«Σβήσε τα κεριά σου Λώρα. Σήμερα ο κόσμος φωτίζεται μόνο με αστραπές».
Bίντεο σαν από επίκαιρα εποχής προβάλλονται στην οθόνη της σκηνής - διάφανο και τρύπιο προπέτασμα του θεάτρου-, πλάνα από φιγούρες σαν τα ανθρωπάκια του Γαϊτη κι ένας θεατής/πρωταγωνιστής, ο Τομ, παρακολουθεί την οθόνη καθισμένος πάνω στη σκηνή σε βαθυκόκκινη τριπλή θέση κινηματοθέατρου εποχής.
Ο «Γυάλινος κόσμος» του Τένεσι Ουίλιαμς έκανε την πρεμιέρα του ανήμερα τα Χριστούγεννα, στο Θέατρο Τ, στην οδό Φλέμινγκ της ανατολικής Θεσσαλονίκης.
Συνηθίζεται η χρήση του βίντεο σε θεατρικές παραστάσεις. Σε τι εξυπηρετεί;
«Καμιά ιστορία δεν είναι ανεξάρτητη απ' το ιστορικό και κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζεται. Κι ο ''Γυάλινος κόσμος??, ίσως και όλα τα έργα του Ουίλιαμς, διαδραματίζεται στο στούντιο ή αλλιώς στο εργαστήρι του συγγραφέα. Μοντάρει αναμνήσεις, γι? αυτό και η εμμονή με τον κινηματογράφο. Είναι μια ταινία με ζωντανά πρόσωπα και φιλμαρισμένες μνήμες. Δεν είναι εύρημα. Είναι μέρος της αφήγησης. Η εικόνα στο θέατρο είναι διαχείριση του χώρου, στον κινηματογράφο είναι του χρόνου» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η σκηνοθέτης της παράστασης, Γλυκερία Καλαϊτζή.
Ο «Γυάλινος κόσμος» γράφτηκε το 1944, στην Ελλάδα πρωτοπαίχτηκε το 1946 απ' το θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Έκτοτε, ευτύχισε σε χιλιάδες παραστάσεις ανά τον κόσμο (μεταφράστηκε σε τριάντα γλώσσες).
«Εάν η γνώση, το χρήμα και η εξουσία, όπως πιστεύει ο Τζιμ, ο νεαρός εκ των πρωταγωνιστών του έργου, πράγματι συγκροτούν τη δημοκρατία, τότε η ίδια η δημοκρατία βρίσκεται υπό απειλή. Ο κόσμος μας είναι γεμάτος με ''Γυάλινους κόσμους'', γιατί όλα αυτά τα οικοδομήματα φλέγονται αδιάκοπα απ την οργή και τη φωτιά της ανθρώπινης απελπισίας» έλεγε, σχεδόν τριανταπέντε χρόνια πριν, ο σκηνοθέτης Διαγόρας Χρονόπουλος όταν ανέλαβε τη σκηνοθεσία του έργου για το ΚΘΒΕ. Ισχύουν όλα αυτά και σήμερα. Γιατί επιλέξατε σήμερα, ξανά, έναν «Γυάλινο κόσμο» κ.Καλαϊτζή;
«Επειδή ολοκληρώνει έναν κύκλο που έχει να κάνει με τον τρόπο που εγώ έζησα στο θέατρο. Έχει τρομακτικές αναλογίες με τη σημερινή εποχή. Δεν είναι η νοσταλγία αλλά η οδύνη της επιλογής. Η επιλογή μας, όπως του Τομ, να φύγουμε απ' τον οικογενειακό μας κόσμο έχει κόστος. Δεν κάνω θέατρο για να δείχνω συναισθήματα. Είμαι περισσότερο μπρεχτική. Να δούμε πώς ζούμε. Έτσι θα αναγνωρίσουμε πραγματικά τον εαυτό μας. Επειδή δεν μ' ενδιαφέρουν οι συγγραφείς που δείχνουν αυτά που συμβαίνουν στους άλλους, αλλά εκείνοι που φλέγονται οι ίδιοι και αφήνουν τη φωτιά τους να φανεί. Ήρθε ο καιρός να δούμε ότι είμαστε μέρος του προβλήματος. Γιατί στην εποχή μας τα social media που δίνουν την αίσθηση ότι τα διαχειρίζονται όλα στην πραγματικότητα δεν διαχειρίζονται τίποτα» απαντά η σκηνοθέτης.
Μετά την πρεμιέρα των Χριστουγέννων και τις sold out παραστάσεις έως τις 2/1, συνεχίζει στις 3, 4,5, και 6/1 ώρα 21:30 , 7/1 ώρα 19:00 και μετά τις γιορτές κάθε Παρασκευή/ Σάββατο ώρα 21:30 και Κυριακή 19:00.
