Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Μια γυναίκα περιμένει κάθε Πέμπτη απόγευμα έναν άντρα. Ξαφνικά την καλούν για αναγνώριση. Από κει θα ξεκινήσει μια διαδρομή/αναδρομή, που θα την οδηγήσει σε πιο βαθιές αποκαλύψεις, για τον έρωτα αλλά και για την ίδια τη ζωή και τη ζωή της.
Τα παραπάνω θα ξετυλιχθούν στη σκηνή του Θεάτρου Τ. όπου ανεβαίνει από τις 3 Μάρτη και για έξι συνολικά παραστάσεις ο μονόλογος που έγραψε ο Άκης Δήμου με τίτλο «Αναγνώριση».
«Η ηρωίδα δια μέσου του λόγου οδηγείται στην κάθαρση», εξήγησε στο typosthes.gr η Γιώτα Φέστα αναφερόμενη στην ερμηνεία της στην παράσταση. Πρόσθεσε πως : «Ένας μονόλογος είναι πολύ μοναχικός αγώνας δρόμου» και πώς στο ανέβασμα που έκαναν πολύτιμη στάθηκε η βοήθεια της Φρόσω Μαστρόκαλου με την οποία σκηνοθέτησαν από κοινού την «Αναγνώριση. «Προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε μόνο με τον λόγο το κοινό σε έναν άλλο χρόνο και χώρο, που δεν έχει τη δυνατότητα να δει στην καθημερινή του ζωή, χωρίς να επιδεικνύουμε τι μπορούμε να κάνουμε», ανέφερε. Υπογράμμισε πως αισθάνθηκε μια οικειότητα με το κείμενο του Άκη Δήμου και πως στη σκηνή θα δούμε την αφήγηση ενός μεγάλου έρωτα. Τέλος εξέφρασε την επιθυμία να ανεβεί εκ νέου και σε άλλη στιγμή στο μέλλον η παράσταση.
-Πόσο ο έρωτας σημαδεύει την ηρωίδα που υποδύεστε;
-Η ηρωίδα έχει ζήσει στο παρελθόν έναν μεγάλο έρωτα. Έναν έρωτα που όλες οι γυναίκες, υποθέτω, θα θέλαμε να έχουμε ζήσει ή να ζήσουμε. Είναι σαν αυτούς τους έρωτες που βλέπουμε στις ταινίες ή διαβάζουμε στα μυθιστορήματα. Πάντα τυλιγμένοι στην "αχλή" του μύθου! Έρχεται λοιπόν εδώ, στην πραγματικότητα την καλούν να κάνει μια ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ, και αρχίζει να αφηγείται την ιστορία αυτού του έρωτα. Κατά τη διάρκεια της αφήγησής της, ανασύρει αναμνήσεις οδυνηρές αλλά και ευχάριστες, εξομολογείται τα αισθήματά της και μιλά για την οδύνη της απουσίας αυτού του άντρα, που όμως είναι "ανυπόφορα παρών". Θα λέγαμε πως δια μέσου του λόγου οδηγείται στην κάθαρση, δεδομένου πως αναγνωρίζουμε μια γυναίκα με μεγάλη ψυχική πολυπλοκότητα.
-Τι αλλάζει μετά την Αναγνώριση; Πώς νιώθει η ίδια;
-Αναγνωρίζει πως αποτελεί μέρος της φύσης, και άρα αρχίζει να ζει. Διασχίζει τη σκηνή και είναι σαν να πηγαίνει στο τέλος του ορίζοντα.
-Η Αναγνώριση έχει διπλή έννοια; Βλέποντας το σώμα του νεκρού άνδρα αναγνωρίζει μήπως και η ίδια κάποιες σκέψεις της που είχε ίσως θαμμένες βαθιά μέσα της;
-Στη δεδομένη στιγμή η γυναίκα αποφασίζει να βγει από τη σιωπή της που κράτησε χρόνια και να μιλήσει για τα αισθήματά της. Εκεί αρχίζει να αναγνωρίζει και την ίδια. Είναι σαν να κατεβαίνει στο σκοτάδι της ύπαρξής της για να ανεβεί πάλι στο φως.
