Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Στο Κέρι της Ιρλανδίας κινηματογραφείται μια χολυγουντιανή υπερπαραγωγή. Ο Τσάρλι κι ο Τζέικ είναι δυο ντόπιοι βοηθητικοί ηθοποιοί, δηλαδή κομπάρσοι… δηλαδή οι άνθρωποι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα… και συμμετέχουν στην ταινία.
Κομπάρσοι, σκηνοθέτες, σταρ, αγελάδες, ιερείς, τροχόσπιτα, λιβάδια, και ένας τραγικός θάνατος αποτελούν τη μαγιά για ένα ορχηστρικό γαϊτανάκι κωμικών μα συνάμα και τραγικών καταστάσεων, έτσι όπως μόνο η ζωή ξέρει να συνθέτει.
Αυτά συμβαίνουν στην «κωμικοτραγωδία» της Μαρί Τζόουνς «Πέτρες στις τσέπες» που, έχοντας συμπληρώσει πέντε μήνες καθημερινών sold out παραστάσεων στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, έρχεται και στην πόλη μας, από 22 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Αριστοτέλειον (Εθνικής Αμύνης 2, τηλέφωνο 2310 262051).
Ο Μάκης Παπαδημητρίου και ο Γιώργος Χρυσοστόμου μοιράζονται την σκηνοθεσία και την σκηνή. Παίζουν όλους τους ρόλους που εναλλάσσονται με μαεστρία και χαρίζουν άφθονο γέλιο.
Λίγο πριν την πρεμιέρα ξεκλέψαμε λίγο από τον χρόνο του Γιώργου Χρυσοστόμου για μια τηλεφωνική συνέντευξη.
-Πώς επιλέξατε το έργο;
-Δεν ήταν δική μου, αλλά του Μάκη Παπαδημητρίου. Είχε αυτή την φαεινή ιδέα. Την πρότεινε στον παραγωγό και ζήτησε, προς τιμήν μου, να παίξουμε μόνο μαζί. Με περίμεναν να τελειώσω κάποιες υποχρεώσεις που είχα για να το ανεβάσουμε μαζί. Αυτό για μένα σημαίνει πολλά!
Εξάλλου θέλαμε να δουλέψουμε μαζί με τον Μάκη γιατί θαυμάζουμε, ζηλεύουμε και εκτιμάμε ο ένας τον άλλο ως ηθοποιοί. Τώρα που γνωριστήκαμε, κάνουμε και παρέα.
-Πώς δουλέψατε δεδομένου ότι και οι δύο κάνετε τη σκηνοθεσία και μοιράζεστε και τους ρόλους του έργου όπου υπάρχουν συνεχείς εναλλαγές;
-Μάθαμε τα λόγια και συνεννοηθήκαμε για το ποιος θα κάνει τι. Δεν διαλέξαμε, γιατί επιλέγοντας ο ένας τον ένα ρόλο και ο άλλος τον άλλο, ουσιαστικά γίνεται και η μετέπειτα μοιρασιά των υπόλοιπων ρόλων. Παρόλο πχ που έχει ο Μάκης κάποιους ρόλους που θα ήθελα να κάνω, δεν μπορώ να τους παίξω γιατί την ίδια στιγμή είμαι πάνω στην σκηνή και υποδύομαι έναν άλλο ρόλο. Οπότε τους μοιράσαμε με δεδομένο ότι ο Μάκης ήθελε να κάνω εγώ την πρωταγωνίστρια Κάρολ Τζιοβάνι. Αυτό μας οδήγησε στο ποιος θα κάνει τι. Μετά έμαθα τα λόγια, που για μένα ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι, γιατί μετά το υπόλοιπο είναι απλά μια μέθοδος της ανεκδοτολογίας. Όπως πχ λέμε «ήταν ένας Γάλλος που μπήκε και είπε στα γαλλικά αυτό», απλά εδώ βγάζουμε το «ήταν ένας Γάλλος που μπήκε και είπε», και πάμε κατευθείαν στην ατάκα.
Η εναλλαγή των ρόλων είναι αστεία από μόνη της και πολύ ενδιαφέρουσα. Στην σκηνοθεσία απορρίψαμε αρχικά τους τρόπους που δεν θέλαμε να γίνει η παράσταση. Αυτό μας έβγαλε αρκετό ψάξιμο από την μέση. Τα υπόλοιπα ήρθαν στην πορεία….
