανοπλίες, θα μεταβούν στην Κύπρο για να συναντήσουν έναν άγγλο και έναν Κύπριο και έπειτα στη Ρόδο. Θα τα καταφέρουν; Και τι θα γίνει με τους εχθρούς του που θέλουν να τον παγιδέψουν;
Ο Χρήστος Δημόπουλος έγραψε μια ακόμη περιπέτεια του Ήπιου Θερμοκήπιου. Τίτλος του παιδικού βιβλίου; «Το χαμένο χειρόγραγο- Οι περιπέτειες του Ήπιου Θερμοκήπιου2»(εκδόσεις Ψυχογιός). Ο ήρωάς του βρέθηκε στο επίκεντρο της επίσκεψής του γνωστού συγγραφέα στην πόλη μας, αλλά και στο επίκεντρο της συνέντευξης που μας παραχώρησε.
-Πώς γεννήθηκαν οι «Περιπέτειες του Ήπιου Θερμοκήπιου»;
-Ο Ήπιος Θερμοκήπιος είναι ένας καθηγητής που εμφανιζόταν συχνά στην εκπομπή που παρουσίαζα στην ΕΡΤ, το Ουράνιο Τόξο. Μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ και το τέλος της εκπομπής, βρέθηκε κι αυτός χωρίς δουλειά. Επειδή, όμως είναι λίγο πιο μεγάλος από μένα, κατάφερε και βγήκε στη σύνταξη και, μαζί με τους δυο αγαπημένους του φίλους, τους καθηγητές Λόγιο Λεξιλόγιο και Ίδιο Εγχειρίδιο ίδρυσαν τη Λέσχη Συναξιούχων Εξερευνητών. Από τότε βοηθούν την Αντιγόνη Δεληνοτιά, διευθύντρια του Μουσείου Μυθικών Αρχαιοτήτων να ανακαλύψει μυστικά χαμένα στα βάθη της ιστορίας. Ο Θερμοκήπιος μαζί με τα αγαπημένα του εγγονάκια, την Αθηνά και τον Ορέστη γυρίζουν τον κόσμο και μπλέκονται σε περιπέτειες, αναζητώντας πάντα την αλήθεια!
-Και στα δύο βιβλία υπάρχουν γρίφοι, μυστήρια, που πρέπει να λυθούν. Τι είναι αυτό που μεταφέρετε στα παιδιά μέσα από την ανάπτυξη και τη λύση των μυστηρίων αυτών;
-Στις ιστορίες του Ήπιου Θερμοκήπιου, τη Μάσκα του Βασιλιά και το Χαμένο Χειρόγραφο, όλα τα ιστορικά στοιχεία που αναφέρονται είναι πέρα για πέρα αληθινά. Ακόμα, ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί και στη γεωγραφία. Τοπωνύμια, αεροδρόμια, εστιατόρια, ιστορικά κτίρια, όλα είναι αληθινά και περιγράφονται με κάθε λεπτομέρεια. Μ’ άλλα λόγια, η πλοκή εξελίσσεται μέσα στον πραγματικό κόσμο και όχι σ’ ένα φανταστικό περιβάλλον. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα παιδιά έρχονται σ’ επαφή με τη γνώση και τους δίνεται η δυνατότητα να επεκτείνουν αυτή τη γνώση ακόμα παραπέρα. Στο τέλος κάθε ιστορίας υπάρχει κι ένα παράρτημα με χρήσιμες πληροφορίες, έτσι κάθε παιδί μπορεί να δει τι το ενδιαφέρει περισσότερο κι αν θέλει να το ψάξει σε μεγαλύτερο βάθος στον ελεύθερο χρόνο του.
-Λένε πως τα παιδιά είναι οι πιο δύσκολοι αναγνώστες. Ισχύει; Και αν ναι, γιατί;
-Προφανώς και ισχύει! Κι αυτό γιατί τα παιδιά είναι πολύ αυστηροί κριτές. Δεν μασούν τα λόγια τους. Αν δεν τους ενδιαφέρει κάτι, αμέσως στρέφονται σε κάτι άλλο. Δεν αισθάνονται υποχρεωμένα να σπαταλήσουν το χρόνο τους σε κάτι που τα αφήνει αδιάφορα. Δεν έχουν την ανάγκη να υποκριθούν πως είναι ευγενικά ή «πολιτικώς ορθά», όπως εμείς. Όπλο τους είναι η αγνότητα και ο αυθορμητισμός που τα χαρακτηρίζει, αρετές που εμείς οι μεγάλοι έχουμε απωλέσει προ πολλού!
-Πόσο προσεκτικός οφείλει να είναι κανείς όταν γράφει για παιδιά;
-Όταν κανείς αποτείνεται σε αυστηρούς κριτές οφείλει να είναι διπλά και τριπλά προσεκτικός. Εδώ, λάθη δεν συγχωρούνται. Άρα, όχι μόνον η πλοκή, ούτε η διαμόρφωση των χαρακτήρων, αλλά και η κάθε πρόταση, η κάθε λέξη πρέπει να περνά από κόσκινο!
-Ποιο το δικό σας αγαπημένο παραμύθι;
-Κανένα που να ξεχωρίζω αυθόρμητα. Στην εποχή μου υπήρχαν μόνο τα κλασικά παραμύθια. Μ’ αυτά μεγάλωσα και με μπόλικο Βερν. Αυτός ήταν ο αγαπημένος μου συγγραφέας.
-Ποια τα επόμενα βήματα για τις «Περιπέτειες του Ήπιου Θερμοκηπίου»;
-Αυτές τις μέρες ολοκληρώνω τη συγγραφή της τρίτης συνέχειας που θα έχει τον τίτλο «Η έβδομη Καρυάτιδα» και που μιλά, φυσικά, για τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Ύστερα βλέπουμε...
