Ο 41χρονος Άχμεντ γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γάζα και σήμερα ζει στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του ως αναγνωρισμένος πρόσφυγας, όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Στον ελεύθερο χρόνο του χρησιμοποιεί ως καμβά πεταμένα ξύλα, τα οποία χρωματίζει με μπογιές που του έκαναν δώρο εθελοντές και τα διακοσμεί με υλικά που μαζεύει από τις παραλίες. «Δεν έχω δυνατότητα να αγοράζω υλικά, οπότε βρίσκω ό,τι είναι για πέταμα και το χρησιμοποιώ με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι χρήσιμο. Τα αντικείμενα αυτά δεν είναι άχρηστα, μπορούν να γίνουν καλλιτεχνικό έργο», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Το καλλιτεχνικό του όνειρο, όπως μας εξομολογείται, είναι να ζωγραφίσει με λαδομπογιές σε καμβά, «αλλά είναι πολύ ακριβά υλικά και δεν μπορώ να τα αγοράσω». Όταν, όμως, του λέμε ότι τα υλικά της θάλασσας συντελούν στη μοναδικότητα των έργων του, χαμογελάει.
Αντλεί τα θέματά του κυρίως από τη φύση: λουλούδια, δέντρα, τοπία. Μάλιστα, μπορεί να ζωγραφίζει από 20 χρόνων, ωστόσο θυμάται έντονα την πρώτη ζωγραφιά που έφτιαξε μετά την άφιξή του στην Ελλάδα, τον Μάρτιο του 2016: είχε ως θέμα μαργαρίτες.
Η αποδοχή των πρώτων έργων του ήταν αυτή που του έδωσε κουράγιο να συνεχίσει. «Ήταν η έκπληξή μου όταν άρχισαν να μου λένε ότι τους αρέσουν τα έργα μου», εξομολογείται. Αποφάσισε να δωρίσει πολλά από τα έργα που δημιούργησε στην Ελλάδα σε δύο οργανώσεις που αισθάνθηκε ότι του έχουν προσφέρει πολλά: την Caritas, σε ξενώνα της οποίας διαμένει με την οικογένειά του, και τις Γέφυρες, που τους παρέχουν φαγητό, ρούχα, είδη υγιεινής και συμβουλευτική.
Η απήχηση της δουλειάς του έφτασε μέχρι την Υπηρεσία Ασύλου, όπου οι προϊστάμενοι των τμημάτων εντυπωσιάστηκαν από το έργο του, αγόρασαν τρεις από τους πίνακές του και τον προσκάλεσαν για να τους προσφέρουν μαζί στη διευθύντρια της Υπηρεσίας, Μαρία Σταυροπούλου, ως συμβολικό δώρο ενόψει της επικείμενης αποχώρησής της από τη θέση.
