Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ
Εδώ και ένα μήνα παίζεται ο «Γυάλινος κόσμος» του Tennessee Williams στο Θέατρο Τ (Φλέμινγκ 16) και για να βρει κανείς εισιτήριο πρέπει να το προγραμματίσει μέρες πριν ή απλά να σταθεί τυχερός και να γίνει κάποια ακύρωση.
Η δυναμική της παράστασης μεγάλωσε λίγες μόλις μέρες μετά την πρεμιέρα της. Σε τι οφείλεται αυτή η θερμή ανταπόκριση του κοινού και τι είναι αυτό που κάνει το έργο αυτό του Williams τόσο αγαπητό; Η Γιώτα Φέστα μάς απάντησε, ενώ μιλώντας για την Αμάντα, την ηρωίδα που υποδύεται, είπε πως «ζει σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων» και πως «είναι ενήλικη και συγχρόνως ανώριμη, ένοχη και αθώα, και αυτό την κάνει φοβερά εύθραυστη, όπως και τα δύο της παιδιά».
Η ηθοποιός ανέφερε πως πολύ συχνά κι εμείς ζούμε «σε έναν “γυάλινο κόσμο”», και αναζητούμε μια ψευδαίσθηση για τα βγάλουμε πέρα με την δύσκολη πραγματικότητα που πολλές φορές γίνεται βάναυση και ζοφερή.
Για τον Tennessee Williams είπε πως γράφει με το πάθος ενός ανθρώπου που η ζωή του δεν τον ικανοποιεί. Αναφερόμενη στο σινεμά σχολίασε πως «είναι μια περιπέτεια» και πως «είναι κυρίως υπόθεση των νέων».
Μετά τις παραστάσεις του «Γυάλινου κόσμου» θα επιστρέψει για λίγο στην 7η τέχνη, καθώς θα κάνει γυρίσματα στην ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή, ενώ στο πρόγραμμά της περιλαμβάνεται και ο «Ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι που ετοιμάζει ο Νίκος Διαμαντής στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
-Ο «Γυάλινος κόσμος» είναι ένα έργο αγαπημένο. Από τις πρώτες μέρες που ανέβηκε στο Θέατρο Τ σημειώνει sold out. Το περιμένατε; Τι κάνει το κοινό να αγκαλιάζει το έργο;
-Θα έλεγα πως συνήθως δεν περιμένω τίποτα, αλλά τα περιμένω και όλα. Η επιτυχία του «Γυάλινου Κόσμου» είναι ένα πολύ ευχάριστο γεγονός για όλους μας. Σίγουρα οφείλεται στο ίδιο το έργο – πρόκειται για ένα σπουδαίο έργο -, αλλά και στην παράσταση και σε όλη την ομάδα που δημιούργησε και δούλεψε με μεγάλη αυταπάρνηση και ιδιαίτερο κέφι. Το θέατρο είναι δουλειά ομαδική και συνήθως οι επιτυχίες οφείλονται στη διαθεσιμότητα και το ψυχικό άνοιγμα των ανθρώπων στις πρόβες.
-Η ηρωίδα που υποδύεστε είναι μια γυναίκα που προτιμά να ζει σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων. Θεωρείτε πως αυτό είναι κάτι που συναντούμε και σήμερα και, αν ναι, γιατί συμβαίνει;
-Η Αμάντα ζει σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων, όπως οι περισσότερες ηρωίδες του Tennessee Williams. Παράλληλα, όμως, πατάει σε μια δύσκολη πραγματικότητα, την οποία γνωρίζει πολύ καλά. Αυτό το στοιχείο είναι κατά την άποψή μου και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του ρόλου. Αυτό το χαρακτηριστικό τής δημιουργεί μια τρομερή αμφιθυμία. Είναι ενήλικη και συγχρόνως ανώριμη. Ένοχη και αθώα. Και αυτό την κάνει φοβερά εύθραυστη, όπως και τα δύο της παιδιά. Και οι τρεις αυτοί ήρωες, ο καθένας με έναν προσωπικό τρόπο, ζουν σε έναν «γυάλινο κόσμο».
Πολύ συχνά και εμείς οι ίδιοι ζούμε σε έναν «γυάλινο κόσμο» και γινόμαστε, πολύ συχνά επίσης, γυάλινοι, δηλαδή εύθραυστοι, φοβισμένοι. Οι περισσότεροι από εμάς έχουν αναζητήσει μια ψευδαίσθηση για να τα βγάλουν πέρα με την πραγματικότητα που πολλές φορές γίνεται βάναυση και ζοφερή. Και ο δικός μας κόσμος σήμερα είναι σκληρός και ανελέητος. Οι άνθρωποι νοσταλγούν ένα ένδοξο παρελθόν προκειμένου να ζήσουν ένα δύσκολο παρόν. Όταν κάποιος είναι ανήμπορος, πλάθει μια πραγματικότητα όπως την ονειρεύεται, γλιστράει στη φαντασία και το όνειρο για να τα βγάλει πέρα με την πεζή καθημερινότητα. Η Αμάντα λέει χαρακτηριστικά στο έργο: «Η ζωή δεν είναι εύκολη. Απαιτεί σπαρτιάτικη αντοχή…».
