Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Μετάβαση από τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα για τον Ξενοφώντα Κάπα, τον ήρωα του βιβλίου του Μάκη Καραγιάννη με τίτλο «Πόλη χωρίς Θεούς» (εκδόσεις Μεταίχμιο).
«Από φιλήσυχος βιοτέχνης και οικογενειάρχης σιγά σιγά από θύμα της κρίσης μεταμορφώνεται σε θύτη απέναντι σε άλλους ηττημένους της ζωής», μάς ανέφερε ο κ. συγγραφέας, με αφορμή τη συμμετοχή του στις 12/5/2017 σε συζήτηση στο πλαίσιο της 14ης ΔΕΒΘ. Τόνισε πως το βιβλίο αυτό «είναι καρπός της κρίσης», είπε πως όταν μια κοινωνία νοσεί, όλες οι σχέσεις είναι δύσκολες, και πως για να ξεφύγουμε από την κρίση δεν αρκεί μόνο να αντιμετωπίσουμε το οικονομικό κομμάτι, αλλά να βρούμε ελπίδα μέσα «από μια νέα ερμηνευτική του ελληνισμού».
-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο;
-Το βιβλίο είναι καρπός της κρίσης. Ως χώρα φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού. Το «ψόφα» έγινε εθνική ιαχή στο διαδίκτυο. Κάποια στιγμή αντικρίσαμε την άβυσσο και κάναμε ένα βήμα πίσω. Το μυθιστόρημα είναι καρπός αυτού του ρίγους που νιώσαμε.
-Τι συμβαίνει όταν μια πόλη μένει χωρίς Θεούς;
-Ότι αναποδογύρισε το σύμπαν και ο φόβος σκεπάζει την πόλη. Κάποια στιγμή όμως, όπως συμβαίνει στην Αντιγόνη του Σοφοκλή, οι Θεοί επιστρέφουν ως τιμωροί.
-Τι αλλάζει στην ψυχή του ήρωά σας μετά τα συνεχή προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει;
-Ο Ξενοφώντας, ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος, είναι ένας χρεοκοπημένος άνθρωπος. Όσο προχωρά η αφήγηση η ορμή αρχέγονων των ενστίκτων τον ξεπερνά και θα αναδείξει τη σκοτεινή του πλευρά. Θα φτάσει στο σημείο να συμμετέχει στον βασανισμό του υπαλλήλου του για να τον εκδικηθεί και να μαχαιρώσει έναν συμπολίτη του πάνω σε μια ληστεία. Ο φιλήσυχος βιοτέχνης και οικογενειάρχης σιγά σιγά από θύμα της κρίσης μεταμορφώνεται σε θύτη απέναντι σε άλλους ηττημένους της ζωής. Από τα καθαρά χέρια του Φώντα περνάμε στα αιματοβαμμένα. Αυτό νομίζω ότι είναι ένα από τα κύρια θέματα του μυθιστορήματος. Η μετάβαση από τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα. Νομίζω ότι κάτι εξαιρετικά επίκαιρο που το παρακολουθούμε να συμβαίνει καθημερινά στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
-Γιατί επιλέξατε να τον κάνετε να πάσχει σε κάθε επίπεδο; Τι θέλατε να μεταφέρετε μέσα από το βιβλίο σας;
-Τα οικονομικά προβλήματα είναι η επιφάνεια πάνω στην οποία τρέχει το μυθιστόρημα. Όταν μια κοινωνία νοσεί οι οικογενειακές, οι ερωτικές και γενικότερα οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες. Η βία είναι κυρίαρχη σε όλο το μυθιστόρημα. Θα έλεγα ότι η Νέα Πόλη που περιγράφει το βιβλίο είναι μια μεταφορά της «Ρευστών Καιρών» τους οποίους έχουν περιγράψει αρκετοί κοινωνιολόγοι και φιλόσοφοι, όπως ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν.
-Είστε αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας;
-Πιστεύω ότι δεν αρκούν ο θυμός και η αγανάκτηση αν δεν μετατραπούν σε στοχασμό, σε πρόγραμμα, σε συνεργασία. Ασφαλώς υπάρχουν οι διεθνείς πλευρές της κρίσης. Ωστόσο, δεν μπορούν να είναι άλλοθι για τις χρόνιες ανεπάρκειες του πολιτικού συστήματος, αλλά και την αδυναμία του ελληνισμού να καταστεί μια νεωτερική κοινωνία. Γι’ αυτό η ελπίδα περνάει όχι μόνον μέσα από την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αλλά και από μια νέα ερμηνευτική του ελληνισμού.
-Μιλήστε μας για τη συμμετοχή σαςστην 14η ΔΕΒΘ...
-Πώς αντιμετωπίζει ένας μυθιστοριογράφος τις μεγάλες προκλήσεις του καιρού του; Μπορεί η λογοτεχνία να στέκεται αμήχανη μπροστά σε έναν κόσμο που βυθίζεται στη βαρβαρότητα; Την Παρασκευή 12 Μαΐου στις 8 το βράδυ στο περίπτερο 15, μαζί με τον Κωνσταντίνο Τζαμιώτη («Το πέρασμα») και με αφορμή τα βιβλία μας θα δοκιμάσουμε απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα.
-Τι διαβάζετε αυτό το διάστημα;
- Διαβάζω πολλά βιβλία που έχουν σχέση με τις ανάγκες ενός δοκιμίου που γράφω για την ελληνική ιδιαιτερότητα, όπως οι «Αντιγόνες» του George Steiner, «Η ελληνική ιδιαιτερότητα» του K. Καστοριάδη, «Οι Έλληνες και το παράλογο» του E. R. Dodds κ.ά.
