Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Προσιτές συμβουλές, και τρόπους αντιμετώπισης προβλημάτων που μπορεί να κληθεί να αντιμετωπίσει ο καθένας από εμάς (αρρώστια, ανεργία, χωρισμός) δίνει μέσα από το τελευταίο της βιβλίο με τίτλο «Ξαναστέκομαι στα πόδια μου» η Καλλιόπη Εμμανουηλίδου. Η ίδια με αφορμή τα βιωματικά εργαστήρια που θα κάνει στην πόλη μας σε ένα βιβλιοπωλείο και στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης απάντησε στις ερωτήσεις μας.
-Πώς μπορεί κανείς να ξανασταθεί στα πόδια του;
-Υπάρχουν άνθρωποι που για διάφορους λόγους είναι καλύτερα εφοδιασμένοι, ώστε να μπορούν με περισσότερη ωριμότητα και ψυχραιμία να επανέλθουν, έπειτα από μια κρίση. Είναι οι άνθρωποι που διαθέτουν τη λεγόμενη ψυχική ανθεκτικότητα, ένα σύνολο δηλαδή από δεξιότητες που τους διευκολύνουν στις δύσκολες στιγμές. Ιδανικά οι βάσεις για αυτό τίθενται νωρίς στη ζωή ενός ανθρώπου, τα καλά νέα είναι όμως ότι η ψυχική ανθεκτικότητα μπορεί να καλλιεργηθεί και αργότερα. Το βιβλίο «Ξαναστέκομαι στα πόδια μου» παρουσιάζει γενικούς τρόπους με τους οποίους χτίζεται η ψυχική ανθεκτικότητα, αλλά και περιγράφει τις συναισθηματικές και πρακτικές ανάγκες που προκύπτουν σε συγκεκριμένα προβλήματα και κρίσεις.
-Πόσο μπορεί να βοηθήσει ένας τρίτος;
-Η παρουσία ενός υποστηρικτικού κοινωνικού πλαισίου είναι καθοριστική. Αρκεί βέβαια να μην περιμένουμε βοήθεια εμμονικά μόνο από συγκεκριμένα άτομα. Η πραγματικότητα μπορεί να μας εκπλήξει ευχάριστα και να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να λάβουμε βοήθεια, συμπαράσταση, κατανόηση και φροντίδα ακόμα και από ένα άτομο που ποτέ δεν το είχαμε σκεφτεί.
Ένας τρίτος μπορεί να βοηθήσει προσφέροντας έναν ώμο να κλάψουμε, ένα αυτί για να μας ακούσει προσεκτικά και υπομονετικά, λέγοντας τα κατάλληλα λόγια. Σίγουρα αυτά τα λόγια δεν θα πρέπει να είναι «μην κλαις» ή «δεν σε φοβάμαι εσένα». Αντίθετα, ο τρίτος οφείλει να αναγνωρίσει το συναίσθημά μας, να μας αποδεχτεί με αυτό και να ανταποκριθεί στις δικές μας ανάγκες και όχι σε αυτό που αυτός νομίζει ότι χρειαζόμαστε.
Δεν χρειάζεται να πιστεύουμε πάντως ότι μόνοι μας θα τα καταφέρουμε. Άνθρωποι είμαστε, όχι μηχανήματα. Και ακόμα και αν διαπιστώσουμε ότι οι κοντινοί μας άνθρωποι δεν μπορούν να μας βοηθήσουν, υπάρχει πάντα διαθέσιμη και η επαγγελματική βοήθεια. Με μεγάλη χαρά βλέπω μάλιστα ανθρώπους να αναζητούν επαγγελματική βοήθεια ακόμα και προληπτικά, για να εφοδιαστούν με τις κατάλληλες δεξιότητες για μια κρίση που έρχεται ή που είναι στο ξεκίνημά της, χωρίς να περιμένουν να γιγαντωθούν οι δυσκολίες.
-Πόσο είναι προσωπικό θέμα του καθενός να βοηθήσει μόνος του τον εαυτό του;
-Μπορεί κάποιος να αντιμετωπίζει μια κρίση και να νιώθει ότι έχει βουλιάξει μέσα σε συναισθήματα και καταστάσεις που σαν δίνη τον απορροφούν. Είναι σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι που θα του δώσουν ένα χέρι βοήθειας, για να νιώσει ότι δεν είναι μόνος. Ωστόσο, η αντιμετώπιση μιας κρίσης είναι μια εσωτερική διεργασία στην οποία πρέπει να αφεθούμε. Να δώσουμε στον εαυτό μας χρόνο να επουλωθεί, να τον φροντίσουμε, να του φερθούμε με τρυφερότητα. Μια ίσως σκληρή αλλά σημαντική αλήθεια της ζωής είναι ότι μόνο ο εαυτός μας μπορεί να γίνει ο καλύτερος φίλος και φροντιστής του εαυτού μας!
-Τι γίνεται στην εποχή μας που οι δυσκολίες συσσωρεύονται; Πώς μπορεί κανείς να αντεπεξέλθει;
-Κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της! Ο σύγχρονος τρόπος ζωής όμως μας απορροφά με έναν τρόπο που νιώθουμε ότι διαρκώς τρέχουμε και ότι δεν είμαστε αρκετά συγκεντρωμένοι. Το αντίδοτο που προτείνει η επιστήμη της ψυχολογίας είναι η ενσυνειδητότητα: να ζούμε τη στιγμή, να είμαστε σε επαφή με το εδώ και το τώρα, να μη ζούμε μηχανικά αλλά συνειδητά, απολαμβάνοντας όσα μας συμβαίνουν, συνδεδεμένοι με τη ζωή μας και όχι εγκλωβισμένοι σε οθόνες, συγκρίσεις και άγχη.
-Τι θα λέγατε στους μελλοντικούς αναγνώστες του βιβλίου ή σε όσους σκέφτονται να έρθουν στο βιωματικό εργαστήρι στο Πράσινο σύννεφο και στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου;
-Ότι ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσουν να βλέπουν τον εαυτό τους με αγάπη και τρυφερότητα. Οι κρίσεις της ζωής είναι αναπόφευκτες. Δεν χρειάζεται να ζούμε διαρκώς σε εγρήγορση και παγιδευμένοι στον φόβο για το πότε θα μας συμβεί κάτι κακό. Μπορούμε όμως να φροντίζουμε τον εαυτό μας και να κάνουμε κάποιες προληπτικές ενέργειες (θέματα υγείας και ασφάλειας) ως καθήκον απέναντι στον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Στις παρουσιάσεις-βιωματικά εργαστήρια θα συζητήσουμε για τις θεματικές του βιβλίου και μέσα από κάποιες δραστηριότητες θα πάρουμε ερεθίσματα και τροφή για σκέψη για το πώς μπορούμε να δούμε τις κρίσεις της ζωής από μια διαφορετική οπτική γωνία. Ευχή μου είναι οι αναγνώστες και οι συμμετέχοντες στις παρουσιάσεις να μείνουν με μια γλυκιά επίγευση ότι δεν είναι μόνοι και ότι μπορούν να μάθουν να αγαπούν τον εαυτό τους!
Βιωματικό εργαστήρι με την ψυχολόγο και συγγραφέα Καλλιόπη Εμμανουηλίδου θα γίνει στο βιβλιοπωλείο ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΥΝΝΕΦΟ (Ι. Πασαλίδη 40), 10/5/2017, στις 7:30 μ.μ., και στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου (Διεθνές Εκθεσιακό & Συνεδριακό Κέντρο – HELEXPO, Βαβέλ – περίπτερο 15), 13/5/2017, στις 11 π.μ..
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