-Πώς προέκυψε η συνεργασία για την παράσταση;
-Ήταν μια πρόταση της Γλυκερίας Καλαϊτζή, με την οποία γνωριστήκαμε πέρσι που είχα φιλοξενηθεί στο Θέατρο Τ με την «Αναγνώριση» του Άκη Δήμου. Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα η ιδέα να παίξω την Αμάντα. Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου. Στην πορεία της συνεργασίας μας, ανακάλυψα στοιχεία που ήταν αναγνωρίσιμα και οικεία. Με έναν τρόπο συνδέθηκα με αυτό τον χαρακτήρα περισσότερο από όσο φανταζόμουν.
-Τι θα ξεχωρίζατε στη γραφή του Tennessee Williams;
-Ο «Γυάλινος Κόσμος» είναι ένα αριστουργηματικό έργο. Μάλλον το καλύτερο έργο του συγγραφέα. Είναι ποιητικό, πολιτικό, λυρικό και με έντονα ρεαλιστικά στοιχεία. Θα έλεγα πως ξεχωρίζω το πάθος με το οποίο γράφει. Είναι το πάθος ενός ανθρώπου που η ζωή του δεν τον ικανοποιεί. Έτσι, ταυτίζεται με τους ήρωές του, που επίσης ζουν μια ζωή που δεν τους ικανοποιεί. Δημιουργεί ανθρώπους απροστάτευτους, έρμαια των λανθασμένων επιλογών τους ή της λάθος εποχής στην οποία ζουν, μοναχικούς, απελπισμένους, πληγωμένους, ονειροπαρμένους, γυάλινους. Συχνά η γραφή του γίνεται παραληρηματική. Είναι κάτι που ξεχωρίζω και μου αρέσει πολύ, όπως επίσης και το ότι, όπως όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς, σε οδηγούν με έναν ασφαλή τρόπο στη βασική ιδέα της ερμηνείας.
-Έχουμε σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς που θα μπορούσαν να μεταφέρουν στη σκηνή σημερινούς προβληματισμούς δίχως διδακτισμό;
-Νομίζω πως ναι. Δε γνωρίζω, δυστυχώς, όλους τους σημερινούς συγγραφείς, αν και πολύ θα το ήθελα. Κάθε εποχή, όμως, έχει τις δικές της συγγραφικές αγωνίες. Ο Δημητριάδης, ο Άκης Δήμου, αλλά και νεότεροι όπως ο Ευθύμης Φιλίππου και άλλοι, εκφράζονται χωρίς διδακτισμούς και με τελείως διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Αν κάποιος θα μείνει στην ιστορία όπως ο Tennessee Williams, δε νομίζω πως είναι κανείς σε θέση να το γνωρίζει και σίγουρα όχι εγώ.
-Ένα μεγάλο μέρος της καριέρας σας είναι άμεσα συνδεδεμένο με το σινεμά. Πώς σχολιάζετε τον ελληνικό κινηματογράφο; Και με ποιον δημιουργό θα θέλατε να συνεργαστείτε;
-Ξέρετε, όσο μεγαλώνεις, οι ρόλοι στον κινηματογράφο απομακρύνονται από σένα. Έχω παίξει αρκετά, αισθάνομαι χορτασμένη ηθοποιός σε σχέση με το σινεμά. Μου άρεσε πάντα να δουλεύω με νέους ανθρώπους και σε αυτή τη φάση της ζωής μου χαίρομαι που στα άμεσα σχέδιά μου είναι η συνεργασία μου με έναν νέο σκηνοθέτη, τον Ζαχαρία Μαυροειδή στην ταινία «Απόστρατος». Πίστευα πάντα πως το σινεμά είναι μια περιπέτεια και η περιπέτεια ταυτίζεται πάντα με τους νέους. Έτσι, θεωρώ το σινεμά κυρίως υπόθεση των νέων.
-Ποια τα επόμενα βήματά σας;
-Τον επόμενο μήνα ξεκινάμε τα γυρίσματα της ταινίας που ανέφερα πριν. Χαίρομαι ιδιαίτερα που στην ταινία αυτή θα συνυπάρξουν ηθοποιοί νέοι και πολύ ξεχωριστοί, όπως ο Μιχάλης Σαράντης, ο Γιάννης Νιάρος, ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, η Μαίρη Μηνά, μαζί με παλαιότερους και επίσης ξεχωριστούς, όπως η Ξένια Καλογεροπούλου, ο Θανάσης Παπαγεωργίου και ο Άλκης Σακελλαρίου. Επίσης, θα παίξω στον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι που ετοιμάζει ο Νίκος Διαμαντής με μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Παραστάσεις: Κάθε Παρασκευή 21:30, Σάββατο στις 18.00 και στις 21.30, και Κυριακή στις 19:00. Είσοδος: 12€ γενική, 10€ μειωμένο, 8€ ανέργων. Ατέλειες: Κάθε Παρασκευή (κατά προτεραιότητα). Τηλέφωνο κρατήσεων: 2310 854 333.