-Ένας μονόλογος είναι σαν ένας αγώνας δρόμου όπου ο ηθοποιός είναι μόνος πάνω στη σκηνή. Μοναδική βοήθεια παρέχεται πριν στην προετοιμασία δουλεύοντας το κείμενο με τον σκηνοθέτη. Πώς εργαστήκατε εσείς δεδομένου ότι συν-σκηνοθετείτε με την Φρόσω Μαστρόκαλου; Πώς δουλέψατε το ρόλο;
- Ένας μονόλογος είναι πολύ μοναχικός αγώνας δρόμου. Απαιτεί το 100% της συγκέντρωσής μας, που όμως δε θα πρέπει να την αναγνωρίζει το κοινό. Μια καλή παράσταση απαιτεί να μη βλέπουμε τις ραφές της. Δε θα επιχειρούσα ποτέ ξανά να σκηνοθετήσω τον εαυτό μου σε έναν μονόλογο. Ήμουν πολύ τυχερή που η Φρόσω Μαστρόκαλου, μια πολύ ουσιαστική σκηνοθέτιδα και φίλη δέχθηκε να ξαναδούμε το κείμενο αυτό μαζί. Ήταν για μένα μια αποκάλυψη. Ήταν πολύ συγκεκριμένη και σαφής στις οδηγίες της. Έχοντας κοινές σκέψεις για τη δουλειά μας προσπαθήσαμε να αποφύγουμε το περίπου. Δουλέψαμε πάνω σε ένα άλλο εσωτερικό κείμενο, προσωπικό, κάτω από τον φλοιό του κυρίως κειμένου. Έτσι αισθάνθηκα πως αυτό καθεαυτό το κείμενο της Αναγνώρισης φωτίστηκε και αποκαλύφθηκε πολύ περισσότερο. Προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε μόνο με τον λόγο το κοινό σε έναν άλλο χρόνο και χώρο, που δεν έχει τη δυνατότητα να δει στην καθημερινή του ζωή, χωρίς να επιδεικνύουμε τι μπορούμε να κάνουμε. Έχω πάντα μαζί μου τις σημειώσεις μας από τις πρόβες και ανατρέχω εκεί πάντα πριν την παράσταση.
-Πώς αντιδράσατε, τι νιώσατε όταν πρωτοδιαβάσατε το έργο του Άκη Δήμου;
- Από την πρώτη στιγμή που το διάβασα, πριν από αρκετά χρόνια, αισθάνθηκα μια οικειότητα με το κείμενο του Άκη Δήμου. Μου είναι δύσκολο να εξηγήσω γιατί. Σίγουρα δεν αφορά την ιστορία αυτή καθεαυτή. Υπάρχει όμως μια σύνδεση δική μου με το κείμενο, για αυτόν τον λόγο νομίζω επανέρχομαι ξανά και ξανά. Σαν να υπάρχουν εκεί ακόμα μυστικά που δε μου έχουν αποκαλυφθεί.
-Τι θα ακολουθήσει μετά τη Θεσσαλονίκη, τόσο για την «Αναγνώριση», όσο και για τη δική σας πορεία;
- Ελπίζω να το επαναλάβω κάποια στιγμή, γιατί κάθε φορά η παράσταση αναδημιουργείται, γεννιούνται καινούριες ιδέες κι έτσι δε σε αφήνει να βαρεθείς....
Θέατρο Τ, Αλεξάνδρου. Φλέμινγκ 16, Θεσσαλονίκη
Παραστάσεις: Παρασκευή-Σάββατο στις 21:30 & Κυριακή στις 19:00
Διάρκεια παράστασης: 60’
Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος: 10€ / Μειωμένο 7€ / Ατέλεια: 5€