-Πού εστιάσατε τη ματιά σας;
-Πουθενά. Δεν είπαμε θα δώσουμε βάρος στον έρωτα ή στην φιλία ή στην κρίση… ή θα το φέρουμε στο τώρα. Εμείς λέμε το ανέκδοτο. Απλά στη μέση δώσαμε βάση στο «Πέτρες στις τσέπες του», γιατί ο κόσμος νομίζει ότι είναι μια αστεία ατάκα, όμως αυτό που συνέβη είναι πως κάποιος έβαλε πέτρες στις τσέπες του για να αυτοκτονήσει. Οπότε δώσαμε σημασία στο σκοτεινό αυτό σημείο δίνοντάς του αρκετό φως έτσι ώστε να είναι η κωμωδία καλύτερη και πριν και μετά.
-Γενικά το έργο αποτελεί και ένα σχόλιο στο Χόλυγουντ, στους ρόλους, στους ηθοποιούς…
-Όπου θέλει κανείς εστιάζει. Για κάποιους είναι η φούσκα και η ψευδαίσθηση του Χόλυγουντ, ενώ το χωριό της Ιρλανδίας όπου γίνονται τα γυρίσματα και η αυτοκτονία αποτελεί την πραγματικότητα, άλλος εστιάζει στην φιλία των παιδιών, κάποιος στα ναρκωτικά, κάποιος στις ταινίες. Άλλος επιλέγει τα ναρκωτικά ως ψευδαίσθηση, κάποιος άλλος τις ταινίες.
Έχει να κάνει με την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας σε όλα τα επίπεδα. Οπότε ο καθένας εστιάζει εκεί που θέλει.
-Εσάς ποιο κομμάτι σας έκανε περισσότερη εντύπωση;
-Ίσως το πόσο δύσκολο φαίνεται από έξω αυτό που κάνουμε, ενώ για μας είναι ένα παιχνίδι. Είναι πολύ απλό.
-Εννοείτε την εναλλαγή των ρόλων, αυτό το πινγκ πονγκ; Ή το να παίζεις σε μια ταινία;
-Για το παίξιμο στις ταινίες δεν το γνωρίζω και τόσο καλά, ο Μάκης ξέρει περισσότερα, αλλά αυτή η εναλλαγή ρόλων στη σκηνή του θεάτρου είναι ένα απολαυστικό παιχνίδι για εμάς!
-Είπατε πως δεν έχετε και τόση σχέση με ταινίες. Θα ξανακάνετε κάποια ταινία;
-Έχω κάνει στο παρελθόν, αλλά γενικώς δεν με ενθουσιάζει και τόσο ο κινηματογράφος, ούτε ο κινηματογράφος ενθουσιάζεται με εμένα, οπότε το αφήνω εκεί.
-Είστε περισσότερο του θεάτρου και της τηλεόρασης…
-Ναι, αλλά έτσι προέκυψε. Δεν έχω κάτι εναντίον ή υπέρ. Μέχρι στιγμής έτσι πάει η καριέρα. Καλά να είμαστε έχει ο Θεός.
-Και ποια τα επόμενα σχέδιά σας;
-Κανένα! Το επόμενο πλάνο είναι πως «Πέτρες στις τσέπες του» θα πάνε για επανάληψη στην Αθήνα για όλο τον χειμώνα. Επίσης τα Δευτερότριτα θα παίζω στην «Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και την Κατερίνα Παπαδάκη. Από εκεί και πέρα δεν κάνω κανένα άλλο πλάνο γιατί χτύπα ξύλο είδατε πχ 9,1 Ρίχτερ στο Μεξικό, μπορεί να πεθάνουμε όλοι…
-Για την επιστροφή στην Θεσσαλονίκη;
-Ουσιαστικά δεν έχω φύγει και ποτέ. Είμαι 3 φορές τον χρόνο εδώ. Τώρα τρώω σε ένα φιλικό εστιατόριο, την Διάβαση, πριν ένα μήνα ήμουν πάλι εδώ με τους «Άγαμους», πιο πολύ είμαι στην Θεσσαλονίκη, παρά στην Ρόδο.
Χρήσιμα
Παραστάσεις: 22, 23,24,29,30/9 και 1/10. Ώρες: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00.
Είσοδος: Παρασκευή: 15€, Φοιτητικό, Ανέργων, +65: 12€, Σάββατο & Κυριακή: 18€, Φοιτητικό, Ανέργων, +65: 15€.
